Miłość z przeznaczenia

Czy wierzycie w miłość z przeznaczenia? taką jedną, wielką? Jak rozpoznać, że to jest ta osoba? Czy warto walczyć? Jeżeli tak to jak?

nie wierzę

Ja wierzyłem. Ale potem przyszła rzeczywistość. Wyglądało to mniej więcej tak. http://i239.photobucket.com/albums/ff42/darncrow/GTFO/Reality.gif No i przestałem wierzyć.

Garry! Czyli nie warto wierzyć?

Nie mówię, że nie warto. Mi byłoby już trudno w to uwierzyć. W stosunku do swojego życia. Nie mówię, że miłości z przeznaczenia nie ma, może jest. Tak samo jak i jej brak z przeznaczenia. W to bym prędzej uwierzył.

Wierzylam i juz nie wierze;)

Hmm, niezbyt dobry bilans po Waszych wypowiedziach ...

Taka miłość istnieje i warto walczyć. Na resztę pytań odpowiedzi nie znam :-)

Wierzę w miłość z przeznaczenia. Problem w tym, że nie wierzę w przeznaczenie.

the coon to chyba jakaś sprzeczność:) nie rozumiem

Tylko pytanie, Jak ją pielęgnować? To trudne

Yup, nielogiczne. Miłość z przeznaczenia mogłaby zaistnieć tylko, jeśli istniałoby przeznaczenie, więc p=>q według zasad logiki. Chyba, że odłączysz wiarę od faktycznego stanu i mimo, że sam nie wierzysz, to nie wykluczasz istnienia. W takim jednak razie idzie zasada (p ^ q) => w, ale w (Twoja wiara) może być błędne. Więc całe równanie jest tylko prawdopodobieństwem. Nie wierzysz więc w przeznaczenie, chociaż nie wykluczasz jego istnienia, jednocześnie wierząc w miłość z przeznaczenia, ale przy założeniu niewykluczaniu jej nieistnienia. Czyli wszystko sprowadza się do prostego "chuj wie" :D

wierze w taką miłość. jak rozpoznać? to sie wie po prostu. warto o nią dbać i walczyć

Jest możliwe, bo nie mówię o przeznaczeniu, ale o wierze w nie. Wiara w to, że dana osoba jest ci przeznaczona sprawia, że nie uwzględniasz innych alternatyw, które niewątpliwie istnieją. Są prawdopodobnie tysiące kobiet, w których mógłbym się zakochać, ale warunkiem miłości jest wybór tej jednej. Dopiero w momencie, kiedy wybierzesz jedną, jedyną osobę, ten fakt staje się Twoim przeznaczeniem. Krótko mówiąc, wierzę w przeznaczenie z wybory, a nie z dupy wzięte.

Nah, to nie jest przeznaczenie już. To tylko budowanie związku na samospełniającym się proroctwie, ale nie przeznaczenie.

Dlaczego uważasz, że "samospełniające proroctwo" nie jest przeznaczeniem? Skoro przeznaczenie decyduje o naszych losach, to również decyduje o tym, co sobie wmówimy i co z tego wyniknie.

Przeznaczenie zakłada brak wolnej woli, jak u protestantów. Rodzisz się i już jesteś predestynowany do tego czy pójdziesz do piekła, czy nie. Tyle, że sam o tym jeszcze nie wiesz. A tu jest wolna wola.

"Nie jesteś tutaj żeby dokonywać wyborów, Ty już ich dokonałeś." TY JUŻ ICH DOKONAŁEŚ. Czyli to o czym mówię. Przeznaczenie zakłada, że wszelkie wybory zostały już dokonane, ale nie mówi jakie one mają być. To, że jest gdzieś zapisane, że pójdę do kina, nie stwierdza, że to nie jest mój wybór.

Hmmm... Chyba coś w tym jest. No tak, jedynie nie dokonujesz ich w czasie rzeczywistym. No dobra, masz mnie.

A co powiecie na taką historię. Poznałam 20lat temu dwóch chłopaków przyjaciół jeszcze ze szkoły podstawowej. Za jednego nawet wyszłam za mąż. Długo nie trzeba było czekać by się okazało że to ten drugi jest tym kogo kocham i to z wzajemnością. Ze względu na mego męża i ich przyjaźń milczeliśmy. Małżeństwo się rozpadło my tylko na chwilę pokryjomu się spotykaliśmy. Ja ponownie wyszłam za mąż za kogoś innego i znów nie wypal. Przez ten cały czas z moim przyjacielem utrzymujemy kontakt. Kilka dni temu jednak dotarło do nas że dłużej już tak nie możemy przecież się kochamy. Pragniemy resztę życia spędzić ze sobą nie wiem jak na to zareaguje mój były mąż ale nas już to nie obchodzi. Ta lojalność kosztowała nas wiele . Wierzymy że to co nas tyle lat łączy to prawdziwa miłość i przeznaczenie.