Okaleczam się... Nie wiem co mam zrobić.

Witam.. Jestem chora. Nie uleczalnie. Ostatnio zaczęłam się okaleczać. Zaczęły prześladować mnie myśli samobójcze. Nie ważne co zrobię. Zawsze się pojawiają. Nie wiem co mam zrobić. Nie chcę tego. Ale nie potrafię przestać. Nie potrafię się powstrzymać. Nie wiem do kogo mam się zwrócić. Nie potrafię się odnaleźć. Nie potrafię znaleźć szczęścia w tym pieprzonym świecie. Pomóżcie mi nie wiem co mam robić.

Pomogę Ci dzwonię na Policję

Oni Ci pomogą, porozmawia z Tobą psycholog, może dadzą Ci jakieś leki poczujesz się lepiej, już się nie denerwuj, co złe to minęło

Nie potrafię rozmawiać z psychologiem. Boję się rozmawiać z kimś o swoich problemach.

Musisz iść do psychiatry, to naprawdę nic strasznego, przepisze leki i po pewnym czasie te myśli znikną, wszystko opiera się na neuorprzekaźnikach w mózgu, leki je uregulują, trzymaj się ciepło i nic złego nie rób

Jeśli myśli samobójcze- psychiatra, dodatkowo - dobry psychoterapeuta

Ciężko jest czegoś sobie nie robić. To już doszło do takiego stanu ze nie panuję nad tym.

Astella-tylko psycholog. Ja też okaleczałam się,miałam myśli samobojcze. Na rękach zostały mi paskudne blizny po żyletce. Pomogła psychoterapia i antydepresanty. Depresji nie wolno sie wstydzić,to coraz powszechniejsza choroba

Przepraszam,mialo byc psychiatra.

Nie wstydzę się. Jak zaczęły się moje problemy. Zaczęłam się bać wszystkiego. Nie potrafię nawet wyjść z domu na zakupy. Nawet jak jestem z kimś boję się niewiadomo czego...

Mój wiek nie odgrywa roli. Brak akceptacji. Głównym powodem mojej depresji. Tyle że nie potrafię już z tym żyć. To wszystko jest silniejsze.

Nikt nie akceptuje tego ze jestem chora. Nie akceptują tego ze jestem inna. Praktycznie nie mam nikogo. Ciągle jestem sama...

Napisalas w pierwszym poscie: nieuleczalnie chora.... Na co jesli mozna zapytac?

Nie chcę o tym mówić.....

Dla mnie samej jest to ciężkie. Ledwo się z tym pogodziłam. To już trwa od 3 lat....

Smiertelnie nieuleczlna choroba czy cos innego jak cukrzyca etc? Czemu nie chcesz powiedziec? Tutaj jestes anonimowa :/

Niby tak jestem anonimowa ale jednak pewna nieufność jest. Nie zabije mnie tą choroba.

Nie wiedzą

Nadal szukam pomocy. Chodzi o to ze nie potrafię przestać się okaleczać. Próbowałam ale to wróciło próbowałam także odnaleźć swoje miejsce. Bezskutecznie.

do psychologa lub psychiatry nawet na nfz. tam,jesli powiesz co ze soba robisz,to zarejestruja cie bardzo szybko. i tam szukaj pomocy,bo na forum nikt ci zdalnie nie pomoze.

farmakoterapia bedzie podstawą leczenia-bo ona sobie robi krzywde. ale niekoniecznie szpital. ja sie cielam rowniez,po rozwodzie nie moglam dac sobie rady,ale lekarstwa pomogly.

powiem tak ja jako nastolatka tez sie cielam zyletka trwalo to moze pol roku wiec Ciebie rozumiem. "po" jestes totalnie zrelaksowana i czujesz sie super. Nowy bol fizyczny zastepuje dotychczasowy bol psychczny. Nie wiem w jakim jestes wieku i jaka jest twoja kondycja. Ale jesli jestes w stanie to sprobuj tego: zamiast sie ciac idz na silownie czy cwicz w domu. Nie mowie tu o zwyklych cwiczeniach ale o naprawde ciezkim workout! po ktorym ledwo z silowni wracasz do domu i przez kolejne 2 dni masz takie zakwasy ze szkoda gadac. Uwierz mi lepsze niz samookaleczenie! Na mnie dziala ;) po takich cwiczeniach totalny relax :)))

f