randki z dziewczynami - moja tajemnica

Od dłuższego czasu meczą mnie wyrzuty sumienia. Sprawa wydaje się być prosta do rozwiązania, bo wiem czym są one spowodowane, ale nie bardzo wiem jak się z tym uporać. Powoli przekonuje się, że to już nie tylko przyjemność z mile spędzonego wieczoru, a potem nocy w towarzystwie kobiety, ale cześć mojego życia, a nawet i pewnego rodzaju uzależnienie (i nie chodzi tutaj o uzależnienie od seksu). Spotykam się z dziewczynami/kobietami w wieku 20-40 lat. Mój wiek nie jest tu istotny, ale również moja metryka jest z tego przedziału. Dziewczyny poznaje tylko i wyłącznie przez facebooka używając do tego konta z moimi prawdziwymi danymi i zdjęciami, ale nic poza tym. Grono moich znajomych stanowią obcy mi ludzie którzy szukali przyjaciół w sieci albo po prostu chcieli zwiększyć swoje statystyki znajomych. Przed napisaniem do takiej dziewczyny uprzednio sprawdzam jaką lubi muzykę, jakie książki, gdzie pracowała, jakie strony polubiła - jednym słowem wszystko o czym informuje mnie jej profil. Potem skrupulatnie ustawiam podobne rzeczy na moim profilu: książki podobnych autorów, muzykę podobnych wykonawców itd. Jednym słowem "upodabniam się" do niej. Po takim uprzednim przygotowaniu czas na konwersację. Rozmowę rozpoczynam nawiązując do ich profili fb, zdjęć, wydarzeń albo rzeczy które "polubiły" mówiąc, a w zasadzie kłamiąc im, że ja również się tym interesuje, że ja również tam byłem, to robię itp. i tu tkwi mój problem. Od początku udaje kogoś kim nie jestem, ale robię to w taki sposób żeby przypodobać się moim rozmówczyniom i jednocześnie żeby się nie domyśliły, że coś jest nie tak. Jeszcze ciekawa jest kwestia zdjęć. Podam to na dwóch, z wielu, przykładach. 1. Widziałem, że dziewczyna interesuje się muzyką rockową, a w jej ulubionej muzyce widniały same rockowe zespoły i gitarzyści. Nie myśląc długo poprosiłem kumpla, żeby pożyczył mi gitarę elektryczną. W domu zrobiłem sobie mnóstwo zdjęć z gitarą stylizowanych na oryginalnych zdjęciach znanych gitarzystów, tak żebym wyglądał, że faktycznie umiem grać na gitarze (oczywiście nie umiałem i nadal nie umiem). Innym razem specjalnie dla dziewczyny która interesowała sie sportami ekstremalnymi pojechałem do aeroklubu i wykupiłem 10 min lotu nad moim miastem. taki krótki lot wystarczył, żebym zdążył chwycić za stery, a pilot zrobć mi zdjęcie. Od tego momentu dla tamtej dziewczyny byłem pilotem. Jeśli dochodzi do spotkań to wcześniej się do nich przygotowuję. Czytam streszczenia książek jakie ona czytała, słucham jej muzyki, czytam o wykonawcach i artystach którymi ona się interesuje - dosłownie analizuje wszystko, rozbieram te informacje na części pierwsze. Zdobyte doświadczenie po każdym spotkaniu ułatwia mi następne spotkania, ale nie zawsze. Czasami spotykam się z wręcz dewiacjami w zainteresowaniach moich wybranek.. wtedy poświęcam więcej czasu na przygotowania. Czemu prowadzę taki styl życia? Nie wiem. Tak jak pisałem na początku być może jest to uzależnienie. Bardziej kręci mnie zdobywanie kobiety, adorowanie jej, udowodnienie innym samcom, że kobiety są proste i łatwe w zdobyciu, niż bycie z nimi. wystarczy jedynie znać sposób jak tego dokonać. Uważam, że odkryłem ten sposób. Jeśli kobieta widzi, że ma do czynienia z osobą o wspólnych zainteresowaniach, o szerokich horyzontach i o dużej wiedzy, to o wiele łatwiej podejmie decyzje o pójściu z takim facetem do łóżka nawet na pierwszym spotkaniu. Sam seks nie jest dla mnie najważniejszy. Owszem w niektórych przypadkach jest najciekawszym momentem spotkania, ale docelowo ma on stanowić pewnego rodzaju dowód na to, że na wszystko można znaleźć sposób. Jest on zwieńczeniem moich starań.