ma ktoras z was osobowosc unikajaca?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_unikaj%C4%85ca lub fobie spolczena? chetnie popisze z taka dziewczyna

?

ja mam chyba w każdym razie mam chyba coś w tym rodzaju - unikam, uciekam od ludzi, i tak mnie nie polubią, a zresztą już im nie ufam

nie mamy mmay swoje grono ludzi zdobytych w ciagu x lat zycia a jak wiesz kogos nie znamy to logiczne ze w ramiona nie lecimy..a jak jeszcze ma przeszłosc z kajdankami cpaniem piciem co sie dziwdzic:D trzeba zaufania pokazania sie od naj strony;)

a wiesz o tym że ją masz z przeprowadzonego w necie researchu czytaj wiki :)

Ja chyba mam cos podobnego z tym, ze u mnie to przebega troche nietypowo. Jestem nadwrazliwa, w pewien sposób lękliwa, choc niektórzy twierdzą ze b. odwazna, ale to zależy w jakich kwestiach. Powiedzmy przez rok jestem dusza towarzystwa, nie unikam wyzwań, a wrecz do nich dażę, biore na siebie zbyt duzo, ide do przodu jak taran, a potem kolejny rok - kompletna izolacja od ludzi, praca w domu, zakupy przez internet itp. ..i tak na zmianę. Juz mnie to wykańcza.

wg wiki nie mam tego

zaburzenie... i wiele innych problemów psychologicznych...

o cholera jakbym czytała o sobie:o

luxaeterna co masz na myśli?

tzn. sprecyzuj. Chodzi o taka hustawkę, czy ogólnie unikanie wszystkiego?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowość_unikająca to co napisali w wikipedi.

aha

U mnie kiedys psycholog stwierdził osobowosć unikająca, dda, zaburzenia osobowosci, co nie znaczy ze jestem wariatka. Poprostu ciężko sobie z tym wszystkim radzić, jak nikt cie nie rozumie. Ja bym powiedziała jeszcze, ze czasem sie czuję jakbym miała rozdwojenie jaźni. Czy taki człowiek ma jakies szanse na zwiazek? normalny zwiazek?

a no i jeszcze gadam do siebie :/

Ja poprostu wielu rzeczy unikam. Bo się boję. Przez długi okres czasu nie dopuszczałam tego do siebie ale taka jest prawda. Nie siedze w domu zamknieta. Nie mam fobii nie boję się wyjsć do sklepu po bułki. Mam jakiś tam znajomych. Nigdy nie byłam osoba bardzo smiałą. Ale też nie byłam chorobliwie nieśmiała. Zauwazyłam ze takie wycofywanie nasiliło sie poprostu od 2 lat. Poprostu dużo problemów prywatnych. Źle wpłyneło to na moja psychike. No i teraz bieram tego żniwo. STrasznie to sie odbija na życiu człowiek nie idzie do przodu bo go cos powstrzymuje. Mam starcyh znajomych i wsród nich czuje się ok. w ogóle czuje się dobrze w towarzystwie wtedy kiedy nie uważam sie za gorszą. Ale kiedy jest towarzystwo które uznałam za ludzi lepszej kategorii ( tzn lepsze wykształcenie, ładniejsi itp) to poprostu kurcze sie w sobie:o nie wiem dlaczego:o I też zgadzam się z tym że osoby z tymi zaburzeniami są oziębłę. Ja jestem odbierana za osobe zimną. Wysniosła:) zdystansowana do wszystkich:) nawet sie raz spotkałam z opinia że ja ludzi poprostu nie potrzebuje:D a to nie prawda:) teraz jest blisko mni eosoba z która mysle ze gdybym poflirtowala cos mogło by byc. A JA NIE POTRAFIE NIC OKAZAAC!!!!

też gadam do siebie:D

też zauważyłam ze z czasem mi sie to nasila. Może powinniśmy pracować nad pewnością siebie. U mnie czasem sie zdarza że ktos sie mna zauroczy, ale po kilku rozmowach jakoś wszystko siada. Nie wiem czemu. Spróbuj z tym gościem, może coś z tego bedzie.

Czy ja mam osobowość unikająca? Fobie społeczną ? Kiedyyś uciekałam na widok ludzi.. potrafiłam widząc grupe osób odwrócić się i pójsc dłuzsza drogą, na około-nie ważne byle nie przejsc koło nich. to były akcje.. Dalej chyba tak mam - tyle, że teraz w ogóle nie wychodze z domu albo jade na rowerze.. chociaż teraz chyba jestem bardziej obojętna.. siedze w domu. Wycofałam się ze wszystkich znajomości i "przyjaźni". Wszystkich. Uciekłam w swój świat. W swoje cztery ściany. Nie wychodze z domu. Nie chce. Chyba musze wrócić do rzeczywistości ale nie chce. Boję sie wszystkiego. Boję sie tych porażek, wstydu, kompromitacji którą sama jestem. Boje sie znowu tych dobijających mnie uczuć. A jak siedze w domu - to jestem bezpieczna, mam jakąs kontrole. Nikt mnie nie zrani. Od ludzi się odcięłam więc już nie mogą mnie skrzywdzić. Nie nawiązuje znajomości, kiedyś miałam chęci straszne, jedyne o czym marzyłam to paczka, grupa najlepszych przyjaciół którzy skoczą za mną w ogień i zawsze będą. Teraz straciłam już chęc ochotę nadzieje i wszystko mi jest jedno. Obojętne mi jest wszystko. Może gdzieś tam głęboko mam jakąs tam nadzieje.. ale tak to wszystko mi już jedno.. przynajmniej samej sobie próbuje to wmówić.

Psycholog albo walka ze samym sobą. Ja narazie walcze na siłe. Ide na studia. Na sama mys o pierwszych wykładach za tydzień skręca mi zoładek. Juz oczywiście sobie wyobrażam ze beda tam genialnie ubrani ludzie i oczywiscie znacznie mądrzejsi odemnie:D Moge spróbowac ale to on musi wszystko zainicjować bo ja sie nie odzywam pierwsza:D

U mnie to jednak trochę inaczej wygląda i jestem od Was starsza (32). Zbyt dużo straciłam przez swój problem. Nie pozwólcie na to. Walczcie ze sobą. Życzę Wam powodzenia.

upup

a jak wyglada u Ciebie?

up

dhdthtr

moje gg:36768254