dochodze do wniosku ze...

:) też tak uważam ale też wiem już dzięki wszystkiemu że nie są najważniejsze te problemy, że powinniśmy umieć się cieszyć i cierpliwie czekać na zmiany - umieć czekać bo dziś to dość trudna umiejętność...

o tak umieć czekać...mi np. właściwie odkąd zaczęłam pracować, nie wiedzie się w tej sferze życia, miałam już takie historie, że trudno uwierzyć...nadal poszukuje czegoś wreszcie dla mnie...

chyba każdy ma swoje historie ja też swego czasu myślałam że na moim życiu można by wzorować scenariusze niewiarygodnych a jednak :P Też nie umiem czekać i potykam się na tym co dnia... Zobaczymy jak się życie potoczy ... Chciałabym znaleźć takie swoje miejsce w tym wszystkim...

życie to wieczne czekanie na kogoś/na coś :)... ja czekałam na synka w ciąży, to tak się dłużyło, a teraz stwierdzam kiedy to minęło :D

warto szukać swojego miejsca i nie poprzestawać na pół środkach, no ale do tego potrzebna jest odwaga...

szłam i idę pod prąd, kosztuje mnie to pod każdym względem sporo, ale satysfakcja jak coś się udaje jest nieziemska...choć porażek też ma bez liku...

A ja dochodzę do wniosku że życie bez dzieci byłoby mniej wartościowe. A ty swoje niepowodzenie tlumaczysz wygodnym życiem. Sorry ale to jest żałosne

Ale kazdy ma prawo do szczescia... Czemu ludzie bezdzietni nie moga byc szczesliwi...?Ja jestem szczesliwa pomimo...Chce przezyc zycie w pelni...Kazdy uklada zycie pod siebie... itp...A moze teraz tak mowisz bo kiedys wpadlas... I nie rob z siebie Boga i nie mow mi co jest najwiekszym szczesciem, bo ja Ci nie narzucam swojego zdania...A moze Twoim niepowodzeniem jest mąż z ktorym wpadlas... i teraz zalujesz ze wpadlas... i cala milosc przelewasz na dziecko bo nie warto na meza drania...