Praca i zwiazek. Czy to mozna pogodzic???

Czesc Kocham kogos kto, czesto jest chodzacym wykrywaczem wad o negatywnym nastawieniu. Pracujemy tylko razem, w jego firmie, ktora wykupil. Na poczatku dostalam 'wyplate' . Jednak drugiej i nastepnych az do dnia dzisiejszego nie otrzymalam. Wiecie, nie chodzi mi o 1000zl, bo przeciez razem zyjemy, robimy zakupy, placimy rachunki, jednak mam 22lata i swoje potrzeby, czas ktory poswiecam firmie nie pozwala mi na podjecie drugiej - platenj pracy. Rozumiem, ze jest kryzys, a branza, w ktorej dzialamy ma zastoj w grudniu. Nie wiem jak juz rozmawiac, zebym chociaz mogla dostac 200zl na konto... kobiety napewno rozumieja, jak wazne jest miec od czasu do czasu jakies srodki na koncie w Warszawie, gdzie czasem trzeba jechac autobusem zalatwic jakies sprawy, isc do dentysty platnie kiedy sie nie ma ubezpieczenia etc. etc.. Jednak temat nawet 200zl spotyka sie z baardzo negatywnym nastawieniem. Czesto slysze : "ja sam nic sobie nowego nie kupuje, a przeciez mam juz stare swetry i koszule" Problem polega na tym, ze on ma 40 par spodni, ktorych nie zalozy bo jak twierdzi - dziwnie leza - wiec ja sie pytam : "po co, kochanie je kupowales, skoro Ci sie nie podobaja?" a on na to : "bo w Polsce nie ma nic porzadnego, co bedzie na mnie dobre" ;) a ja w swojej szafie mam z 4 pary spodni. wiec troszeczke inaczej widze aspekt " co komu i kiedy jest potrzebne" Podjelabym nowa prace, chociazby zeby miec na studia, bo baaardzo zalezy mi na tym, aby nie byc z wyksztalceniem maturalnym ale zostawilabym go samego w firmie, z drugiej strony myslalam tez ze gdybym to zrobila przejrzalby wreszcie na oczy i zobaczyl, ze pracownik taki jak ja, musi pracowac na umowe ( ja jej nie mam ;) plus jego wyplata. Wiec korzystniej dla obu stron, czyli dla mnie i dla niego byloby chociaz te 200zl. I jak to pisze to czuje sie jak "dupa wolowa" a nie twarda i zdecydowana kobieta ;)) Wiem, ze to nie portal psychologiczny. Jednak ja powiedzial Hemnigway " Chocbys byl nie wiadomo jak dzielny, czasem potrzebujesz osoby, z ktora moglbys szczerze porozmawiac" Ja takiej osoby nie mam. wiec postanowilam napisac do Was anonimowo. Jezeli mozemy pogadac to zrobi mi sie lzej. :) A jezeli ktos zna dobrego psychoanalityka w Wawie tez poprosze namairy.

glupia jestes ze to ciagniesz. czerwona lampka zapalila sie ju dawno, teraz to wyje alarm, jak nie uciekniesz - bedzie gorzej. zniewoli cie psychicznie, zniszczy, nabawi kompleksow, uciekaj poki czas

Teraz to dopiero powailo "negatywnym nastawieniem" o_0

Ja sie nie pytalam "czy mam zakonczyc zwiazek" bo to pytanie jest dla mnie absurdalne. Na podstawie kilku slow o mezczynie, nie mozecie potrafic mi doradzic w tym absurdalnym temacie. Wiec prosze nie piszcie zdan tego typu jak powyzej ;)

okey. Tak teraz sobie uswiadomilam, ze robie glupote wieksza od drugiej. Piszac tutaj naprzyklad. Przeciez czego ja sie spodziewalam, skoro tutaj sa dzieci :) Nie bylo pytania. Narazie

jesteś jakaś nienormalna...a ten Twój monolog - bo te wypociny z pierwszego posta, niestety bardziej przypominają jakiś dziwny monolog niż cokolwiek innego.

co za idiotka - ręce opadają!!!

To musi być prowo, nie ma takich kobiet.

To wiesz co? Najmij się jeszcze gdzieś do pracy na nocki i oczywiście oddaj mu całą kasę, bo jak się już dawać robić w balona to na całość.

Przede wszystkim ureguluj swoją pozycję w firmie: albo pracujesz z nim czy dla niego i wtedy on cie zatrudnia i legalnie wypłaca uzgdnioną kase albo szukaj innej roboty. Takie niby pomaganie to najgłupsza rzecz. Mój mąż tak miał ze swoimi rodzicami. Cały dzień zasuwał w ich firmie, ale nie dawali mu kasy bo "i tak ci pomagamy". Jak nie przychodził to była wielka obraza, że on się leni. W końcu się wkurzył i teraz ma normalną robotę. Rdzicom pomaga, ale okazjonalnie i jak ma czas czy nawet ochotę. Pogadaj poważnie z Twoim partnerem bo musisz wiedzieć na czym stoisz.