Chyba jestem złoża, ale nie lubie mojego synka, wole męża.

kocham go, ale jest on też dla mnie wielkim problemem, kiedys życie było prostsze mam dośc już :( utraciłam 70% życia towarzyskiego i zyskałam 200% więcej kłopotów. Nawet na co dzień piwka sie nie napić ani nic bo on jest pod opieką. a wy jak sobie radziciez dziecmi? cieszycie sie nimi czy nie??

Może wybierz się do psychologa, on Ci coś mądrego doradzi. Może to taka depresja poporodowa...

rzuć nim o podłogę

weź kobieto oddaj dziecko do rodziny zastepczej,tobie bedzie lzej a jemu napewno lepiej.nie wiem jak tak mozna mowic o wlasnym dziecku,

sprzedaj , bedziesz miała na szaleństwa w city center i na bale w clubbingu.

Omg... Nawet piwka się nie możesz napić...biedactwo! Trzeba było pomyśleć o tym, zanim zaszłaś w ciążę... Teraz pozostaje ci już tylko śliski kocyk...;P

wolałabym żeby od razu miał np 7 lat, a te najgorsze pierwsze lata życia przemineły z wiatrem.

Biedne dziecko. Alemu się mamusia trafiła.

wybiore sie chyba do psychologa

Masakra,co z ciebie za matka,kobieto wez sie za siebie,ogarnij sie szkoda dzieciątka,ja tez sama wychowuje synka 5 lat,jesteśmy bardzo zwiazani ze soba,nie wyobrażam sobie zycia bez mojego dziecka,to najpiękniejsze chwile w zyciu jakie spedzam,

a mnie sie wydaje że to co czujesz jest normalne. dziecko to dziecko, kochasz własne i zrobisz dla nieo dużo. ale nie da sie tego porównać z miłością do męża. nic w tym diwnego że pierwszą Twoją miłością jest mąż a drugą syn..

Jesli to nie prowo, to szkoda mi twojego dziecka :( Rozmnażanie powinno być trudniejsze i niedostepne dla półmózgów, wtedy takie pustaki jak autorka nie mogłyby przynajmniej zachodzić w ciąże :O

Tak powinno być że mąż jest na pierwszym miejscu a dziecko na drugim. To jest właśnie zdrowe podejście. Jak dla kogoś dziecko jest na pierwszym miejscu to z tego biorą się rozwody lub różne chore sytuacje typu synek już dorosły ożenił się a zakochana mamunia robi wszystko by zatruć życie synowej i rozbić małżeństwo