Zaraz zwariuje.Ataki lęku i paniki.HEELOP

Nie moglam spac w nocy. obudzilam sie z walacym sercem. O 4 rano poszlam sprzatac kuchnie. Probuje zasnac, ale jak sie poloze to serce wali mi jak oszalale. wzielam magnez- niby mi pomaga sie uspokoic. A jeszcze zostalam sama z dzieckiem bo maz poszedl do pracy i ok.14 wraca. Co zrobic zeby mi przeszlo.?????????????

ja na takie ataki miałam propranolol (chyba tak to się pisze..) Pomagało.

a ja u ciebie? przeszlo? co bylo przyczyna?

ale wtedy bylam po operacji i mialam mega DEPresje. Mam teraz meza i dziecko. Od tego czasu nie mialam tego napadu. Ale staram sie o tym nie myslec zwlaszcza gdy sama zostaje z dzieckiem. Bo w koncu jestem za nie odpowiedzialna.

moze masz nerwice? przejdz sie na echo serca. tam ci wyjdzie co i jak. mi wyszlo ze mam nerwice i musze sie do tego przyzwyczaic.

zajmij się czyms zeby nie myslec, sprzataj gotuj obiad prasuj itp.

tez mysle ze mam nerwice. myslam ze moze mam chora tarczyce ale badania sa ok. i meczy mnie strasznie ciagly bol pecherza. caly czas mam parcie. od porodu tak mam.

staram sie cos robic ale nie zawsze udaje mi sie zabic te mysli. na pozniej zaplanowalam wyjscie do miasta. obiecalam corce ze pojdziemy na kaczki a przy okazji pochode po sklepach. i jakos czas minie dopokoi maz nie wroci z pracy. kuchnie posprzatalam w nocy.

to idz do ginekologa! ja mialam torbiela i tez latalam non stop do wc:( mozesz miec jeszcze zapalenie(ale to chyba boli) lub jakąs bakterie. zrob z tym porzadek. bo na starosc to uderzy ze zdwojona sila

zostaje ci jeszcze psycholog. tylko psycholog-jakas terapia. a nie psychiatra-bo ten to daje leki i sie nie zna na ludzkich ulomnosciach:(

chodzilam w tym roku psychologa. wizyta na nfz raz na miesiac. nic mi nie dalo. ale bylam tylko 2 razy ale nie za bardzo wiedziala jak mi pomoc.

moze prywatnie??? wiem ze to kosztuje. ale ci z nfz maja czlowieka w duuupie. źle diagnozuja itp. moze masz znajomych popytaj wsrod nich czy kogos nie znaja? masz jakis znajomych, przyjaciolki?

od jak dawna to masz, maz wie? musisz znalezc jakis sposob by sobie pomoc.

maz wie co sie ze mna dzieje. znajomych takich bliskich niemam. raz na jakis czas zajdzie znbajoma ze starej pracy i pojde na kawke do kolezanki. akurat pracuje w s klepie bliko mojego domu. mysle ze mam juz to dosc dlugo. 1 atak mialam jakies 2005 jak wracaclam do domu z pracy samochodem z szefostwem. zrobilop mi sie nagle goraco- duszno- w glowie tysiace mysli. ale widac rozwijalo sie to we mnie dlugo i teraz wybuchlo.

ja pewnie miałam nerwicę.. Strata ulubionej pracy, wredni sąsiedzi... okropnie było. Ale to już dawno... Minęło jak minęły problemy ;) ale niektórzy bez specjalisty sobie nie pomogą...

zrob sobie echo serca. ja te napady mialam w okresie wiosennym i jesienno zimowym. mam zdiagnozowane wypadanie płatka mitralnego i niestety to co mi sie dzialo to od serca i na tle nerwowym . w okresie gdy nadchodzila jesien pojawiala sie ta dolegliwosc. poniewaz sie tym nie chcialam zajac, wolalam to zapijac to pozniej wpadlam w mega depresje.

