JESTEM OKROPNĄ CÓRKĄ....

mam 23 lata, moja mama 55. Zawsze byłyśmy zżyte, ojciec nie zyje juz 13 lat. Siostrę mam daleko, ma meza i 2 dzieci, mieszkaja jakies 400km od nas, widujemy sie raz na 2 miesiace...Mieszkam sama z mamą, bardzo ja kocham.Ale od pewnego czasu mam kłopoty w związku z chłopakiem, co przedkłada się na moje relacje z mama. Non stop o nim mysle, jestem zazdrosna o niego bardzo, sprawdzam go na kazdym kroku... Chodze przez to nerwowa, nie chce mi sie zyc. Mam napady złosci, agresji, nie wiem co mam robic, rozbiłam juz w ataku furii 2 kwiatki w domu, 2 telefony, talerz.

do psychologa, najprawdopodobniej masz depresję

Zaparzyć sobie melise. Maska na twarz, ogórki na oczy. Nastepnego dnia kupić książke : " Dlaczego mężczyźni kochają zołzy - Sherry Argov " Zaproponuj mamie wspólne wyjscie, bedzie dobrze :) albo zapisz sie na siłownie. To odpręża, odstesowuje i jestes zbyt zmeczona na rzucanie talerzami:)

mam tak samo