boje sie troche, ze bede sama juz zawwsze i, ze zdziwaczeje

rodzina bedzie miec mnie za dzikusa i nienormalna:P nie jestem desperatka, ale boje jednak troche. przeciez teraz co raz wiecej samotnych, kiedys powiedzenie, ze kazdy kogos znajdzzie moze mialo zastosowanie pzynajmniej w 90%,a teraz? wcale tak nie musi byc. nikt mi sie nie podoba, nikomu ja sie nie podobam, troche to smutne.

oj tam, oj tam, nie zdziwaczejesz. Chyba, ze bedziesz miala parcie na zwiazek, to moze Ci sie lekko na mozg rzucic.

to zacznij szukać dla siebie odpowiedniego partnera. przede wszystkim zdolnego cię pokochać i który będzie inteligentny.

a jak wygladaja poszukiwania takiego faceta, na dodatek, ktoremu i ja bym sie spodobala?

dokładnie, ze niby co zrobic? szukanie na siłe w niczym nie pomaga. presja rodziny z reszta tez nie. wiem cos o tym.

no niby tak robie, ale co jakis czas powraca ten lek,a co, jesli tak bedzie zawsze?co, jesli kolezanki juz beda sparowane, a ja nie bd miala z kim spedzac czasu?co, jesli wyladuje jako samotna stara panna po 40 z niespelnionymi marzdniami i niezaspokojonymi potrzebami?boje sie.

nie będziesz sama, nikt nie będzie :)

i co?tak po prostu zaakceptowac fakt, ze los nie postaral sie o szczescie dla mnie?"widocznie tak mialo byc' a dlaczego tak wlasnie mialo by byc? czuje sie niekompletna, mam wrazenie, ze jestem emocjonalnie w tyle orzez brak zwiazkow, niedojrzala no i taka wstydliwa pensjonarka ze mnie, jesli chodzi o facetow, usmiecham sie przepraszajaco, kurwa. wez sie w garsc.

ile masz lat?

24

słuchaj ja mam 23, złamane serce i dość trudny charakter. pociesz sie tym, że nie jesteś sama i nie Ty jedna boisz sie samotnosci.

pocieszam sie Ty, ale gdy staje mi rzed oczami wizja tego, ze moge byc jedyna samotna wsro znajomych, to troche mnie lapie panika:)