ma ktoś odpowiedzi do tych pyta MITO ? !

Pytania zaliczeniowe MITO 1.Przedstaw jak traktowano pracownika w szkole klasycznej nauki o zarządzaniu. 2.Omów dorobek wybranego przedstawiciela szkoły klasycznej. 3.Krótko przedstaw pojęcie metody i techniki organizatorskiej oraz wskaż, jaka występuje między nimi zależność. 4.Przedstaw ewolucję metod i technik w zależności od zmian w nauce o zarządzaniu. 5.Przedstaw etapy postępowania w procedurze rozwiązywania problemów. 6.Omów diagram Kaoru Ishikawy. 7.Omów diagram Pareto. 8.Przedstaw techniki decyzyjne i mapę rozwiązań problemu. 9.Omów ogólne zalecenia w stosowaniu metod heurystycznych. 10.Podaj podział metod heurystycznych w ujęciu Antoszkiewicza. Podaj wytyczne metodyczne burzy mózgów. 11.Omów krótko burzę mózgów Osbornea. 12.Jaka jest różnica pomiędzy techniką burzy mózgów a „635 a „66 a „jednoczesnym ocenianiem? 13.Na czym polega istota techniki antynomii. 14.Omów analogie Gordona. 15.Przedstaw zasady stopniowego doskonalenia H.Le Chateliera. 16.Wymień i krótko omów etapy metody diagnostycznej. 17.Wymień i krótko omów etapy metody prognostycznej. 18.Dokonaj zestawienia metody diagnostycznej i prognostycznej. 19.Przedstaw przebieg analizy w metodzie diagnostycznej. 20.Omów koncepcję systemu idealnego G.Nadlera. 21.Omów pojęcie analizy wartości i łańcuch współzależności, który musi być w niej uwzględniany. 22.Na czym polega schemat dysharmonii produktu i jego funkcji. 23.Przedstaw istotę metody Analizy Wartości. 24.Zdefiniuj pojęcie organizacji i przedstaw modelowe jej ujecie (wg dowolnego autora). 25.Przedstaw istotę badania metod pracy. 26.Zdefiniuj pojęcie normy pracy i przedstaw funkcje jaką pełni norma czasu pracy. 27.Jaka jest różnica pomiędzy cyklografią a chronocyklografią. 28.Przedstaw, od czego powinien zależeć stopień partycypacji podwładnych w zarządzaniu organizacją. 29.Omów krótko podstawowe formy partycypacji. 30.Omów model komunikacji w organizacji. 31.Omów istotę komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Która forma ma zasadnicze znaczenie w organizacji? 32.Omów istotę zarządzania przez konflikt. 33.Przedstaw proces rozwiązywania konfliktu w organizacji. 34. Omów istotę techniki zarządzania przez motywację. 35.Przedstaw czynniki decydujące o sukcesie kierownika wg Druckera.

niestety nie mam

Ja Mam.

