Nie widzial nas na powaznie, a ja cierpie...

Na dniach rozstalam sie z facetem, nie ukladalo nam sie, nadal go kocham, ale mielismy inne oczekiwania, ja chcialam jakiegos poczucia bezpieczenstwa i minimalnej stabilizacji, on zmienial plany z dnia na dzien, rzucilby wszystko gdyby dostal prace za granica, nie wiazal ze mna przyszlosci, stwierdzil ze mozemy sie spotykac, bo jestem swietna dziewczyna, inteligentna i ambitna, ze mozemy sie spotykac "for fun" nawet do konca zycia, ale nie widzi nas razem na powaznie, jako powaznej pary, a tym bardziej malzenstwa, jednoczesnie uwazal ze mam za duze oczekiwania, bo przeciez 'niejest moja wlasnoscia'. Niepotrzebnie sie w ogole z nim kontaktowalam, odnioslam wrazenie ze jest zadowolony, stwierdzil ze nie ma zamiaru rozpaczac bo zycie jest na to za krotkie, ze stara sie patrzec na pozytywy i ze nie ma do mnie o nic zalu. JEstem zalamana :( Ja rozpaczam, mam zlamane serce, a on...? Mowil zawsze,ze mnie kocha, ze chce ze mna byc, ze tylko ja sie licze, a teraz... jakby nic sie nie zmienilo w jego zyciu, mi sie moje zawalilo na glowe. Prosze o jakies dobre slowo, nie daje rady...