on i jego opieka nad ciezko chorym bratem- do kobiet

a to, że nie będzie mi poświęcał 100% czasu to żaden problem bo ja też mam swoje pasje, zajęcia, z których nie chcę rezygnować.

podoba mi się sposób w jak do tego podchodzisz :)

To niesamowity człowiek- ile masz lat? i powiedz czym twoim zdaniem jest zycie i gdzie tkwi jego sedno?

jestem lekko powyżej 40.samotna,nie z wyboru.tak mi się życie ułożyło.czym jest życie?dla mnie było i chyba jest darem...

życie jest darem... idealnie to ujmujesz. przypomniała mi się właśnie moja prababka. miałam 8 lat gdy zmarła, ale kojarzę ją zawsze z jedną sytuacją. miała mnie przypilnować po powrocie z przedszkola, w tym czasie przyszła do niej koleżanka, siedziały i grały w karty przy stole, paliły papierosy (prababka zawsze paliła po kryjomu bo lekarz zabraniał) i pamiętam jak podczas tej gry powiedziała: zycie to jest najlepszy biznes bo dostajemy je za darmo. i wiem, ze miala w tym świętą rację

no bo widzisz malażaka,teraz t- czyje podejście Ci się podoba? bo nie wiem czy zwracasz sie do mnie czy do kogos z rozmowy ;)

z początku do Ciebie i cały czas do Ciebie :)

no bo widzisz malażaka,teraz t dziękuję. wiesz też miałam kiedyś brata. był ode mnie starszy o 6 lat. w wieku 20 lat był już uzależniony od alkoholu, nie uczył, się nie pracował. moja mama stawała na rzęsach, żeby mu pomóc ale nie dawał sobie przemówić. był na jej utrzymaniu. zawsze mnie prosiła, żebym nie odwracała się od niego gdy jej zabraknie. i miałam tę swiadomosc, ze gdy bedzie taka potrzeba to bede musiala mu pomoc, nie bede mogla go zostawic. bo choc byl wrakiem czlowieka to byl moj brat, moja część. zmarł w wieku 23 lat w wypadku. moi rodzice rozstali się gdy miałam 10 lat, od tamtej pory nie widziałam ojca. gdy miałam 19 lat dostałam wiadomość od jego brata, ze jest w szpitalu i prosi mnie o odwiedziny. mial raka. i pomimo calej krzywdy jaką wyrządzil mi i mojej rodzinie nie potrafilam sie od niego odwrocic. w tajemnicy przed mamą chodzilam tam i jak juz byl w ciezkim stanie to przemywalam jak byla taka potrzeba. pomimo wszystko czulam, ze mam taki obowiazek. dlatego rozumiem jaką role odgrywa w zyciu tego mezczyzny.

przykro mi :*

rozumiem jaką role w jego zyciu odgrywa brat ;) tak mialo byc

doczytałam ;)

ogólnie to opinie są podzielone. rozmawiałam o tym z koleżanką i ona z kolei uważa, że on się nad sobą użala, że próbuje wzbudzić litość.

koleżanka,mało wie bo nie rozumie tego,że niektóre osoby nie są egoistami...biedna jest w sumie...żal mi takich :(

uważa, że w ten sposób chce mnie zdobyć, ale nie chce mi się wierzyć, że ktoś mógłby być takim podłym idiotą by na takie historie zdobywać ludzi...

powiem tak. najpierw zapytałabym siebie czego sama chcę dla siebie - to najmniejsze minimum i czy z tym człowiekiem uda mi się to osiągnąć. Jeśli nie to nie wiązałabym się z nim:(