Jak masz to się podziel na forum ;)

Proszę :D 1. JAK TRAKTOWANO PRACOWNIKA W SZKOLE KLASYCZNEJ NAUK O ZARZĄDZANIU Traktowanie pracownika jak maszyny, pozbawionej samodzielności, która ma jedynie wykonywać polecenia przełożonego. Pracownik nie jest zdolny do samodzielnego myślenia i ponoszenia odpowiedzialności za decyzje, a wszystko co wchodzi w skład jego obowiązków jest rygorystycznie spisane w procedurach. Podstawowymi narzędziami motywacji, wykorzystywanymi przez pion kierowniczy, były różnego rodzaju zachęty i nagrody oraz sankcje i kary. Wszystkie działania podejmowane w organizacji miały na celu podwyższenie wydajności pracowników. 2. OMÓW DOROBEK WYBRANEGO PRZEDSTAWICIELA SZKOŁY KLASYCZNEJ Frederick Winslow Taylor, do dziś traktowany jest jako "ojciec organizacji produkcji i jakości wytwarzania opartej na podziale pracy, specjalizacji, wymaganiach odnośnie czasu wykonywania czynności (słynny stoper!), bodźcach finansowych (w tym stawkach akordowych) i karach dla pracowników, łączeniu inicjatyw kierownictwa i robotników w celu zwiększeniu produkcji i jej jakości oraz na zarządzaniu funkcjonalnym”. Taylor przyczynił się także do szerokiego wprowadzenie specjalizacji pracy do organizacji. Jego rozwiązania sprawiały, że praca na szczeblach kierowniczych była przemyślana i w sposób wyraźny oddzielona od reszty zakładu produkcyjnego, z podzieleniem czynności kierowniczych na ośmiu wyspecjalizowanych mistrzów: administracyjnych odpowiedzialni za czas pracy, koszty pracy, wydawane instrukcje, zlecenia pracy oraz dyscyplinę w pracy oraz mistrzów produkcyjnych odpowiedzialnych za przygotowanie robót, utrzymanie ruchu, technologię oraz kontrolę jakości. Taylor stwierdził, że całą swoją teorię może przedstawić za pomocą czterech głównych zasad: 1. Opracowaniu prawdziwej nauki zarządzania, tak aby można było, na przykład, ustalić najlepszą metodę wykonania każdego zadania. 2. Naukowym doborze pracowników. Polega to na tym, że każdy pracownik powinien być indywidualnie dobierany do rodzaju wykonywanej pracy, w której się dobrze czuje i do której się nadaje. 3. Naukowym wyszkoleniu i doskonaleniu pracownika. Daje to gwarancje dla pracodawcy zwiększenia wydajności pracy. Zaś dla pracowników zwiększona wydajność i wyższe kwalifikacje stawały się głównym źródłem wzrostu stawek wynagrodzenia. 4. Bezpośredniej, przyjaznej współpracy między kierownictwem i pracownikami. 3. POJĘCIE METODY I TECHNIKI ORGANIZATORSKIEJ ORAZ WSKAŻ, JAKA WYSTĘPUJE MIĘDZY NIMI ZALEŻNOŚĆ. Metody organizatorskie: metody organizatorskie stanowią usystematyzowane postępowanie oparte na naukowych zasadach badawczych, które mają na celu rozwiązywanie problemów organizatorskich dla instytucji istniejących lub projektowanych. Technika organizatorska – jest częścią metody organizatorskiej; określony wzorzec postępowania badawczego, który składa się z 2 elementów (technika badawcza): 1) instrument badawczy w postaci modelu lub/i przyrządów specjalistycznych, 2) sposób wykorzystania tego instrumentu w celu realizacji założeń metody – sposób ten określają przyjęte koncepcje postępowania na podstawie badań naukowych i doświadczeń projektowych. Metody i techniki organizatorskie służą do rozwiązywania problemów organizatorskich. 