Introwertyczny kobieta kontra introwertyczny mężczyzna

No to się doczekałam... Trafiłam w końcu na kogoś, kto jest dokładnie taki jak ja :(

Introwertyczna' - dopiero teraz zobaczyłam błąd w temacie :P

Moj jest takim typem, rozwazam zakonczenie tego zwiazku, musze od niego kazde slowo kupowac, nie ma mowy o szczerej otwartej rozmowie, slyszy tylko to co mu wygodne i nie umie okazywac uczuc.

hehe, takie połączenie nie ma szans, ktoś musi być ekstrawertykiem niestety:(

Nie dziwię Ci się. Z introwertykami ciężko się żyje. Są skryci, małomówni, niezbyt wylewni, niełatwo też się otwierają, a na domiar złego, większość z nich jest aspołeczna i prowadzi często samotniczy tryb życia. Ja jestem właśnie taką osobą, dodatkowo mam za sobą traumatyczne przeżycia, i w związku z tym nie potrafię okazywać uczuć, być otwarta na drugiego człowieka. Potrzeba wiele czasu, żeby do mnie dotrzeć, chyba że ktoś zadowoli się krótką rozmową. Pogodziłam się z tym, widocznie jestem już taka cicha, ale nie ukrywam też, że jest mi przykro. Wiem bowiem, że on jest jeszcze bardziej zamknięty i nigdy się do siebie nie zbliżymy.

Wiedenka82 "(...)nie ma mowy o szczerej otwartej rozmowie" Logika samicy - jeśli rozmowa nie zmienia się w wodospad pustych słów, to znaczy, że jest nieszczera. :D

ale znacie się jakoś bliżej? Czy podoba Ci się? Czy jesteście parą? Myślisz, że ty mu się też podobasz?

na poczatku tez mi było brak, ale już się już przyzwyczaiłam. teraz jak zaczyna bez potrzeby gderać to porozumiewawcze spojrzenie wystarcza. :) nie lubie paplać, całymi godzinami, co u kogo w pracy się wydarzyło, kto się urodził a kto umarł. cenie sobie porozumienie bez zbędnych słów ;)

dlaczego pytasz?

Studiujemy na tym samym roku. Znać się znamy, ale słabiutko, prawie nic o sobie nie wiemy. Zazwyczaj mówimy sobie tylko cześć. On rzadko z kimkolwiek rozmawia, raczej stroni od ludzi, stawiając wyżej książkę i muzykę. Mało też mówi, raczej z przymusu niż z przyjemności. Co o mnie sądzi, trudno powiedzieć. Jest tak chłodny i obojętny, że trudno mu przypisywać jakiekolwiek uczucia.

Męczę się z tym od dłuższego czasu i za każdym razem, gdy widzę go na korytarzu, czuję się zablokowana. Nie umiem już udawać obojętnej, tak bardzo chciałabym wykrzyczeć mu to wszystko, co czuję, ale to, jacy oboje jesteśmy, stanowi barierę.

u mnie posuwało się naprzód póki ja szukałam kontaktu, rozpoczynałam rozmowę, inicjowałam kontakt fizyczny, ale miałam poczucie, że się narzucam, niekomfortowo się z tym czułam, więc odpuściłam i od tego czasu mamy impas widać ma mnie gdzieś a ja głupia już zdążyłam się w nim zakochać:(

zaproś go gdzieś, najlepiej do kina czy na jakis koncert- nie trzeba rozmawiac ale mozna, a przynajmniej jest o czym:)

To mamy podobnie. Ja też próbowałam jeszcze do niedawna zainicjować kontakt poprzez rozmowę, ale odniosłam wrażenie, że jestem intruzem, który się narzuca, więc zrezygnowałam z dalszych prób kontaktu. Poczułam się odrzucona i źle zrozumiana, no i choć potem często się widywaliśmy, a raz nawet to on zaczął do mnie zagadywać, to złe wrażenie pozostało.

Gdybym jeszcze miała odwagę podejść ponownie... Tymczasem nasze obecne kontakty wyglądają tak, że mówimy sobie szybko cześć, a potem każde z nas idzie w swoją stronę.

jak Ty nie zagadasz to on tym bardziej