Najbardziej boli niewyrażalne.

Ludzie, kompletnie sobie nie radzę z sobą samą. Konkretniej - z tym, jak podchodzę do mężczyzn. Z tym, że jestem niesamowicie nieśmiała, nieporadna, wstydliwa, niezdolna podjąć jakichkolwiek kroków, żeby pokazać, że na kimś mi zależy. Zbyt poważnie do wszystkiego podchodzę, kreuję w głowie czarne scenariusze, próby uważam za obciachowe, kompromitujące. Dlatego na zewnątrz udaję. Jestem zimna, nieczuła, udaję, że nikt mnie nie interesuje. I tak męczę się od wielu lat. Ciągle samotna, tęskniąca, ale nie potrafiąca tego nijak wyrazić...

Opisywałaś mnie czy siebie? Normalnie jakbym o sobie czytała. Ile masz lat?

22. W moim wieku to już nienormalne. Mam wrażenie, że ludzie śmieją się z tego, że jestem taka "dzika" w stosunku do mężczyzn.

Niech ktoś mi napisze, jak mam zrobić pierwszy krok, jak zagadywać do facetów? Brak mi w tym wprawy niestety. :(

I to, co najważniejsze - jak przełamać ten strach przed tym, co się stanie, jeśli już ujawnię swe uczucie? Zawsze starałam się tego nie okazywać, w obawie, że ktoś źle zareaguje itp.

Powiem to co łatwo powiedzieć "Przełam sie" ale sama jakoś nie moge

Ile razy próbowałam. Ale na nic. Teraz też podoba mi się facet, codziennie widuje go na korytarzu i jedyne na co mnie stać, to na pełne wahania cześć. Wczoraj stał samotnie niedaleko, a ja, zamiast podejść, schowałam nos między książki. Co za nieudacznik ze mnie.

Najgorsze jest to, że przez ten brak bliskości popadłam w uzależnienie od pornografii. I wstydzę się tego. Zastępuje tego typu filmami swoje życie uczuciowe.

Nikt nie odpisuje. Szkoda :(

nie wiem kochana co moge ci odpisać. Mam tak samo jak ty więc moge jedynie łączyć sie z Tobą w bólu

Dziękuję:) Mógłby ktoś nam doradzić...