do smutnych samotnych studentów/studentek z Poznania- łączmy się

Studia. Nie okazały sie spełnieniem twoich marzeń ani najlepszym okresem w życiu. Zmiana środowiska, nowe miasto- mimo to nie poczułeś się lepiej. Na uczelni dostrzegasz innych jak przez szybę, nie możesz się z nimi zintegrować- ludzie wydają ci się płytcy i dziecinni. I pewnie tak jest, bo nie doświadczyli tego co ty. Oprócz codziennego stresu, z którymi zmaga się każdy człowiek, dźwigasz dodatkowy ciężar w postaci choroby. Depresji, anoreksji, bulimii. Nie mówisz nikomu o swojej chorobie, co jest zrozumiałe- nie chcesz by inni wzięli cię za wariata lub jeszcze bardziej unikali. Bo niestety tak ci przebojowi i uważający się za normalnych ludzie reagują. W tajemnicy zażywasz leki, grasz kogoś kim nie jesteś. A kiedy przychodzi wekend odkrywasz że wszyscy gdzieś idą, tylko nie ty. Że jesteś sam, jakby nikt nie chciał twojego towarzystwa... Zresztą nawet jeśli, i tak byś nie poszedł, piwa nie pijesz (leki), po co miałbyś innych zamulać... Mimo że choroby psychiczne są 4 z najpoważniejszych problemów na świecie wg WHO, a depresja niedługo znajdzie się na niechlubnym 2 miejscu, mimo że co 40 sekund ktoś popełnia samobójstwo- świat pędzi dalej w oszalałym tempie, nie zwracając uwagi na tych którzy potrzebują pomocy... Ludzie ze studiów jakby cię nie widzieli. A ty nie potrzebujesz płytkich kontaktów z nimi. Do rzeczy. Jeśli ten opis pasuje do ciebie, odezwij się koniecznie- moje gg 44929869. Stwórzmy swoją grupę wsparcia, by mieć z kim pogadać o problemach, o zyciu, o wszystkim. By nie cisnąć wszystkiego w sobie i nie płakać w ukryciu. Zamiast męczyć się w samotności, pomęczmy się razem :) Może nawiążemy przyjaźnie. Może w środowisku "swoich" będzie nam lepiej. Bo niestety często jedynie za ścianami psychiatryka spotykamy ludzi podobnych do siebie... a przecież część z nas stamtąd wyszła i próbuje coś w życiu osiągnąć. Poznajmy się :) piszcie śmiało.