chyba mam początki depresji

od kilku tygodni nic mi się nie chce- i nie jest to lenistwo, bo np. dzis moj facet poszedł na imprezę, na którą mne ciągnął, a mi nawet tego się nie chciało Zawalam pracę, choć mam pracę, która jest moją pasją. Nie mam długów, problemów ze zdrowiem. Mam faceta, mamy ładny domek z ogródkiem. Mam przyjaciół. Mamy pieniądze. Zwiedziliśmy olbrzymi kawał świata, mnóstwo egzotycznych, niedostępnych dla przeciętnego człowieka miejsc. Łatwo nawiązuję kontakt z ludźmi, jestem ekstrawertyczką, nikt ze znajomych nawet nie podejrzewa mnie o początki depresji. I kurwa nie wiem :O czuję, że z każdym dniem tonę, zapadam się coraz głębiej, na niczym mi już powoli nie zależy- najchętniej spędzałabym całe dnie w łóżku zamknięta w sypialni.

Chyba pójdę do psychiatry, bo w psychoterapię w moim przypadku jakoś nie wierzę. Może leki by mi pomogły. Przez tą depresję zaczynają się problemy w moim związku, nie mam totalnie ochoty na seks, właściwie na nic, mam dosyć wszystkiego, choć tak naprawdę mam warunki, by spędzać cudownie i beztrosko życie. A mimo tego nie potrafię sobie wytłumaczyć, żeby wyjść z tego marazmu, wziąć się w garść i żyć pełnią tak, jak do tej pory.

Moze przez tabletki antykoncepcyjne?

odpowiedź jest prosta - w dupie ci się poprzewracało i szukasz problemów.

też myślałam, że to przez tabletki anty i przestałam je brać 6 miesięcy temu. żab-x: czasem też się zastanawiam, czy to nie dlatego- szukam na siłę problemów, potrzebuję chyba jakichś dramatów w życiu, a skoro ich nie ma to sama je tworzę... Ale przez tyle lat (mam 28 lat) w sumie nigdy nie miałam jakichś większych problemów w życiu, więc dlaczego to nagle się zaczęło? Choć w sumie może nie nagle.. zawsze miałam jakieś takie skłonności depresyjne, jak to sobie przemyślę teraz i spojrzę w przeszłość... Choć absolutnie nie należę do ludzi aspołecznych ani nic takiego- wręcz przeciwnie- każdy uważa mnie za super towarzyską, wygadaną i śmiałą. Pójdę chyba do psychola i tyle. Niech daje tabsy, może brakuje mi po prostu kawałka chemii do bycia normalną :O

Te tabletki zostawiaja slad na psychice do konca zycia. Ale nieprzeczytasz tego na ulotce ani nie uslyszysz o tym w mediach.

Po prostu wpadasz w histerie, potrzebujesz dziecko urodzic bo w tym jest problem.

pogorszylo?

Masz 28 lat, zegar biologiczny tyka..

zgadzam sie z tymonem. twoje zycie wydaje sie puste, nie masz w nim iskierki....

No to co czas na kochanka, jakiegos prymitywa z miesniami co dobrze rucha? Albo zrob dzieciaka z jakims bankierem.

oczywiscie - z mezem, w ramach swietego zespolenia sakralnego ktorego celem jest prokreacja i poczecie kolejnego istnienia ludzkiego.

Racja. Nie to co moja sasiadka ktora po adoptowaniu dzieciaka z domu dziecka (bo sama niemogla zajsc w ciaze ze swoim mezem fajtłapa..) dala sie zaplodnic jakiemus samcowi alfa ktory mieszka od niej 500 km i ma 5 dzieci.. :D Biedny jelen niema zycia. Tesc go napierdala na kazdym kroku, zero szacunku, gehenna.

przede wszystkim w życiu cieszy tylko to, co zostało wyczekane, wywalczone i okupione trudem. pewnie zbyt dużo dostałaś od życia, bez wysiłku i nie umiesz tego docenić.

o, zab x- madre slowa, madre slowa

to też nie tak do końca, że wszystko samo przyszło i dostałam, ale fakt- miałam stosunkowo lekko. A co do dziecka- świadomie go jeszcze nie mam. Nie wiem czy chcę kiedykolwiek, choc bardzo lubie dzieci. Ale... jest wiele ALE. Boję się odpowiedzialności, zmiany życia o 180', boję się, że może urodzić się chore, albo że coś mu się stanie i wtedy tego nie przeżyję. Nie wiem czy kiedykolwiek świadomie zdecyduję się na dziecko. Może jak wpadnę. Boję się też samego porodu :( A co do tabletek- nie mówię o jakichś super hardkorowych psychotropach, tylko o jakichś w miarę normalnych lekach pobudzających wydzielanie niektórych substancji/ hormonów czy co tam potrzeba, by wyprodukować trochę endorfin.

