Nie patrz tu

Z blatu zegara spływają Chwile. Dusząc się spadają jak martwe motyle. Zniknęły wskazówki. Przymykam powieki wlatując w brudną ciszę i.. Słyszę Moment trwa, Ja piszę: Na dmuchanym tronie Płacz mechanicznego błazna W plastikowej koronie. Demon zazdrości łapczywie połykający Ostatnie skrawki tańczącej Wolności. W drucianej dłoni człowiek ściśnięty, Trzyma kurczowo resztki Miłości. Kurz znaczeń zapomnianych i złamanych wartości. Bezwstydnej godności pył zatrzymany na skroni. Pałac jego chłodny gubi się w pogoni za szczęściem urojonym. Samotny ogród i drzewo jabłoni; na Nim: Jeden Liść zielony, Nadziei Cud. W purpurowym blasku Słońca spóźnionego Wschód