Zaraz zwariuje.Ataki lęku i paniki.HEELOP

dom rodzinny- ojciec alkoholik. ciagle klotnie picie, bicie. nie raz bylam swiatkiem jak ojciec bil mame. a my siostra ja probowalymy ochronic. mama zmarla 11 lat temu na raka. zostalam w domu z ojcem i siostra. ake ojciec dalej pil , bil. podalysmy go o alimenty. zalozylismy sprawe o znecanie sie pscyhiczne i fizyczne nad nami. dostal wyrok w zawiasach 3 lata na rok. i dalej pil i sie na nas wyzywal. ale ja juz sie niedawalam. bylam dla niego okropnie chamska, zero szacunku- potrafilamk do niego powiedziec" jesli jeszcze raz mnie dotkniec zabije cie". mowilam to w takim szale. i tak sie rzucal. a ja no uderz mnie, uderz. a ojciec az zaciskal piesci. ale potem nie uderzyl nigdy wiecej. siostra sie wyrowadzila ojciec zamienila sie na mniejsze miesszkanie. ja wyrowadzilam sie od sowjego chloaka ale rozstalismy sie i musialm wrocic do ojca bo nie mialam gdzie. i znow to samo. mieszkalam z nim wtedy poprawie rok. poznalam chlopaka szybko zaszlam w ciaze. chyba to byla ucieczka od ojca. z ojcem dziecka rozstalam sie. samotna ciaza macierzynstwo. i 3 lata temu ojciec zmarl. poznalam pobecnego partnera. i w koncu mam swpokoj. ale ja jestem zniszczona. rodzina widzi ze cos sie ze mna dzieje nie tak.ale ja im nie powiem co mi ejst. bo wysmieja mnie.

TO MASZ JUZ ODPOWIEDZ. TWOJ PROBLEM=DOM RODZINNY. czyli wyszlas z pietnem jak ja. u mnie mama wiecznie krzyczaca bijaca mnie, tata zwial bo soie dogadac nie mogli. wolal jej kase dawac ale jej nie ogladac.

idz na terapie,. jezeli masz kase to koniecznie prywatnie i do kogos z polecenia.

ale zobacz mam siostre starsza i ona jest normalna. mam meza dziecko, pracuje, ma duzo znajomych spotyka sie z ludzmi. a ja dzikus. przeciez wychowywalysmy sie w takim samym domu.

odgrodz sie od tego. ja probuje. nie zawsze mi wychodzi. mysl o przyszlosci. ja wlasnie na tym sie skupiam. na pracy, domu.

nie mam kasy. jeszcze 2 latatemu chodzina na kase do pewnej psycholozki byla super. naprawde pomogla mi wyjsc na prosta. to buyl czas kiedy bylam na wychowawczym siedzialam sama bezx pracy bez kasy. i jkaos podnioslam sie. ale niestety juz jej nie ma w poradni- przyjmuje tylko prywatnie.

Przyczynę już znasz - dysfunkcyjny dom rodzinny, póżniej nałożyły się problemy w życiu dorosłym. Chyba sama z tego nie wyjdziesz. Terpia i leczenie farmakologiczne na początek abys mogła się wyciszyć i zacząć normalnie funkcjonować. I to jak najszybciej bo zniszczysz swoim zachowanie dzieciństwo swojego dziecka tak jak zniszczono Twoje. Zacznij działać bo takie półśrodki jak rozmowa i kawka z koleżanką pomagają tylko na chwilę a Twój problem siedzi głębiej, uszkadza Ci psychikę. To że siostra nie odczuła tak jak Ty traumatycznego dzieciństwa potwierdza tylko tezę, że ludzie są różni i ona ma inną, silniejszą konstrukcję psychiczną a Ty byłaś/jesteś wrażliwsza i na Tobie bardziej się to wszystko odbiło.

hmm, a duzo wizyta u niej? sama nie dasz rady, bo to bagno. idz zrob to echo, mysle ze masz newrice jak ja

100zł za h. a ja potrzebuje bardzo duzo takich wizyt. a ja bylam kilka miesiecy temu u psychiatry, okropna baka. ja bylam tak nabuzowana ze mowila do mnie ze mam sie uspokoic. ze dlkuga i ciezka droga przedemna. nie chciala mi powiedzie co mi jest. przepisala paxtin bralam chyba tydzien. okropnie sie po nim czulam leki podwojne. a i wtedy byalma sama w nocy w domu maz maz mial na nocki. nie dalam rady brac i odstawilam. zrazilam sie do lekarza i wiecej nie pojde do psychiatry.

100zł za h. a ja potrzebuje bardzo duzo takich wizyt. a ja bylam kilka miesiecy temu u psychiatry, okropna baka. ja bylam tak nabuzowana ze mowila do mnie ze mam sie uspokoic. ze dlkuga i ciezka droga przedemna. nie chciala mi powiedzie co mi jest. przepisala paxtin bralam chyba tydzien. okropnie sie po nim czulam leki podwojne. a i wtedy byalma sama w nocy w domu maz maz mial na nocki. nie dalam rady brac i odstawilam. zrazilam sie do lekarza i wiecej nie pojde do psychiatry.

