za duzo mysle i analizuje. nie lubie siebie i swiata...

mam dopiero 21 lat, studiuje, ale marudze jak stara baba. zdaje sobie z tego sprawe. ciągle czuje niedosyt: za malo robie, nie pracuje, jestem glupia, brzydka, nie dam rady, mam takie i takie wady. jestem straszna pesymistką... nie wiem co bede robic w zyciu, nie umiem cieszyc sie chwilą, a naprawde powinnam bo nic mi nie brakuje :( teraz powinnam sie uczyc na egzamin, a gapie sie w te notatki i znowu mam jakies glupie przemyslenia. jestem typem myśliciela i zaczyna mi to bardzo ciązyc :(

nikt nie ma tak jak ja?

nerwica albo coś w tym stylu często efekt wychowywania i błędów wychowaczych rodziców, to oni kształtują naszą osobowość i to oni powodują kompleksy, fobie, zachamowania to jak siebie postrzegasz to efekt tego co o tobie mówili w dzieciństwie ludzie z którymi miałaś kontakt jesli krytykowali Cię sama masz potem skłonność do samokrytyki, obwiniania itp

zgadza sie, bylam i nadal jestem krytykowana. co mam z tym zrobic? chyba musze poszukac pomocy psychologa, bo sama nie potrafie sobie wmowic, ze jest fajnie i jestem super...