Jego siostra mnie nienawidzi!

Mam problem - mój chłopak, 23 lata (żyjemy w związku trochę na odległośćWrocław - Kalisz) ma siostrę, która z nim mieszka (oboje rodzice nie żyją). Problem w tym, że dziewczyna (14 lat) całkowicie mnie nie akceptuje. Poznała mnie w dość... niekomfortowej sytuacji (wróciła za wcześnie do domu), ale staram się być dla niej miła, proponuję wspólne zajęcia, ale zawsze jest to samo (czyli tekst w stylu: "mam to w dupie"). Ogólnie jest dość problematycznym dzieckiem, nie uczy się, spotyka ze starszymi chłopcami, jest wulgarna, nie słucha Adriana. Nie winię jej za to, bo przecież straciła rodziców, na pewno jest jej ciężko. Co zrobić, żeby mnie bardziej polubiła? Jak ją do siebie przekonać?

jesteś dla niej konkurencją i marne szanse ,ze cię polubi

Proszę tylko o poważne odpowiedzi i rady!

Konkurencją? Przecież to jej brat.... On nas obie kocha, ale każdą inaczej, to nie znaczy, że którąś mocniej czy słabiej...

Nie staraj sie na sile ,a sama do ciebie przyjdzie.

Sama przyjdzie? Ona ma mnie gdzieś... Właściwie to ona mnie nienadziwi. Komentuje wszystko, nawet to, że pocałuję Adriana w policzek... Uważa, że jeżeli ja zostaję na weekend to ona też powinna zapraszać swoich chłopaków... W ogóle nie słucha brata, który ma przecież prawo do opieki nad nią.

a może jej fiutem przed nosem pomachaj? :P, :P, :P

prosiłam o poważne odpowiedzi.... nie pomacham, bo nie posiadam

Proponowałam wspólne ubieranie choinki (żeby im pomóc w przygotowaniu świąt zostawiłam rodziców samych z przygotowywaniem u mnie w domu), kupowałam jej prezenty, ubrania, kosmetyki, chciałam jej pomóc w nauce, odrabiałam za nią zadania z angielskiego... nic... traktuje mnie jak intruza

No coz,to taki głupi wiek,buntowniczka.twoja starania nic tu nie zdzialaja .poprostu ignoruj ja przez jakis czas,bo tym ze szukasz z nia kontaktu,jeszcze bardziej ja irytujesz.

jak nie posiadasz to poproś swojego faceta niech jej pomacha to zawsze ociepla wątpliwej jakości relacje

A co zrobić z tym, że nie chce słuchać Adriana? Nie może przecież wracać do domu o której chce, spotykać się z chłopakami w moim wieku (ja mam 20 lat, ona 14), pić alkoholu i palić papierosów. Na dodatek w ogóle się nie uczy, a Adrian chciałby, żeby dostała się do jakiejś porządnej szkoły, na pewno nie do zawodówki.

jest zła bo do tej pory to ona gościła w jego sypialni, teraz jestem tam ja

Moze powinien z nia usiąść i pogadać,ale tak szczerze od serca.moze ona czuje sie zagubiona w całej tej sytuacji.pare lat temu moja teściowa umarła,a nam w spadku sie dostała na wychowanie trójka jej dzieci,nastolatków.nie bylo łatwo.

Jest jeszcze jeden problem - przez młodą pogarsza nam się jakość życia seksualnego.. mimo że mieszkanie jest czteropokojowe, to młoda jest chyba wszystko-słysząca, późno chodzi spać (koło 3), łazi po całym domu i po prostu się nie da. Zdarzyło nam się nawet nastawiać budzik, żeby wcześnie wstać rano w wiadomym celu, ale na dłuższą metę to jest nie do wytrzymania.

rozmawiał z nią milion razy. za każdym razem powtarza mu, że nie jest jej ojcem. ja też próbowałam, to tylko na mnie nawrzeszczała

Moze zamek w drzwiach?

xxcheekymousexx a dzieci w jakim wieku? bo ona jeszcze nie jest starszym nastolatkiem, słyszałam że wiek 16 lat jest najgorszy. ona to takie jeszcze... dziecko

to stare zaniedbane mieszkanie, nie ma dziurki na klucz a na wymianę zamka nas nie stać

zamek w drzwiach to by jeszcze tylko sytuację pogorszył. całkiem by mnie znienawidziła

że jest zagubiona to na pewno, w końcu 3 lata temu straciła ojca, a 7 miesięcy temu matkę...

Jesli sobie z nia nie radzi,to musi sie zwrócić o pomoc do jakiegos ośrodka,puki nie jest jeszcze za późno.to dla waszego zdrowia psychicznego.

Najstarsza miala wtedy 15,a bliźniaki chlopak i dziewczyna po 13.w grudniu bliźnitaki skończyły 18 wiec nasze zadanie wykonane :-)

tylko że ośrodki funkcjonują teraz na zasadzie - zabrać do domu dziecka i spokój. a wiem, że on by sobie tego nie wybaczył. i tak w sądzie już czepiali się tego, że studiuje dziennie i pracuje, że może nie mieć dla niej odpowiednio dużo czasu. ja go podziwiam. jeszcze angażuje się politycznie i społecznie. na zewnątrz zachowuje pozory, ale widzę, że strasznie się tym przejmuje w środku..

i jak ze szkołą? matura i studia? po ile mieliście lat, jak dostaliście je pod opiekę?

Mieszkamy w anglii,wiec tu to wygląda troche inaczej.mieliśmy wtedy po 25 i 28 lat i swoje 5 letnie dziecko.

ja mam niecałe 20, jestem na pierwszym roku studiów. adrian niecałe 23. swoich dzieci jeszcze nie planujemy, bo to oczywiście za wcześnie. ja nie posiadam nawet młodszego rodzeństwa, żeby widzieć, jak dziecko dorasta. sama byłam bardzo grzeczna, taki kujonek i córeczka tatusia, więc z autopsji też tego nie znam...

Lecę spać, dzięki za porady :)

Nam tez bylo bardzo ciężko.wprawdzie mialam wtedy te 28 lat,ale oni byli za starzy by ich traktować jak swoje dzieci,a za młodzi by moc sie z nimi dogadać jak z równym sobie.nie sprawiali nam jednak wielu kłopotów,za to kłopot mialam ja z tym ze nie mogłam tej sytuacji dlugo zaakceptowac.zła bylam na los ze tak nas urządził,ze ledwo wyszliśmy na swoje,kupiliśmy sobie dom i miało byc tak pięknie,a tu bum z nienacka ,zimny prysznic.Zycie to nie bajka ,niestety.

No ja tez do lozeczkowa. ,bo juz późno sie zrobilo.pa!