Cześć ; Znajdź chwilę i poczytaj , a potem podejmij decyzję , co dalej ; http://psychiatra-gabinet.com.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=6 Dobry psycholog (NFZ)..też pomoże , ale konsekwentnie trzeba korzystać z terapii .

pisałam ci-nie idz do psychiatry. bo oni tylko psychotropy zapisauja. zrob z tym porzadek. ja sobie sama poradzilam, tylko mialam duzo przyjaciol przy sobie, ty piszesz ze znajomych nie masz. pomysl ile juz osiaglas- wyszlas z tego bagna, masz dziecko mieszkanie. pomysl ze sa ludzie ktorzy gorzej maja. wiem ze to nie pociesza i tak patrzec nie wolno, ale zrobilas milowy krok.

Niestety, zbyt szybko się poddałaś z tymi lekami. One od razu nie działąją, na początku ok. 3 tyg. jest ciężko i możesz się źle czuć. Ale trzeba było to przetrwać, poprawa następuje po kilku tyg. Musisz wybierać albo będzie coraz gorzej albo chcesz być zdrowa i czuć się dobrze. Nikt Ci nie pomoże jesli sama odrzucasz pomoc.

ale okropnie sie czulam po lekach. a w takim stanie nie dalabym rady zajac sie dzieckiem. niewiem czy to ma zwiazek. mam te problemy z pecherzem- jak mam pracie n pecherz odczuwam ten niepokoj. zalatwie sie mija. czuje dyskomfort.

wybierz sie do ginekologa, zrob usg , zrob echo serca. zopbaczysz co to wszystko pokarze. to wszystko co ty piszesz rowniez mialam. krok po kroku wykluczalam az w koncu doszlam do mety.

kolejny raz. moim rodzinnym jest ciotka i reszta rodziny bedzie wiedziec co mi jest.

kurcze to moze idz do kogos innego? poza tym to rodzina twojego nowego partnera? czy twoja?

jezeli nowego partnera, to moga cie jak swira traktowac masz bardzo duze obciazenia wyniesione z domu.

z mojej strony. az tak strasznie zniszczona pscyhicznie jestem?

to jak z twojej strony to powinnas to olac(chyba). pamietam jak moja siostra mi powiedziala, jak zamieszskalam sama, : tylko nie wkrecaj sobie jazd! jak ja bym specjalnie siedziala i zle mysli sciagala. co do zmeczenia; no coz troszke tak.ja tez mam za soba poparana przeszlosc, czasem wracam do tego ale sama siebie wtedy opier**** ze nie ma do czego ze liczy sie tu i teraz. nie wiem na ile wredna rodzine masz. ja malo komu ufam. aha tylko znajomym, ale tym bardzo dobrym

masz poważne zaburzenia jeśli cos z tym nie zrobisz, jak później spojrzysz w oczy swojemu dziecku, które oskarży Ciebie, że zniszczyłaś mu życie bo nie chciałaś się leczyć ze swoich zaburzeń? to tyle z mojej strony

moja jest taka sama jak twoja .Tez mi tak mowi. a jaki masz kontakt z siostra?

dobry, wtedy gdy mialam depresje i balam sie wlasnego cienia. o czym jej powiedzialam bardzo pozniej zalowalam.wyszydzila mnie; stwierdzila ze mam piekne mieszkanie itp , pozniej na chlodno to przemyslala i za kilka dni zadzwnila ze jak cos to ma dobrego specjaliste. obecnie nie poruszamy tego tematu. uwazam ze jestem zjebana i sie z tym pogodzilam. ona gra, nie okazuje uczuc. ja jestem z tych co potrafia noc przeryczec nad swoim dziecinstwem. odkad urodzilam dziecko zacielam sie, powiedzialam ze jemu takiego piekla nie zrobie. choc niekiedy na nie krzycze. mojej mamie wykrzyczalam w twarz ze to przez nia mam serce chore.

jednym slowem u m,nie okreslkono by to jako FANABERIA. wiec trupy z szafy wyciagam tylko przy ludziach ktorym bezgranicznie ufam.

przepraszam za chaos w wypowiedzi, ale szybko pisze.

rozumie. moja siostra jest podobna. daltego jej to nie dotklo.

olej to. zajmij sie soba. rob cos dla siebie. ja nie umiem udawac, nie umiem grac. i wlasnie miedzy nami taka roznica. ona na zawolanie usmiechnie sie, bedzie udawala ze jest ok. mnie jak cos"boli" to mowie a nie gram. mam 2 osoby z ktorymi na ten temat moge rozmawiac. nie jest to rodzina. posylam cie do lekarza bo szkoda twojej rodziny- dziecka i meza. ja wszystko co robie to z mysla o mojej malej rodzince.

masz isc po te skierowania i mi tu napisac, czy zrobilas tak jak ci polecalam.

najpierw powinnam isc do rodzinnego. po skierowanie na echo. a pracujesz?

tak idz po to skierowanie na echo. gdyby cie pytala powiedz ze cie kluje i niech nie drazy. tylko nie daj sie zbyc ze ci da na ekg. bo ekg malych rzeczy nie wykazuje. niekiedy nawet stanu po zawale nie widzi:) tak pracuje, bo inaczej by mi zupelnie system siadl. nie moge siedziec w domu, nie dalabym rady. praca czasem stresujaca ale grunt ze mam kontakt z ludzmi, ze wychodze i nie zmierzłam.