300 km stąd:(((((

Poznaliśmy się przez internet, potem były rozmowy tefoniczne, potrafiliśmy gadać przez 6 godzin, jak nie rozmawialismy przez tel to pisalismy sms, te rozmowy stały sie bardzo ważne, zaczełam się bać tego wszystkiego, nie mogłam spać, miałam wahania nastrojów, zachowywałam sie irracjonalnie po miesiącu wiszenia na telefonie on przyjechał, wsiadł w samochód, przejechał 300 km bo mi było żle, spędziliśmy fajny weekend, potem kolejny u niego, pare dni nad morzem, niby cudnie, wspaniale ale... ta odległość mnie zabija, czuje że świruje, nie mam juz sily:( codziennie wmawiam sobie ze to nie ma sensu, ze 300km to nie 50:( kiedy próbuje mu to powiedziec łamie mi sie głos on przyjeżdza spedzamy razem kilka dni a potem znow jedzie.... wyć mi się chce

związki nie maja zadnego sensu skoncz to

to nie tragedia, zawsze ktoś sie może przeprowadzić albo zamieszkacie w połowie drogi

problem sie wyprowadzic?

on prowadzi firme w podkarpackim, ja koncze studia w warszawie, nie mamy mozliwosci przeprowadzenia sie :(

kończysz studia czyli niedługo je skończysz i będziesz się mogła przeprowadzić

Ale panikujesz. 300 km to jeszcze nie tak duzo. Poza tym jak widzisz on jest gotow po prostu wsiasc w samochod i przyjechac do Ciebie. Ja mojego tez poznalam przez Internet, tylko ze on mieszkal 1500km ode mnie. Jestesmy razem juz 2 lata, za miesiac przeprowadzam sie do niego. Glowa do gory, do wszystkiego mozna przywyknac, 300 km to zadna odleglosc :)