4. PRZEDSTAW EWOLUCJĘ METOD I TECHNIK W ZALEŻNOŚCI OD ZMIAN W NAUCE O ZARZĄDZANIU: • Kierunek administracyjny ( Henri Fayola) Usystematyzował postępowanie kierowników, sformułował ogólne zasady budowy struktury organizacyjnej i zasady kierowania ludźmi, wprowadził teorię organizacji składającą się z 6 części, grup czynności decyzyjnych o przedsiębiorstwie. • (Max Weber) Organizacja jest idealnym typem ponieważ jest celowo stworzoną konstrukcją z odpowiednią budową, opisującą zasady postępowania instytucji racjonalnej, opartej na racjonalnych przesłankach, która powinna działać bez zakłóceń. kierownicy powinni zachowywać dystans wobec kontaktów z przełożonymi, awansowanie powinno się odbywać według kompetencji, a zwalnianie powinno wykluczyć cechy niosące znamiona arbitralne. • Szkoła behawioralna możemy dokonywać podziału na stosunki międzyludzkie i zachowanie się ludzi. • McGregor podzielił ludzi na przeciwstawne modele: X- człowiek jako istota leniwa Y-człowiek jako istota która tak samo jak do pracy jest skora do zabawy, potrafi kierować soba i kontrolować w celu osiągnięcia celów. • podejście ilościowe i systemowe; dla każdego systemu możemy znaleźć ogólne prawdy, niezależnie od tego czy mamy doczynienia z naukami ścisłymi czy humanistycznymi 5. PRZEDSTAW ETAPY POSTĘPOWANIA W PROCEDURZE ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW: Etap 1: Rozpoznanie problemu i jego określenie Etap 2: Zbieranie danych i informacji: Etap 3: Identyfikowanie możliwych przyczyn wystąpienia problemów Etap 4: Tworzenie wariantów rozwiązań Etap 5: Ocena alternatywnych rozwiązań Etap 6: Dokonanie wyborów spośród alternatyw. Podjęcie decyzji. Etap 7: Implementacja decyzji i ocena jej rezultatów 6. ISHIKAWA: Inaczej nazywany "rybią ością" to graficzny sposób przedstawienia wzajemnie powiązanych ze sobą przyczyn niepowodzeń, dzięki którym, przez uszeregowanie ich obserwuje się wzajemne zależności. Układ ma wygląd szkieletu ryby na której początku znajduje się problem, a na pochyłych osiach obszary, w których szuka się przyczyn wywołujących dany stan. W zależnościom od rodzaju problemu, obszary te mogą być kolejnymi fazami problemu lub czynnikami biorącymi udział w procesie produkcyjnym zwanymi 5M – ludzie (men), maszyny (machines), metody (methods), materiały (materials), zarządzanie (management) oraz często współcześnie uzupełnianym 6 M - środowisko (milieu) lub 6 E (Environment).

7.PARETO: Bardzo skuteczna technika pozwalająca zaobserwować prawo nierównomierności rozkładów, inaczej zwana 80/20. Zasada Pareto określa, że znaczna większość niekorzystnych zachodzących zjawisk (ok. 80%) jest spowodowana przez niewielką liczbę przyczyn (ok. 20%), tym samym mała ilość zjawisk (ok. 20%) w przedsiębiorstwie powoduje ogromną ilość przyczyn (ok. 80%). Niewątpliwą zaletą tej metody jest jej prostota, tym bardziej, gdy posiadamy dane liczbowe określające częstość występowania niekorzystnych efektów. 8. PRZEDSTAW TECHNIKI DECYZYJNE I MAPĘ ROZWIĄZAŃ PROBLEMU: Techniki decyzyjne: 1. metoda plus i minus : grupę wszystkich wymyślonych pomysłów umieszcza się na karcie i poddaje szczególnej analizie, karta jest tak skonstruowana że umożliwia ocenę argumentów a wnioski z argumentami są uzupełnieniem listy podstawowej pomysłów 2. macierz skuteczności rozwiązań: zespół ekspertów który od początku brał udział w znajdowaniu przyczyn i rozwiązań problemu ocenia wpływ wybranych rozwiązań w odniesieniu do przyczyn wyłonionych za pomocą diagramu pareto. na każda przyczynę przypada cała pula punktów. 3. macierz kosztów : zespół ekspertów ocenia koszty wdrożenia wybranych rozwiązań im wyższy uzyskany wynik dla danego rozwiązania tym jest ono gorsze z punktu ekonomicznego. na podstawie macierzy tworzymy wykres gdzie pierwsza ćwiartka to wysokie koszty wysoka skuteczność druga niskie koszty wysoka skuteczność trzecia niskie koszty niska skuteczność czwarta wysokie koszty niska skuteczność 10. PODAJ PODZIAŁ METOD HEURYSTYCZNYCH W UJĘCIU ANTOSZKIEWICZA. PODAJ WYTYCZNE METODYCZNE BURZY MÓZGÓW. METODY ODROCZONEGO WARTOŚCIOWANIA - Burza mózgów - Indywidualna i mieszana burza mózgów - Jednoczesne ocenianie - Philipss 66 buzz session - 635 brainwriting - Pobudzanie METODY