od 4 dni siedzę w domu

nie wiem w sumie czemu wybrałem to forum może dlatego, że jest na nim spory ruch, a od 4 dni siedzę w domu i mam potrzebę wygadania się. widzę, że jest to forum dla kobiet i choć sam jestem mężczyzną to jednak nie opuszczam mieszkania właśnie przez kobietę. nie mam takich problemów, jak większość wypowiadających się tu mężczyzn. po prostu zadurzyłem się chyba jak nastolatek, a mam już 27 lat. spotykaliśmy się przez miesiąc dość intensywnie po knajpach- pocałunki, przytulania itd i w dniu, gdy znajomość miała się jeszcze bardziej zintensyfikować została z jej strony przerwana. jakieś nieskładne przeprosiny, wypowiedzi o trudnej przeszłości. minęło 6 lat, jak zakończyłem swój ostatni dłuższy związek i chyba po raz pierwszy od tego czasu na poważnie się zadurzyłem. mam skłonność do reakcji depresyjnych i stąd pewnie siedzę nieprzerwanie w domu od tamtego czasu- poczułem się, że jestem już stary.. jeśli ktoś przeczyta już będę wdzięczny

Chłopie nie załamuj się. Jeśli sam sobie z tym nie poradzisz to napewno nikt na kafe ci nie pomoże

to prawda. akurat jednak się tak złożyło, że nie ma w mieście nikogo z kim mógłbym szczerze o tym pogadać, więc pomyślałem o jakimś forum.

Bo takie czasy że większość ludzi siedzi przed monitorem i nawet nie ma z kim na piwo wyjść

też mam skłonność do reakcji depresyjnych i ni wychodzęwtedy z domu. nie wiem co Ci poradzić. Gdy sama byłam załamana powodu faceta, koleżanka mi powiedziała coś, co mnie przekonało i co będę zawsze pamiętać: "nie przejmuj się. Idiotów nie chcemy, prawda?" zachowała się conajmniej niezrozumiale - nie szukaj winy w sobie, tylko w niej. obrzydźsobie ją. Jak można tak kogos olać? tak się zachować? widocznie nie jest ażtak wspaniałą, a wręcz przeciwnie. Po c Ci ktoś, kto odstawia takie numery? cierpiałbyś przy niej i tyle. ja sobie tak to wytłumaczyłam i sięwyleczyłam. nie znam jej, ale mam nadzieję, że Ci trochę pomogłam

no niestety jest coraz gorzej pod tym względem, choć internet ma dużą zaletę anonimowości. tu dochodzi jeszcze układ towarzyski, który ogranicza krąg osób, którym mógłbym o tym powiedzieć. no będąc szczerym wychodzę po jedzenie :)

ja codziennie wychodzę bo nie wytrzymał bym cały czas w domu.

I szczerze mówiąc chciałbym żeby wróciły dawne czasy gdzie się wychodziło i zawsze było sporo znajomych a teraz to ani żywej duszy

nie wiem z jednej strony myślę, że może niedostatecznie czuła tzw chemię między nami, ale na litość jeśli regularnie są pocałunki itd to może jednak nie to. nie podchodzę do relacji uczuciowych w taki sposób, że sobie idealizuję "obiekt" uczuć, znacznie bardziej istotne jest sama relacja, a do tego dnia wszystko było rewelacyjnie. trudno mi po prostu to ogarnąć..

ale chodzi ci o dzieciństwo i podwórkowe zabawy?

sama relacja? czyli udany seksik/pieszczoty/macanki? między wami chyba jeszcze do seksiku nie doszło, ale chodzi o cos w ten desen?

nie chodzi mi o dzieciństwo

no to przecież możesz wyjsc ze znajomymi na piwko. chyba że ich nie masz, albo brakuje ci czasu

aaa jak długo walczyłeś o tę znajomośc?

rzepa musisz przyjąć to na klate. Naprawdę szkoda czasu na rozmyślanie

znajomych mam sporo. Piwka w tygodniu nie pije. Chodzi mi o to że kiedyś wychodziłem i zawsze się kogoś spotkało a teraz to trzeba się umawiać

no chodzi zarówno nazwijmy macanki jak i więź psychiczna. kontakt mamy nadal, bardzo dużo maili. walczyłeś? nie wiem, spotykaliśmy się miesiąc, pierwszy krok zrobiła ona

aha. myślałąm, że piszesz o jakimś szerszym zjawisku społecznym.

no to jak macie bardzo duzo maili, to pewnie jeszcze cos z tego będzie. moze to jej zagrywka, zeby udać niedostępną? zeby jałowić, gonić, łapać itp

Też kiedyś byłem w takiej sytuacji...

może, choć wątpie. brzmiała dość kategorycznie. chciałbym zrozumieć to zachowanie, ale chyba coraz bardziej dochodzi do mnie, że pozostanie to niewyjaśnione

Ja do tej pory nie wiem o co w tym wszystkim chodziło i nie chce wiedzieć