SZCZĘŚLIWE MAŁŻEŃSTWO ?

Witam . mam pewne pytanie które od jakiegoś czasu mnie nurtuje . Czy wasze małżeństwa bez wzglądu na upływający czas są takie same . czy po urodzeniu dziecka stosynki małżeńskie się zmieniły ? mam takie wrażenie że w moim wszystko straciło sens , monotonia nie ma już tego co kiedys jakby się wypalił ...

No nasze małzeństwo przeszło rózne etapy, mamy 3 dzieci, w tym bliźnięta, bywało ciezko, momentami nie mielismy dla siebie zupelnie czasu, tylko dzieci, dzieci, dzieci :-O Jakos z tego sie wygrzebalismy, dzieciaki podrosly, bliźniaki maja po 4 lata, wiec juz jest luzik. I miedzy nami jest lepiej. Mam bardzo dobrego meza, poza drobnostkami naprawde niewiele moge mu zarzucic, no ale ktoz jest bez wad?

My też mamy 4 letniego syna .oboje pracujemy tyle tylko że mąż ma bardziej stresującą prace bo jest żołnierzem . mam wrażenie że właściwie to teraz tylko przyzwyczajenie , jesteśmy małżeństwem od 6 lat a wydaje mi się że zaczowujemy się jak z 40 letnim stażem . każdy wieczór jest taki sam , każdy weekend , ciężko mi gdziekolwiek męża wyciągnąć bo albo zmęczony lub się nie chce więć odkąd urodził się syn nigdzie razem nie bylismy ... brakuje mi tego co było jeszcze 4 lata temu , wiedziałam że wraz z przyjściem na swiat dziecka dużo się zmieni ale że aż tak ? wiele razy proponowałam męzowi żebyśmy gdzieś razem wyszli , do kina , na spacer , czy głupią kawę ale mąż mi zarzuca że jestem złą matką i egoistką że myslę tylko o sobie a on i tak dużo pracuje więc woli ten czas spędzić z synem , a gdzie w tym wszystkim miejsce dla mnie ?

no pewnie że nie jest ciągle tak samo, tak jak człowiek sie zmienia w trakcie lat to i małżeństwo przeżywa swoje górki i dołki...gdy rodzi się dziecko tym bardziej to czas próby. Kobietom ppomaga natura i hormony, uruchamia się czy chcesz czy nie chcesz instynkt macierzyński, facet tego nie ma, choćby nei wiem jak matki uważały że maż sie cieszy i w ogole, to dla niego to ciężki czas i musi dłużej uczyć się tej ojczynej cierpliwości i miłości do ryczącego kłębka, niż my kobiety....to już pierwsza próba i niestety kobiety musza mieć tę cierpliwosć do męza..ja to widzę po sobie..... i go rozumiem że nie ma mojej cierpliwości do płaczu, którego ja prawie że nie słyszę.... ale z dnia na dzień jest lepiej i już po miesiącu zbudowaliśmy na nowo nasze relacje wliczając tym razem córeczkę...ale trzeba czasu i nie można trzaskać drzwiami, bo to tylio pogarsza sprawę....przeczekać przeczekać.....zacisnąć zęby i nie kaprysić

ale to trwa już tak długo ... jako do ojca nie mam do męza żednych zastrzeżeń , jest cudownum tatą odnalazł się świetnie w tej roli , ale jako do partnera mam mu wielę do zarzucenia . w weekend woli wieczorem pić piwo niż obejrzeć ze mną chociaż by film , porozmawiać ,jak on to mówi chce chwilę ciszy spokoju bo musi sie zresetowac po całym tygodniu