TRANSPOZYCJI - Antynomie - Antytemat - Analogie Gordona – synektyka - Porównanie METODY SUGEROWANIA - Kruszenie - Superpozycje - Metoda Polaya - Za i przeciw METODY ZŁOŻONE - Senektyka - Metoda morfologiczna - Metoda delficka Wytyczne burzy w pyt 11 11. BURZA MÓZGÓW Oryginalna nazwa to brainstorming. w Polsce przyjęła się w oryginalnym tłumaczeniu i polega na odroczonym wartościowaniu rozwiązań – przy podawaniu możliwych rozwiązań, nie ocenia się ich a jedynie spisuje. Twórca tej metody oraz inni psychologowie przeprowadzili badania, z których wynika, że człowiek może podać niemalże dwa razy więcej dobrych pomysłów kiedy analiza każdego nie będzie wykonywana w chwili ich podania. 1. Zebranie zespołu składającego się z maksymalnie 10 osób. 2. Kilka dni przed spotkaniem, należy poinformować uczestników o temacie przyszłego spotkania i przekazać im odpowiednie materiały. 3. Tuż przed spotkaniem, należy poinformować wszystkich jego uczestników o czasie trwania sesji. 4. Podczas sesji, każdy podany pomysł należy notować, bez oceniania i krytykowania jego. Im więcej będzie spisanych pomysłów, tym lepiej, ponieważ jest większa szansa znalezienia tego najlepszego. Podczas notowania rozwiązań, każdy pomysł zapisywany jest bez podania jego autora. Przewodniczący twórczego spotkania powinien sprawować kontrolę nad grupą jednocześnie nie hamując uczestników a także motywować się do podawania coraz to nowszych pomysłów. W sytuacji kiedy tylko dostrzeże objaw krytycyzmu powinien skutecznie zainterweniować nie blokując pomysłowości uczestników. Przyjmuje się, że około 10% wszystkich rozwiązań ma wartość praktyczną 12. JAKA JEST RÓŻNICA POMIĘDZY TECHNIKĄ BURZY MÓZGÓW A „635” A „66” A „JEDNOCZESNYM OCENIANIEM”? Metoda 635 - Za twórcę tej techniki uważa się B. Rorbacha, który zamienił słowne zgłaszanie pomysłów z burzy mózgów na zapisywaniu ich na specjalnie do tego celu stworzonym arkuszu. Każdy z 6 uczestników biorących udział w tej technice musi zapisać 3 rozwiązania (nie mogą pokrywać się z tymi już zapisanymi) w przeciągu 5 minut i arkusz przekazać kolejnemu uczestnikowi. Technikę uważa się za zakończoną w momencie wypełnienia całego arkusza (najczęściej każdy uczestnik 5-6 razy wpisuje swoje rozwiązania). Niestety, w metodzie tej nie ma za dużej spontaniczności, nie ma dyskusji rozwiązań, ale walorem jest uzyskanie sporej ilości niepowtarzających się rozwiązań w dosyć krótkim czasie Metoda 66 -jest metodą zaproponowaną przez L. Phillipsa i można zaliczyć ją do kolejnej odmiany burzy mózgów, a dokładniej do rozwinięcia mieszanej burzy mózgów. Phillips zaproponował stworzenie zespołów 6 osobowych, które w ciągu 6 minut mają za zadanie intensywnie tworzyć pomysły – stąd tez nazwa 66. Zasady tworzenia rozwiązań są takie same jak w przypadku mieszanej burzy mózgów z tą różnicą, że zamiast indywidualnych pomysłów są pomysły zespołów, które siedzą w różnych pomieszczeniach. Po określonym czasie, wszystkie zespoły wymieniają się pomysłami i uzupełniają je. Jeśli nadal nie ma rozwiązania, zespoły ponownie pracują w osobnych grupach i czynności powtarzają się dopóki nie zostanie znalezione w pełnie satysfakcjonujące rozwiązanie. Niewątpliwie ogromną zaletą 66 jest atmosfera twórczej konkurencji a także szeroka gama twórczych rozwiązań. Jednoczesne ocenianie to kontynuacja techniki burzy mózgów stosowana w celu przyspieszenia znajdowania, najbardziej optymalnego rozwiązania. Polega na tym, że prawie równolegle pracują dwa zespoły: zespół twórczy, który tworzy pomysły oraz zespół, które je natychmiast ocenia. Oczywiście, taka szybka ocena rozwiązania, ma jedynie charakter cząstkowy i po zakończeniu pracy zespołu twórczego zebrane pomysły jeszcze raz poddaje się analizie i ocenie.

