Czy istnieje rozsadna miłość?

Czy rozsądek i miłość można pogodzić? Czy coś takiego istnieje? Może to tylko tuszowanie bycia z kimś tylko z rozsądku... by uciszyć sumienie.

zenia sie badz wychodza zamaz z rozsadku- ale to akurat nie dla mnie:) ja wyszlam zamaz z milosci - i mam wspanialego meza, jestesmy juz razem 25 lat, znam jednak ludzi ktorzy ozenili sie badz wyszli za maz z czystego rozsadku, i sa razem do dnia dzisiejszego

za maz - piszemy oddzielnie przepraszam za blad:)

czyli twierdzisz, że nie ma czegoś takiego jak 50% miłości i 50% rozsądku?

nie ma 50% na 50%

tak też myślałem... dlaczego zatem niektórzy ludzie twierdzą, że coś takiego istnieje i deklarują, że w ich przypadku właśnie tak jest? czy miłość ludzie utożsamiają po prostu z byciem przy kimś? jak to mam rozumieć?

czyli rozsądek jest dla jednostek wybitnych?

dlaczego zatem nikt otwarcie nie chce tego nikomu w oczy powiedzieć? tak wygląda, że dla wybitnych, a reszta to głupcy ciekawe tutaj padają stwierdzenia

o, widzę, że założyłeś temat zainspirowany terminem, którego użyłam na określenie mojego uczucia. Dla jednych istnieje, dla innych - nie. I co z tego? Każdy ma swój rozum i serce. Każde uczucie ma innych skład. Miłość ludzka nigdy nie jest czysta. Czasem bardziej, czasem mniej, ale nigdy nie jest doskonała.

tak, to za sprawą Twojej wypowiedzi powstał jeszcze jedne temacik ale rozwija się wolniej mianowicie co jeśli facet nie kocha kobiety, czy kobieta jest w stanie to zaakceptować?

milosc rozsadna rodzi sie po latach wspolnego wyprobowywania sie w roznych okolicznosciach zycia. na poczatek lepsza jest milosc romantyczna. bez niej ta druga jest niczym dziecinsto bez dziecinstwa

pandora z puszki ładnie to ujęłaś i podoba mi się ten tok rozumowania czyli miłość ewoluuje z czasem... :)

i rozumiem, że nie dzieje się owa ewolucja w przeciągu np. roku czy dwóch..

miłość może być tylko nieszczęśliwa! wtedy ma wartość jak u Mickiewicza...

ta milosc jest spokojna, ufna, czasem wydaje sie nudna, przewidywalna, ale tak naprawde to nadal milosc. gorzej gdy nie jest poprzedzona miloscia romantyczna, niespokojna, skomplikowana, rozedrgana, teskniaca:( bo wtedy czlowiek czuje jakby byl wlasna babka

widzisz, nie zawsze taka miłość powstaje na skutek ewolucji. Czasem od początku to nie jest miłość romantyczna. Ale czy dlatego, że nie zaczęła się od fajerwerków jest gorsza od tej romantycznej? Gdybym kierowała się tylko i wyłącznie romantyzmem dawno już pewnie nie byłoby mnie na tym świecie. W zakładaniu rodziny powinno kierować się także rozsądkiem. To jest moje zdanie. Myślę, że gdyby więcej osób tak myślało byłoby mniej cierpienia (przykłady kobiet zaślepionych uczuciem do alkoholików itp.).

mysle sobie, ze to sie rodzi po okolo pieciu latach. ale jest jeden warunek, trzeba je wspolnie dozyc a to dzis rzadkosc

(przykłady kobiet zaślepionych uczuciem do alkoholików itp.) Myślę, że to nie jest prawdziwa miłość tylko rodzaj choroby psychicznej opartej na tym, że owa kobieta nie wierzy w siebie, ma sporo kompleksów, lubi zadawać sobie cierpienie... itp. Z drugiej jednak strony co złego jest w miłości do alkoholika i chęci pomagania mu w walce z nałogiem?

pandora, mamy odmienne zdanie na ten temat - bardzo ciekawe, jak to każdy widzi inaczej. ;) Z mojego punktu widzenia po 5-7 latach następują pierwsze kryzysy w związkach. Czasem bardziej, czasem mniej widoczne. I chyba łatwiej przechodzą to osoby, które od początku kierowały się także rozumem, ponieważ osobie romantycznej ciężko trudniej zaakceptować to, że miłość już nie powoduje stanu uniesienia. Stąd rozwody.

"co złego jest w miłości do alkoholika i chęci pomagania mu w walce z nałogiem?" wspoluzaleznienie i błędne kolo

a jeśli przez owa miłość i wytrwałość kobieta zdoła wyrwać faceta z nałogu? jeśli właśnie owy człowiek potrzebował by kogoś kto w niego uwierzy i da siłę do walki? rozwody są właśnie przez to, że ludzie nie walczą... wola poddać się i obierają najprostszą drogę

"Z drugiej jednak strony co złego jest w miłości do alkoholika i chęci pomagania mu w walce z nałogiem?" - nie ma nic złego, wręcz jest w tym coś pięknego, ale niestety często okazuje się, że jest to za wielkie brzemię wzięte sobie na plecy. Od takiej pomocy są fachowcy, sama miłość nie wystarczy. Rzadko zdarza się, że człowiek jest na tyle silny psychicznie, by jego uczucie było mu tarczą przed negatywnym oddziaływaniem na niego osoby uzależnionej. Sama miłość romantyczna nie zapewnia tej ochrony, ponieważ jest zazwyczaj delikatna i krucha.

"jeśli właśnie owy człowiek potrzebował by kogoś kto w niego uwierzy i da siłę do walki? rozwody są właśnie przez to, że ludzie nie walczą... wola poddać się i obierają najprostszą drogę" - jeśli uzależnienie nastapiłoby w trakcie trwania małżeństwa pomagałabym w walce mężowi z całych sił. Wspierałabym i kochała nadal. Natomiast, i to miałam na myśl, nigdy nie weszłabym świadomie w związek z osoba uzależnioną, kierując się romantyczną miłością do niej.

''a jeśli przez owa miłość i wytrwałość kobieta zdoła wyrwać faceta z nałogu? '' nie ma tekiej opcji, jestes idealista a w alkoholizmie potrzebny jest realizm

wydaje mi się, że w takiej sytuacji należy wrócić do początku i zastanowić się co jest powodem alkoholizmu i gdzie wówczas były bliskie osoby tego człowieka tak czy inaczej odbiegamy od tematu

tak , istnieje , ale ja wiem , ze juz będę zawsze singielką , przepowiednia sie sprawdziła

wydaje mi się, że prawdy nigdy się nie dowiem... ile osób tyle opinii... szkoda, że nie ma prawdy obiektywnej, która jest niepodważalna i jedynie słuszna... poszukam jej w moim sercu... ono podpowie mi najlepiej jak oddzielić prawdę od fałszu... obym się nie mylił w mych wnioskach

Podbijam bo fajny temat :)

morde sobie podbij