samotna w małżeństwie...

ciężkie to moje życie męża poznałam w 8 klasie podstawówki (rok 2000) na wycieczce w Sandomierzu on był wówczas na 2 roku studiów przez x lat łatwo nie było ale jesteśmy razem już 13 lat mimo licznych upadków, i uniesień pobraliśmy się w 2010 r. mąż jest informatykiem pracuje w pewnej międzynarodowej firmie i tu zaczyna się problem na 1 kontrakt wyjechał w kwietniu 2009 r., kontrakt trwał równy rok na 2 kontrakt wyjechał w maju 2010r. - trwał równe 2 lata od maja 2012 nowy kontrakt do maja 2013 kontrakty zagranicą, niby wraca co weekend, na każde l4, urlop i kiedy tylko może do Polski to tylko 2h samolotem... tylko ;( i cholernie mi smutno - bo wraca w piątkowy wieczór, a wyjeżdża w niedzielne popołudnie a ja :( przez cały tydzień sama muszę zajmować się domem i jest mi ciężko pytam ile będzie tak trwał nasz związek w maju chcieli go do Singapuru wysłać na rok z Singapuru leci się 2 dni powiedziałam by wybrał ja czy singapur stwierdził że podcinam mu skrzydła odmówił ale nie odzywa się do mnie od tygodnia i powiedzcie jak ja mam żyć czy tak powinno wyglądać małżeństwo?

ile masz lat?

27 l - a czy wiek ma znaczenie?

nie,wczesniej czy pozniej go zdradzisz,nie dla samego sexu ale dla czucia bliska drugiej osoby

a nie mozecie razem wyjechac napewno nie zle zarabia i by was utrzymał

a ty nie mzoesz dla niego zrezygnowac z swojej wygody i zamieszkac z nim tam?

ciesz sie ze zarabia!!!!a nie marudzisz jedz doniego i tyle mi tam pasuje miec meza marynarza albo na wyjadach super

Jak masz kochanka, to Ci pasuje.

nie mam

po co ty sama siedzisz w PL? nie mozesz do niego pojechac?

idź na ero date i umilaj życie facetom

mieszkałam rok w Paryżu z nim tylko ciężko jest zostawić swój dobytek i jechać gdzie nas poniesie nigdy go nie zdradziłam bardzo chcemy mieć dziecko staramy się od kilku lat 2 zabiegi in vitro nie wypaliły o adopcji rozmawiamy i rozmawiamy chciałabym mieć dziecko przynajmniej miałaby dla kogo żyć w obecnej chwili wydaje mi się że żyję wyłącznie dla psa i kota wracam z pracy do pustego domu i tak wychodzę ok 7 wracam ok 19 - 20 bo szkoła językowa, fitness czy coś tam poza tym skończyłam prawo jestem asesorem sądowym nie chcę by moja ciężka praca, studia szły na marne nie chcę poświęcić się w całości i żyć tylko dla męża nie chcę czuć się unicestwiona staram się żyć w zgodzie z sobą czuję że zataczam się w błędnym kole

E tam, niech sobie znajdzie kochanka z dobrym sercem i jasną duszą.

Najlepiej prawika bez pracy.

a ty pracujesz czy zajmujesz się domem?

wydaje mi się że z tego całego dobrobytu narzekasz ;-) masz wiele o czym inni moga pomarzyć

pracuję zawodowo i zajmuję się domem nie rozumiem kobiet które usprawiedliwiają się brakiem zarobkowej pracy - bo twierdzą że ich praca to praca w domu ja nie z tych ludzi ciężko pogodzić dom i masę innych zajęć - ale da się bywa że pranie wstawiam o 23 prasuję o 2 w nocy czy obiad na 3 dni gotuję o 22 kiedyś szukałam zajęć które pozwoliłyby mi zająć się czymś po pracy by nie spędzić popołudnia w samotności pracę kończę o 15 więc znalazłam fitness, kurs tańca, szkoła językowa dokupuję lekcję w szkole do domu wracam 18 - 19 czasem później byle by nie być sama latem jest co robić choćby chwycić książkę, wodę pod pachę i na ogród z leżakiem latem oddawałam się swojej pasji - mianowicie mam hopla na punkcie ogrodu jeździłam na rowerze a teraz zima, dni krótkie nie chcę wyjechać z kraju chciałabym mieć jakieś wsparcie w kimś a nie mam w nikim mam siostrę egoistkę, brat się troszczy ale nie chcę go zasmucać swoim życiem, tata twierdzi że powinnam stąd uciekać a nie chcę a mama - od zawsze miała mnie za tą gorszą, nigdy nie mogłam na niej polegać i nie rozmawiam z nią już 5 rok mam przyjaciółkę której urodziła się córka - wie co mi w duszy gra pociesza ale to nie rozwiązuje problemu

kobieto, opamiętaj się... ja mam męża w domu, idzie na 8 godzin do roboty, a później leży na kanapie... o 20 idzie grać na kompie... zero z niego pożytku, nic nie zrobi w domu, zarabia marnie... tego chcesz??? wtedy będziesz szczęśliwa???

byłabym szczęśliwa gdym męża miała przy boku można tak żyć pewien czas - ale na Boga - nie któryś rok cały czas mówi, że chciałby mieć dziecko ale jak pomyślę że on wracałby na weekendy, a ja musiałabym nie spuszczać maleńkiego dziecka przez minutę z oka chciałybyście tak? ja nie

Tu jest wielu atrakcyjnych prawiczków chcących mieć bardzo atrakcyjną kochankę.

ja Ci zazdroszczę ambitnego męża, który się rozwija i nie myśli tylko o tym, aby się najeść, napić i poru... ja jestem samotna w małżeństwie chociaż mąż jest w tym samym pokoju... mam dwójkę dzieci, którymi się sama zajmuje, bo to babskie zajęcie... doceń to co masz, możesz się rozwijać, masz czas na przyjemności :-D

Np. na kochanka.