13. NA CZYM POLEGA ISTOTA TECHNIKI ANTYNOMII. Antynomie są często określane zasadą sprzeczności, które na co dzień można obserwować zwłaszcza podczas analizowania przyczyny niepowodzeń. Są to twierdzenia, które wzajemnie się wykluczają, mimo, że każde wydaje się prawdziwe i uzasadnione. Najstarsza, klasyczna antynomia nosi nazwę pseudomenos - "kłamca": „To, co mówię jest fałszem” – jej twórcą był Eubulides. Nie można zdiagnozować, czy zdanie to jest jednoznacznie fałszywe czy jednoznacznie prawdziwe, ponieważ każda przyjęta opcja na swój sposób jest sensowna przez co kłóci się z inną i nie ma możliwości zdefiniowania pojęcia prawdy. Twórca tej techniki wyróżnił aż 32 cechy, między którymi najczęściej zachodzą antynomie, są to między innymi takie pojęcia jak: ciężar, długość, powierzchnia, objętość, trwałość, uniwersalność itp. 14. ANALOGIA GORDONA. Ideą jej jest znalezienie właściwej drogi do sformułowania i rozwiązywania problemów. Przez synektykę rozumie się łączenie ze sobą różnych elementów, które na pozór nie powinny istnieć razem. Technika ta ma więc za zadanie scalanie pewnych części w jedną, nową całość. Im bardziej pokona się zaistniałe trudności, pobudzi umysł do skojarzeń i analogii, tym istnieje większe prawdopodobieństwo osiągnięcia sukcesu. Aby była skuteczna, należy wdrażać ją w kilku fazach: • dobór kandydatów • szkolenie grupy • połączenie grupy z organizacją Autor techniki wyróżnił cztery rodzaje analogii: • personalną – identyfikuje się osoby, które poszukują rozwiązania z zaistniałymi problemami lub ich elementami cząstkowymi; • bezpośrednią – identyfikuje się zaistniałe problemy z występującymi w przyrodzie zjawiskami; • symboliczną – w celu przekształcenia rzeczy niezwykłych w zwyczajne wykorzystuje się metafory, symbole, język poetycki, np. tańczące małpy; • fantazyjną – wykorzystanie fantazji i baśni w celu znalezienia całkowicie innych, oryginalnych rozwiązań. 15. ZASADY STOP DOSKONALENIA -> CYKL ORGANIZYCYJNY Cykl organizacyjny określa etapy postępowania, które należy zachować, aby jakiekolwiek działanie przebiegało sprawnie: • ustalić cel działania, cel powinien być jedyny, bowiem równoczesne dążenie do osiągnięcia wielu celów rozprasza wysiłki i osłabia szanse powodzenia. • Aby znaleźć optymalne sposoby działania, trzeba najpierw ustalić i zbadać wszystkie czynniki, które wpływają na jego wynik, po czym przeprowadzić ich hierarchizację według ważności. Gdy czynniki zostaną sklasyfikowane, można je poddać analizie, najlepiej analizie ilościowej, opartej na pomiarach. • przygotowanie warunków i środków działania uznanych za niezbędne. Przygotowanie obejmuje zarówno pozyskiwanie środków rzeczowych i zasobów ludzkich, jak też ich uporządkowanie, tzn. stworzenie takiego systemu organizacyjnego. • Wykonanie działania powinno przebiegać według uprzednio ustalonego planu. • etap kontroli. Wyniki uzyskane w poprzednim etapie powinny być niezwłocznie konfrontowane z założonymi celami. Wymaga to stosowania odpowiedniego systemu ewidencji wyników i dokumentacji, pozwalającego określić stopień osiągnięcia celu. 16. Wymień i krótko omów etapy metody diagnostycznej. . Jak piszą w swej pracy A. Koźmiński i W. Piotrowski podejście diagnostyczne projektowania organizacji polega na [14, s. 304]: • rejestracji faktycznego sposobu zorganizowania, • jego analizie i ocenie, • znalezieniu elementów i rozwiązań