mam 22 lata i przegralam zycie

Od poczatku mialam pod gorke, nadopiekuncza matka, ojciec alkoholik ktory byl, ale jakby go nie bylo, bylam ofiara przemocy w szkole a nierzadko i molestowania seksualnego ze strony kolegow. W szkole nienawidzono mnie za to, ze dobrze sie uczylam, mialam opinie "lamusa". Pozniej nie wytrzymalam tego i wpadlam w zle towarzystwo, bo nie moglam zniesc tej presji, siegalam po uzywki. Za bardzo angazowalam sie w uczuciowe sprawy, bo ojciec nigdy nie zwracal na mnie uwagi, chyba ze stalo sie cos zlego. Pozniej poznalam obecnego chlopaka, z ktorym totalnie nie moge sie dogadac, a mimo to dalej to jakos sie ciagnie przez kilka lat byle jak. Mamy dziecko, chociaz ono jest wspaniale. Studia koncze, ale co to jest w dzisiejszych czasach. Nawet na panstwowej uczelni. Poszargana doszczetnie psychika, jak zyc, co robic dalej ? Nie wierze w siebie, zazdroszcze innym wspanialego zycia, sama bym chciala miec chociaz polowe normalnego :(