dlaczego rodzice nie chcą zaakceptować mojego chłopaka?

cześć mam problem z rodzicami. chcieli się poznać z moim chłopakiem, więc go do nich zaprowadziłam. od razu widać było że im się nie spodobał, dziwnie się do niego odnosili, większość wizyty przemilczeliśmy. było mi wstyd, źle się czułam, wyszliśmy z tego spotkania najszybciej jak się dało. mojemu chłopakowi też chyba było przykro, chociaż starał się tego nie pokazywać. kolejnego dnia był oczywiście telefon od mojej matki, żebym natychmiast do niej przyjechała, z wyraźnie zaznaczonym sama. no cóż pojechałam...oczywiście wyglądało to tak, że ja siedziałam skulona na kanapie i nie mogłam dojść do słowa, rodzice sterczeli nade mną i robili mi kazanie. po tym jak ojciec powiedział, że mój narzeczony to niedomytek i ćpun wyszłam. pokłóciliśmy się nieźle, ale na wieczór matka zadzwoniła i zaczęła mi robić wykład typu: jak możesz sypiać z kimś takim? nie wstyd ci? nie brzydzisz się go? itp. mieszkam z moim chłopakiem więc raczej wiedział że rodzice czują do niego, delikatnie mówiąc, niechcęć. myślę, że może to być spowodowane tym, że mój narzeczony nie wygląda tak jak większość chłopaków, to jest ma długie włosy (do połowy pleców, ojca to przerasta), jednen mały tatuaż na ręku, ubiera się w luźne koszulki i podarte spodnie, ogólnie trochę taki grunge' owiec z niego. nie pracuje, ma swój zespół i stara się na tym zarobić. rodzice oczywiście sądzą, że to ja go utrzymuję. ja też nie pracuję tylko sprzedaję swoje obrazy, ale całkiem dobrze schodzą więc nie widzę w niczym problemu, bo niby czemu miałabym żałować ukochanej osobie czegoś takiego jak pieniądze? w życiu ważnie są inne rzeczy. przypuszczam też, że może nawet nie mają tak dużo do mojego chłopaka, tylko po prostu nie mogą się pogodzić z tym że chcę żyć po swojemu,zaczęłam podejmować decyzje samodzielnie, że mogę się związać z kimś na całe życie. na marginesie: mam 21 lat, więc myślę że z lekka przesadzają. rozumiem, że chcą się troszczyć o moje dobro, ale znam swojego chłopaka, a jego wygląd o niczym nie przesądza. poza tym, jakiego chłopaka się o mnie spodziewali, skoro sama mam trochę ostrzejszy styl, chodzę na czarno i w glanach? ja akceptuję ich, niech oni zaakceptują mnie, w końcu to moi rodzice.

rodzice maja racje, jak bedziesz miala swoje dzieci przekonasz sie ze rodzice widza niektore rzeczy szerzej. Zobaczysz.

nie zamierzam mieć dzieci

to uwierz na slowo

Dobrze Cię rozumiem. Moi co prawda mojego chłopaka akceptowali.... Dopóki z nim nie zamieszkałam. I zaczęły się cyrki. Twoi rodzice są przyzwyczajona że jesteś "ich", że mogą decydować o Tobie nadal, tak jak to robili zanim dorosłaś. Pora ciachnąć pępowinę. Bolesny proces...

bo9 jest tepym skonczonym chujem

ot, Polska i Polacy :o a ma ten twój chłopak jakieś zalety, które mogłyby się twoim rodzicom spodobać? pracuje? jest wykształcony?

jest po technikum, jak już wcześniej pisałam nie pracuje tylko zarabia na zespole.

no to spróbuj przekonać rodziców, że to też jest sposób na życie, nie każdy musi pracować w biurze albo fabryce bo pewnie TO im nie pasuje

Tak samo, jak nie pasuje im jego styl. Rodzice raczej nie przepadają za takimi typami partnerów dla córek ;) możecie próbować ich do niego przekonać, kwiaty dla mamy i te sprawy, ale ciężko będzie. Tym bardziej, jeśli oni sądzą, że pieniądze ma od Ciebie.

będziemy się starać :)

Powodzenia i nie poddawajcie się szybko :)