nieprawidłowych lub mogących ulec udoskonaleniu. rejestracja stanu faktycznego. wyraźne określenie przedmiotu badania. (wyznaczenie zasadniczego przedmiotu badania oraz opis wszystkich elementów systemu). Stanowi to podstawę do rozpoczęcia obserwacji istniejącego stanu, ponieważ pozwala spojrzeć na działanie poprzez cel projektowania. Prawidłowa rejestracja stanu faktycznego zależy w głównej mierze od możliwości uzyskania odpowiedniej ilości informacji. analiza. Faza analizy składa się z kilku etapów. przygotowane wcześniej prezentacje danych, , ponownie przeanalizować cel badania, ponieważ istnieje możliwość, iż poprzednie założenia są nierealizowalne, albo wręcz przeciwnie - można uzyskać znacznie lepsze efekty niż się początkowo spodziewano. Również może nastąpić zmiana punktu ciężkości z jednego podsystemu na inny, którego działanie wymaga poprawy. W takim przypadku cały proces zmian może dotyczyć nie wszystkich, ale jedynie niektórych części obiektu, pozostawiając te, które działają w sposób zadowalający. Można wówczas również określić koszty, które mogą dotyczyć jedynie nieznacznych przesunięć lub też całkowitej reorganizacji. realizacja projektu w praktyce. Jest to część procesu, od której zależy w dużym stopniu powodzenie nowej organizacji. Faza jest także wielokrokowa i obejmuje cztery etapy działania. Najpierw opracowuje się szczegółowy plan wprowadzania nowej struktury wraz z terminami i określeniem odpowiedzialności za przygotowanie warunków zmiany. W tym etapie upowszechnia się strukturę, przeprowadza szkolenia i kursy, a także popularyzuje rozwiązania. Od tego momentu zaczyna się przechodzenie do usprawnionego systemu. Można wtedy stwierdzić spadek efektywności organizacji, szczególnie gdy zmiany nie są wprowadzane równolegle. Ostatnim etapem tej fazy jest kontrola przyjęcia się organizacji i uzyskanych efektów. Schemat metody analizy diagnostycznej przedstawia poniższy rysunek. 17. Wymień i krótko omów etapy metody prognostycznej. Główne elementy podejścia prognostycznego to [3, s. 84]: 1. "Określenie celu i funkcji projektowego systemu oraz wynikającego z tego zadań. 2. Opracowanie koncepcji systemu idealnego. 3. Zbieranie informacji o rzeczywistych warunkach, barierach i ograniczeniach, które uniemożliwiają wdrożenia systemu idealnego, a więc które należałoby uwzględnić w projektowaniu systemu technicznie wykonywalnego. 4. Projektowanie wariantów rozwiązań kompromisowych przez modyfikację i wymianę elementów nierealnych, tkwiących w systemie idealnym na elementy realne, zdeterminowane istniejącymi w rzeczywistości warunkami i ograniczeniami (zidentyfikowanymi w etapie 3). 5. Wybór optymalnego (zalecanego) wariantu projektowanego systemu. 6. Szczegółowe zaprojektowanie systemu. 7. Analiza składników zaprojektowanego systemu oraz ich ewentualna weryfikacja i korekta. 8. Sprawdzanie (próbne wprowadzenie) czyli testowanie systemu, połączone z ewentualnym wnoszeniem kolejnych poprawek. 9. Wdrażanie (instalowanie) systemu. 10. Kontrola funkcjonowania systemu oraz analiza efektów." 18. Dokonaj zestawienia metody diagnostycznej i prognostycznej. Pyt 16 i 17

