mam dosc bycia w ciazy i wogole wszystkiego

czasem mowie do brzucha w stylu przestan sie ruszac gowniarzu albo gorzej nawet... wkurza mnie ze sie tak wierci kopie i nie daje spac, a zaraz potem placze jak uswiadomie sobie co ja mowie wogole :/ myslicie ze bede miec problemy po porodzie, w sensie ze np bede sie wkurzac jak bedzei dziecko plakac? calkiem to mozliwe prawda? co ja mam z tym zrobic, udac sie do jakiegos psychologa czy cos? czy mysliscie ze to moze hormony i to samo przejdzie, boje sei ze zrobie cos czego bede zalowac a nie da sie cofnac ehhh

idz do psychologa na pewno nie zaszkodzi

Czy ciąża była w pełni świadomie zaplanowana?

nie ma nic do rzeczy

Naprawdę chciałabyś żeby przestał się ruszać?.... Nie wypowiadaj nigdy życzeń których mogłabyś żałować.

Właśnie że ma!!

Kolejna "zafasolkowana" zyjaca zludzeniami o bezobjawowej ciazy i bobasku pieknym i spokojnym, jak z reklamy :( Tak, idz do psychiatry najlepiej-nie wierze, zeby do brzucha gadac-ze dziecko ma sie przestac ruszac...........

tez mysle, ze to nie jest normalne.. ja kazdy ruch dziecka uwielbialam, ciaza to szczeliwy czas w zyciu kobiety, kiedy corcia sie ruszala z mezem nie potrafilismy sie przestac patrzec na ruszajacy sie brzuszek :) tez nie moglam spac jednak uwazam ze to przecudne uczucie jak dziecko daje znac o swoim istnieniu :)

Ja też cieszyłam się z ruchów córeczki, a teraz córka potrafi płakać godzinami a ja już psychocznie wysiadam:(

uczucie, ale czasem mam dosc jak siedze sobie cos robie a tu nagle jeb w zebra ze az lzy do oczu plyna, nie chce zeby sie przestalo ruszac calkowicie, zle to ujelam chodzi mi o to zeby przestalo tak kopac w jedno miejsce.. generalnie ciaza nie byla planowana, ale ciesze sei bardzo ze jest, nie twierdze ze caly czas mam takie mysli i caly czas tak mowie, powiedzialam ze czasami tak mam, bo ogolnie to chce tego dziecka i lubie jak sie rusza ale czasem mam zly humor a dzidzia mnie jeszcze kopie ze boli no i wtedy sie wkurzam oglnie na wszystko min na te kopniaki... zreszta co ja sie bede produkowac, wy to od razu na stosie splailybyscie...

a do tego dochodzi swiadomosc ze za chwile sie urodzi, ciagle pytania do samej siebie czy dam rade z tym wszytkim....

E tam, daj spokój. Każdy ma gorszy dzień. Mnie też córa kopała aż łzy w oczach stawały i miałam nerwy, chciałam już urodzić a jak już urodziłam to takie mega dziwne uczucie... uczucue pustki w środku- pusty brzuszek. Teraz jest moim skarbem. Hormony nie dają Ci normalnie fukncjonować, ale to się zmieni.