3-latka nakłamała, żeby czegoś uniknąć - co się robi w takim wypadku?

Pierwszy raz przyłapałam córę na świadomym udawaniu. Zaraz po przedszkolu miałyśmy odwiedzić jej babcię a ona nie chciała, wolała wracać do domu. (Babcia mieszka może z 400 m od przedszkola i naszego domu a wizyty są miłe bo jest bardzo ciepłą osobą). Namawiałam córkę a ona chowa się na krzak, kuca i mówi że brzuch ją boli i musi iść do domu. Pytam czy chce na nocnik, córa że tak... No a w domu wyszło na jaw że ani przez chwilę nie czuła się źle, na nocnik nie musiała siadać, zresztą przyznała że nie mówiła prawdy tylko nie chciała iść do babci. Jak rozmawiać z taką krętaczką? Na razie tłumaczyłam że następnym razem jej nie uwierzę gdy powie że ja brzuch boli i jeśli naprawdę będzie bolał to zostanie bez pomocy. To chyba jednak nie dotarło.

oj, to małe dziecko, a już takie sprytne nic nie rób poza rozmową, ty zawsze mówisz prawdę?

mój mówi wieczorem jak nie chce spać, że go boli brzuch

obiecaj jej czekoladę a potem powiedz, że kłamałaś.

z czego ty robisz tragedie??? od razu kłamała, a dlaczego ją zmuszasz do robienia czegoś na co nie miała najmniejszej ochoty? Czy ta wizyta była konieczna naprawde??? a ty jak nie masz na coś ochoty to tez kombinujesz jak tego uniknąć? co się takiego stało że nie poszłyście do tej babci. Twoja córka jest inteligentna moim zd.

ja bym raczej starała się dowiedzieć dlaczego do tej babci nie chciała pójść, żeby na przyszłość problem sięnie powtózył