19. Przedstaw przebieg analizy w metodzie diagnostycznej. analiza-> składa się z kilku etapów. Najpierw korzysta się z przygotowanych wcześniej prezentacji danych(karty lub wykresy). Warto ponownie przeanalizować cel badania(istnieje prawdopodobieństwo, że można uzyskać lepsze efekty). Znając cele i możliwości organizacji można określić strukturę obiektu, która byłaby optymalna. Następnie porównuje ją ze stanem istniejącym ustalając odchylenia jakie istnieją. Kolejny krok polega na wybraniu wariantu, który będzie najlepszy dla organizacji. Niezbędne jest sprawdzenie możliwości wykonania zadań przez odpowiedni komórki. Podział zadania na fragmenty i ich rozdzielenie na stanowiska stanowi możliwość poprawnego jego wykonania. Każde zadanie można opisać , zespół badawczy wybiera te, które mają duże znaczenie dla diagnozy i wpływają na prawidłowe wykonanie oceny. 20. Omów koncepcję systemu idealnego G.Nadlera. Koncepcja systemu idealnego wg. G. Neadlera. System wg. Nadlera nie jest sumą składników systemu ponieważ właściwości całości nie sprowadzają się do właściwości części i każdy system stanowi coś swoistego. Jest to tzw. W podejściu Nadlera nie jest istotnym poszukiwanie poszczególnych usprawnień wariantów, lecz poszukuje się całościowej koncepcji rozpatrywanego procesu. Ogólna charakterystyka systemy Nadlera obejmuje wskazanie: 1.funkcji 2.wejść 3.procesu 4.otoczenia 5.wyposażenia 6.wielkości zasobów ludzkich Takie sformułowanie systemu powoduje przekształceń strumieni wejściowych tj. materiały, informacje, osoby do formułowania konkretnych produktów czy usług. Istnienie danego systemu upatruje się jako jego funkcje, ujętą w kategorii celu, któremu ma służyć konkretny system. Jako otoczenie Nadler definiuje ogół czynników fizycznych tj. temperatura, oświetlenie, ekonomicznych tj. poziom cen, socjologicznych tj. stosunki międzyludzkie, które wspólnie tworzą środowisko systemu organizacyjnego. Rozważania są oparte na analizie kosztu jednostkowego produkcji w przedsiębiorstwie. W tym konkretnym przypadku system idealny stanowi taki system stanu, gdzie koszt jednostkowy jest równy zeru. System ten nosi teoretycznie nazwę systemu idealnego. Nakreślenie tak idealnej koncepcji ma stanowić odnośnik do możliwości jakie niosą ze sobą różne warianty rozwiązania, które dążą do minimalizacji kosztu jednostkowego. Ponadto Nadler definiuje w szczególnym przypadku system idealno jako system, który może zostać wyeliminowany bez skutków dla funkcjonowania całości. W przypadku braku takiej możliwości projektuje się system idealny perspektywicznie. Zakłada idealne warunki jego funkcjonowania w oparciu o najnowocześniejsze osiągnięcia nauki i techniki. Kolejne etapy tej metody mają urzeczywistnić system idealny. Wyróżnia się tu poziom systemu idealnego realizowanego technologicznie powstałego w oparciu o realizacje rozwiązania w sferze organizacycjno-technicznej wykazujące się wysoką efektywnością. Ostatnim etapem jest przejście do systemu proponowanego. 21. Omów analizę wartości i łańcuch współzależności, który musi być w niej uwzględniany. Analiza wartości jest dziedziną wiedzy i zespołem umiejętności stosowanych, polega na zorganizowanym, twórczym postępowaniu, którego celem jest efektywne wykrywanie zbędnych kosztów, które nie poodnoszą ani jakości, ani użyteczności czy też trwałości, ani innych cech zewnętrznych pożądanych szczególnie przez odbiorców. 22.Na czym polega schemat dysharmonii produktu i jego funkcji. Poprzez wyznaczenie oczekiwanych potrzeb środowiska zewnętrznego i wewnętrznego i porównanie ich ze spełnianymi lub nie przez daną firmę funkcjami, możemy określić stopień tzw. dysharmonii organizacyjnej, zarówno wewnętrznej jak i zewnętrznej. 