wieczorny smutek

Witam, tak naprawdę chcę się tylko wyżalić. Jestem w 10 letnim związku, czasowo na odległość (ostatni rok studiów). Brakuje mi rozmowy z partnerem - jest najczęściej zajęty lub zmęczony, jak uda się rozmawiać, to zazwyczaj o pierdołach. Widujemy się co tydzien lub 2. Brakuje mi przyjemnego seksu. W ostatnim okresie rzadko się cieszę kochając się z partnerem. Najczęściej się kochamy w pośpiechu (włóż-poruszaj-tryśnij) albo gdy ja nie mam na to ochoty :( Nie jestem oziebła, uwielbiam seks, ale czasem partner nie ma wyczucia - "dobiera" się do mnie, gdy jestem smutna albo źle się czuje. A ja ulegam, bo z powodu odległości nie chcę dawać pretekstu, że przeze mnie nie ma współżycia. Pewnie jestem głupia. Jeszcze 2 lata temu potrafilismy osłodzić odległość i wzajemnie się nakręcać przez kamerkę, smsy - az nie mogłam się doczekać spotkania... A teraz nic z tego. Ani seks nie jest ciekawy, jest oklepany, mimo, że nie raz coś proponuje, chcę zmienić. Nawet proponuję by przyjechał do mnie, opłaciłabym podróż (to 200 km, nie tak daleko i drogo) - chciałam go zaprosić do siebie, bo zobaczymy się za niecałe 3 tyg - to okazuje się, że mecz jest ważniejszy i nie przyjedzie. Jestem głupia, smutna i sfrustrowana. Dziękuję za uwagę.

Bardzo śmieszne. Ostatnio jak sie widzieliśmy i chciałam "przeprowadzić" grę wstępną z bitą śmietaną i kostkami lodu przy romantycznym jazzie, to on do mnie: nie mam czasu na pierdoły, otwieraj dzioba." I rozpiął rozporek, złapał mnie za włosy i nachylił... Dodam, że wdrugiej ręce dzierżył pilota :(

Tracisz czas. Ale jesli tak lubisz, to trudno.

pozdrawiam środkowym palcem ludzi bez empatii,chamów.

żarcik? hahahha, dawno się tak nie ubawiłam :D

pśp do tego nie mieszaj