niby w moim zyciu jest ok. w koncu przeprowadzilismy sie do noewgo mieszkania. obecnie przez moj stan zrezygnowalam z pracy. ja mysle tez ze praca mnie dobila. okropna atmosfera. umowa co pol roku.Brak stabilizacji. i na razie nie szukam nowej bo sie boje ze w bede miala ataki.

jestem z tych ludzi co szybko zyja, maja duzo znajomych i wiecznie czasu nie mieli. takze tez zajelam sie tym jak bylam juz prawie na dnie.

przejde sie w przyszlym tyg. do rodzinnego. a jak wyglada to badanie echo serca?

praca, praca.... a nie lepiej ja miec? wychodzisz wtedy do ludzi, trzeba sie skupic i myslec co sie robi. mnie wlasnie to ratowalao przed wariactwem.

idz do rodzinnego i popros o skierowanie. na pewno nie bedzie ci chcial dac. i mysle ze tego nie ma na fudusz:(( jezdzi takim urzadzeniem po klatce piersiowej i patrzy jak masz serce zbudowane i tam wszystkie zmiany widac, wiec jezeli bedziesz miala cokolwiek to bedzie widzial. lacznie z tym ze widza czy jestes nerwus czy nie.

Nerwica nie bierze się znikąd. Musiałabyś cofnąć się do przeszłosci, poszperać w dawnych przeżyciach i dowiedzieć się skąd się wzięła. Jak już będziesz znac przyczynę, będzie Ci łatwiej nad tym zapanować. Ale na ataki paniki jednak najlepsze są leki. Już sama świadomość, że masz pod ręką lek pomoże Ci panować nad tym. Niestety leki wypisuje psychiatra i chyba powinnaś jednak udać się na wizytę i skorzystać z farmakologii. Tym bardziej, że swoje lęki przenosisz na dziecko bo ono jak gąbka chłonie Twoje napięcia. Szkoda marnować życie i sobie i rodzinie.

jezeli nie bedzie ci chcial dac skierowania to powiedz ze ci serce wali jakby chcialo wyskoczyc.

ja tez cale zycie na wysokich obrotach. wiem ze styrasznie brakuje mi kontaktu z ludzmi. kilka dni temu bylam u kolezanki na kawie. posiedzialam pogadalam z h i czulam sie jak nowonarodzona. widze ze mi tego trzeba. ale rzadko mam kontakt z ludzmi bo ich unikam. nie zapraszam do siebie w sumie bo nie mam kogo. nie pojdae sama pociagiem, samochodem z kims. mielismy zaproszenie do tesciow na ten weekend- moglibysmy pojechac ale ja nie chcialam . i nieiwem czy bede na silach zeby pojechac na swieta.'

ja swoja chorobe mialam dzieki swojemu rodzinnemu domowi. spiprzyli mnie po calosci.

jedz , ucieczka w samotnosc to nie jet to. bo zostajesz ty i twoje glupie mysli. nie wiem jak twoje . bo moje byly baaardzo glupie. idz zrob to echo. moze ten problem co u mnie-moze serce? to jest tylko badanie lwkow tam cie nie daja.

na badanie dostane skierowanie bo moim rodzinnym jest rodzina. bardzo chce pracowac. miewalam w pracy ataki- niby wszystko ok a tu nagle fala goraca, serce wali jak oszalale. i chec ucieczki. rano jak wstawalam to az mialam odruch wymiotny. i mialam problemy z zoladkiem. co tydzien mialam 3 dniowa biegunke. uczucie jagby ktos skrecal mi jelita. w takim stanie nie moglam pracowac. poszlam na zwolnienie i juz do pracy nie wrocilam- zwolnilam sie.

jak dla mnie to nerwica. ale ja lekarzem nie jestem, wiec wybierz sie do specjalisty. tym bardziej ze wiesz ze skierowanioe dostaniesz. szkoda ciebie i twojej rodziny.

ja odkrylam ze w tym czasie mnie ratowalo wyjscie z domu spotakanie sie ze znajomymi. najgorsze byly powroty, jak musialm pozniej siedziec sama.

tylko ze ja juz wiem na jakim to bylo tle, skad sie wzielo i ewnetulanie jak z tym walczyc.