Pewnie to się rozleci, bo sie nie mozecie dogadać, żadne z Was nie lubi sie poswiecac, a Tobie brakuje faceta. Ciekawe czy on tam jakies dziewczyny "poznaje".

zapewne poznaje koleżanki tylko koleżanki on jest bardzo o mnie zazdrosny dzwoni i dzwoni nie chcę mieć męża tylko na skype mam pewność że mnie nie zdradza ja też boję się że to może się rozlecieć a jeśli zdecyduję się lecieć do Singapuru chyba złożę papiery mój tata całe życie pracował w Stanach wyjechał gdy miałam 3 lata, następnie widziałam go gdy szłam do komunii, potem jakoś w szkole średniej zjechał do Polski w 2006r jest na emeryturze jak gdyby nigdy nic nie współczułam mojej mamie - ale zawsze w duchu byłam pewna że ja nie potrafiłabym tak żyć historia jak widać się powtarza podobna sytuacja spotkała pewną moją znajomą, tata marynarz i maż też marynarz - ciekawe jak sobie radzi z rozłąką mieszkam w Krakowie, ona również śmiała się że nie trafi na marynarza - bo jak gdzie Kraków a gdzie Bałtyk - los spłata figle

mam podobnie:/ mąż też na wyjezdzie i pozostaje tylko 'skype' Jak dlugo to potrwa, nie wiem:( Nie mam aż takiego dobrobytu jak Ty, ale mam stałą prace i jakoś ciężko mi opuścić Naszą szarą Polske..

witaj autorko mam podobny problem Z tym, że mój mąż zjeżdzał do kraju co 2-3 miesiące ... U mnie to trwa od 6 lat i sie źle skończyło Prosiłam, żeby juz nie wyjeżdzal, ale kasa kasa kasa Tu tyle nie zarobi, dlaczego go ograniczam, dlaczego myślę tylko o sobie, przecież się zobaczymy za 2 miesiące ... Nie chciałam mu zamykac okna na świat, jak on to ujmowal W efekcie przestalam go kochać, odcinałam się od niego, bo każde pożegnanie to mój płacz, cierpienie, smutek, że znowu go nie będzie dlugo Instynkt zadziałał i powoli powoli ucinałam więzi, żeby nie cierpiec Teraz o ironio On planuje wracać, a ja go już nie kocham Powiedziałam mu to, on jest przekonany, że wszystko naprawi Zawsze bardzo wierzył w swoje mozliwości Ale we mnie coś umarło Nie chce jego już To co robi teraz jest spoźnione o kilka lat Jestem rozgoryczona i rozczarowana

również jestem rozgoryczona mówię i mówię że to ślepa uliczka i ja tak nie potrafię żyć obiecuje że zjedzie nie zjeżdża co roku mam nadzieję że to ostatni kontrakt okazuje się że nie ostatni zmienia miejsca rok w rok i on narzeka na rozłąkę niby gdy wraca a często jest już w piątek ok 10 w domu, pracuje po 12h by być w domu w piątek z rana - doceniam to nadrabia pracę w domu, czy wokół domu widać nie tylko ja tak mam wybaczcie - ale świadomość tego trochę podnosi na duchu teraz nie odzywa się do mnie nie potrafię zostawić domu i stąd wyjechać nie chcę stąd wyjeżdżać mieszkałam w Paryżu - dla innych wow Paryż ja poznałam Paryż od gorszej strony od tego czasu nie byłam w nim Polska jest jaka jest - ale nie wyobrażam sobie żyć za granicą

miałam to samo - Kochanie zjeżdżam z końcem roku już definitywnie! To już ostani rok tutaj i będziemy razem A potem..... sie okazywalo, ze jednak plany się zmieniły ... najbardziej oszukana się poczułam 3 lata temu - rok, w którym wzięliśmy ślub Jak obiecał zjechał, styczen wielka radosć, w końcu razem - zakochana szaleńczo szczęsliwa Decyzja o ślubie, lipiec ślub, a on w sierpniu oświadcza, że pojdzie tylko "do końca roku" i wróci na świeta .... i nie wrócił teraz ja chcę byc sama, on nie chce tego zrozumiec, ostatnio zapytał nawet czy mam kogos .... nawet mu nie powiedzialam, ze mnie obraza nie chce mi sie z nim juz rozmawiac On nie rozumie, że ja za dlugo na to czekałam i po prostu się wypaliłam

i kazde powoli sie wypala,rozstania itp.czasami kobieta zostaje bo trzyma ja kasa meza.ale poza tym kazde sie sypie. nie po to WIĄŻEMY sie z kims by byc samotnym.to jest zwiazek,nie luzna znajomosc i ja was rozumiem.

i dlatego ja chcę być sama, bo jestem sama A ten pseudo związek .... czuję się jak hipokrytka mówąc moj mąz ..... jaki to mąz jak go nigdy nie ma ..... pragnę teraz samotności i czasu tylko dla siebie, żeby przemyslec swoje zycie Juz nie związe się z nikim, mam 31 lat i totalne zniechęcenie