23. ISTOTA ANALIZY WARTOŚCI Istotą jest koncentracja uwagi na funkcjach spełnianych przez badany przedmiot analizy, a nie na samym przedmiocie. Należy dążyć do uzyskania wyrobu jak najbardziej spełniającego określone wcześniej funkcje, jednocześnie charakteryzującego się najniższymi kosztami wytworzenia i eksploatacji. Stosunek stopnia funkcji produktu do kosztów określa się jako wartość produktu, a metodą pozwalającą zwiększyć tą wartość jest analiza wartości. 24. Zdefiniuj pojęcie organizacji i przedstaw modelowe jej ujecie (wg dowolnego autora). Pojęcie wg T. Parsons: „organizacja jest to system społeczny zorganizowany dla osiągania celu określonego rodzaju” Mary Jo Hatch uważa, że „organizacje można z pożytkiem ujmować pojęciowo jako nakładające się na siebie i wzajemnie przenikające się technologie, struktury społeczne, kultury i struktury fizyczne obecne w pewnym otoczeniu” 25.Przedstaw istotę badania metod pracy. Badanie Metod Pracy sprowadza się do podziału badanego procesu pracy na odpowiednio drobne części składowe, zarejestrowana ich za pomocą umownych symboli graficznych, poddania każdej z nich krytycznej ocenie i analizie pod kątem eliminacji, połączenia lub uproszczenia sposobu jej realizowania, a następnie opracowania zbiorczego projektu usprawnienia oraz wprowadzenia go w życie. 26.Zdefiniuj pojęcie normy pracy i przedstaw funkcje jaką pełni norma czasu pracy. Przez normę pracy rozumieć należy niezbędny nakład czasu na wykonanie danej operacji czy zadania, mających miejsce w określonych warunkach technicznych i technologicznych, przy racjonalnym wykonywaniu swoich obowiązków. Norma ta może dzielić się na: normę czasu,normę wydajności,normę obsługinormę obsady. Funkcje czasu pracy: 1. Czas jednostkowy – czas, który ustalany jest dla jednostki produktu i dzieli się na: a) czas wykonania składającego się z czasu głównego lub technologicznego, który bezpośrednio ma wpływ na przedmiot pracy, w wyniku czego zmieniają się właściwości fizyczne i chemiczne a także z czasu pomocniczego, który odpowiedzialny jest za wykonanie niezbędnych czynności pracy głównej (np. włączenie maszyny, przygotowanie surowca, zamocowanie narzędzi); b) czas uzupełniający do którego zaliczamy czas obsługi technicznej stanowiska pracy, który jest niezbędny do wykonania czynności związanych z daną operacją oraz czas obsługi organizacyjnej, czyli czas przeznaczony na czynności organizacyjne pracy na danym stanowisku oraz na kontakty danego pracownika z otoczeniem; c) Czas na potrzeby fizjologiczne w którego skład wchodzi niezbędny czas na odpoczynek oraz czas na potrzeby naturalne w tym także przerwa śniadaniowa lub obiadowa. 2. Czas przygotowawczo-zakończeniowy – czyli czas, który niezależnie od ilości operacji zaplanowanych na dany dzień, zawsze musi zostać wykonany. Obejmuje on wszystkie czynności związane z przejęciem oraz zdaniem stanowiska roboczego, do których zalicza się pobranie instrukcji obsługi, pobranie materiałów itp. Czas ten rozliczany jest w zależności od partii wyrobów, a nie od ich jednostkowej normy. 27. JAKA JEST RÓŻNICA POMIĘDZY CYKLOGRAFIĄ, A CHRONOCYKLOGRAFIĄ? Metoda cyklograficzna - badanie przebiegu i czasu trwania ruchu Metody chronocyklografii fotografowanie ruchów elementarnych

Więcej nie mam, bo wykładowca nam ich nie podał ;)

up