po poronieniu

hej dziewczynki powiedzcie czy to jest normalne bo juz nie daje sobie rady. miesiac temu poronilam strasznie to przezylam bo dwa lata staran i dupa....;( męża młodsza siostra w ciązy była dziś urodziła ciagle bylam jakas taka zazdrosna wkolka wszyscy gadali o jej dziecku rozumiem to ale nawet sobie sprawy nie zdawali jak mnie to bolalo. dzis caly dzien z nia bylam urodzila pieknego synka trzymajac go na rekach wyobrazalam sobie ze tak bym mogla trzymac moje. ciesze sie ogromnie z jej szczescia ale ogarnia mnie placz ze ja nie moge byc taka szczesliwa jak ona moj chlop mowi ze wredna jestem ale to chora zazdrosc jest silniejsza odemnie ja juz glupieje chyba mysle o jakims psychologu bo nie daje rady.

chyba nikt ze mna nie pogada

monia ja zaczełam się starać z moim w czerwcu 2007 r. w tym czasie starania zaczeli brat i jego narzeczona oni mają już dwie śliczne córcie a ja jak narazie jeszcze nie rodziłam teraz w maju urodziła im się córeczka chodziłam do szpitala tuliłam całowałam też pomyślałam nie raz jak ją trzymam jak to jest trzymać własne dzieciątką ale nie zazdrościłam że oni mają a ja nie cieszyłam się że jest zdrowa ja poroniłam 5 razy i to wszystkie w tym roku to dopiero przeżycie nikomu naprawdę nawet najgorszemu wrogowi nie życzę tego ale pomimo tego uwielbiam się bawić z dzieciaczkami mam 4 starszych braci i mam 7 bratanic i 3 bratanków lubię się z nimi bawić i patrzeć jak szybko rosnąć bardzo mi przykro z powodu straty ciąży ale musisz być silna i uwierzyć w lepsze jutro to nie jest niczyja wina nie możesz być zazdrosna wiem że łatwo się tak komuś obcemu pisze ale wiem co czujesz przedewszystkim musisz mieć wsparcie w kimś bliskim

dzięki za te słowa chociaż ktoś mnie rozumie bo nawet ten mój mówi że wredna jestem ale naprawde z tym walcze ale to czasami silniejsze odemnie.