Tylko sie uzaleznisz od nich, one maja straszne efekty uboczne. Nie rob tego. Proponuje troche sportu.

A mnie depresja meczy od jakies pol roku i nie moge przelamac sie isc do lekarza... jakos mnie to krepuje.. czuje sie coraz gorzej.. kazda czynnosc ktora musze wykonac to dla mnie meczarnia.. mam juz tego wszystkiego dosyc.. w skali becka wyszlo mi 41 pkt..

co to jest skala Becka Jadźka? z resztą zaraz wygogluję. A dlaczego nie masz opór przed lekarzem? Ja chyba mam pójście do lekarza na tyle w dupie, że wejdę, powiem, że depresja i niech daje leki. Nie zamierzam nic ściemniać ani się patyczkować- płacę zusy srusy składki zdrowotne i w ogóle z nich ne korzystam od lat, więc niech chociaż procha przepiszą :O Jadźka masz jakieś konkretne powody do depresji?

ja mam 21 pkt. czyli umiarkowaną depresję w sumie zgadzałoby się

u mnie wyszlo UWAGA! Wynik to : 23 punktów. Jesteś w depresji. Twój stan wymaga spotkania się z psychiatrą. Wskazane jest rozpoczęcie farmakoterapii.

w dzisiejszym chorym świecie to już chyba 50% z nas ma depreche :O mnie chyba najbardziej zaczął dobijać nieszczęśliwy związek, choć kocham mojego faceta, on też jest dla mnie dobry, ale po prostu zaczęłam czuć ze 2 lata temu, że to jednak nie to i wydaje mi się, że marnuję życie z niewłaściwym człowiekiem, ale boję się samotności, więc nie potrafię odejść. To życie mnie tak dobija, ten brak życia w zgodzie ze sobą, już nawet nie potrafię udawać, powiedziałam mu wprost co czuję, a właściwie czego nie czuję i tak trwamy- on mnie kocha i czeka aż mi przejdzie, robi dla mnie wszystko, a ja i tak wiem, że to wszystko na marne, że niepotrzebnie się stara :(

u mnie zaczelo sie od problemow w domu... rodzice znalezli sobie kopciuszka (nadmieniam ze mam 20 lat). dodam tez ze pracuje w kfc a nie nalezy to do latwych zawodow.. rodzice ciagle mieli pretensje ze malo robie w domu, ze ciagle wychodze z narzeczonym.. ciagle mnie poprawiali krytukowali.. i sie zamknelam w sobie.. cale szczescie moj narzeczony jest ciagle ze mna i mnie wspiera. namawia mnie do pojscia do lekarza ale jakos sie krepuje. nie umiem sie juz teraz otworzyc przed kims jak dawniej..

Uwierz mi inni maja gorzej...Nie mam taty umarł z alkholizu bił nas..Najbardziej brakuje mi ojcowskiej reki..Nie uczesniczył w komuni wyparł sie nas wolał picie....A teraz moje zycie jest dolane nie normalne nic nei wychodzi jak kogos mam to tylko zeby ktos mnie wyjorzystał nic wiecej chciałabym byc szczeslwia i kochana czemu mam problemy....

moze i masz racje ze inni maja gorzej nie twierdze ze nie.. ale ja juz nie mam sily na nic mysle o skonczeniu ze soba.. przy zyciu trzyma mnie tylko narzeczony...

Ciągle czułam się poddenerwowana, wszystko mnie irytowało byłam wiecznie zmęczona ,nic mi się nie chciało. Czasem miewałam dobry nastrój a nagle mi się on psuł z byle powodu. Męczyło mnie dosłownie wszystko, nic mnie nie cieszyło ,marzyłam o tym żeby mieć wreszcie spokój. Za namowa koleżanki borykającej się z podobnymi problemami zamówiłam rytuał oczyszczenia aury ze strony http://energiaduchowa.pl . Po jakimś czasie od tego odzyskałam motywację do działania i pewność siebie. Znowu czuję się jak za swoich młodzieńczych lat.