Kiedy odkryliście co chcecie robić w życiu?:)

Ja dosłownie kilka dni temu zrozumiałam, że są rzeczy które robię robić bardzo, i chciałabym tylko tym się zajmować w przyszłości:) Długo myślałam, że w niczym nie jestem dobra, pracuję w handlu, w sumie nic specjalnego... Brakowało mi pasji w mojej pracy - mimo że ją naprawdę lubię. To nie to. Wiem już czego chcę:))) A jak to było z Wami? W wieku 22 lat zrozumiałam:-)

ja mam 33 lata i nadal nie wiem

ja ciagle nie wiem. ale jak sie dowiem to ladnie przypierdole. jak rakieta. bede mial cel i plan i jazdaaaaaaaaaa.

bo ja mam 29 i nadal nie wiem :) żałosne :O

Chcę zająć się pewnym sektorem rolnictwa:-) Do tego rozpoczęłam działalność handlową i pracuję na etacie w handlu, ale tylko do czasu aż rozkręcę swoje biznesy. Etat absolutnie nie jest dla mnie.. Ja kocham ziemię, przestrzeń, swobodę, ciszę.. i pracę dla siebie, nawet 10 h dziennie ale dla siebie... u siebie.

mam 38 nadal nie mam nie wiem , robie byle co cokolwiek moja siorka tez nie wie ma 31lat:(

rhowka-ile laczenie zarabiasz?

ja mam 23 prawie i nie wiem nadal szczerze mowiac nic mi sie nie chce robic, nie lubie pracowac, wiec bede robic byle co, dla kasy najchetniej zostalabym kura domowa, bo szczerze lubie dbac o dom, gotowac, wychowywac dzieci

ja mam jeszcze gorzej. wiem co bym chciala robic, ale jednoczesnie wiem, ze jest juz na to za późno...

Moja mama zawsze była szczęśliwa i zadowolona ze swojej pracy, postanowiłam kontynuować :) nauczyć się od niej. Jednocześnie wprowadzając trochę innowacji , młodego ducha:)) Pomyślcie dobrze.. Na pewno każdy z Was ma coś co robi najlepiej, co lubi najbardziej... :)

Nie wiem ile zarabiam, bo wszystko inwestuję, remontuję dom, rozkręcam firmę...itd. Na etacie mam ok. 2 000 netto, ... firmę dopiero co założyłam, a rolnictwem też zajmuję się od tego roku:)

pimki na nic nie jest za pozno

pimki- nigdy nie jest za póżno, co to takiego?

moje mazrenie w domu siedxziec serio

mam 25 lat i jestem za stara na ty, by zostac stewardessa

Skończyłam 30 tkę i mnie olśniło w miesiąc czasu zrobiłam zmianę planu na życie .

rhowka -- uwielbiam takich ludzi jak Ty :) ogromną przyjemnościa jest obcowanie z osobą z takim podejściem do życia . Życzę Ci powodzenia w dążeniu do celu i sukcesów , oraz radości i czerpania przyjemności z tego co robisz :-)

Dziękuję bardzo za miłe słowa:-) Wcześniej byłam marudna, smutna, niepewna swojej przyszłości, ale wreszcie udało mi się zrozumieć co dla mnie będzie najlepsze:-) Przy okazji uszczęśliwię swoją mamę-bardzo chciała mi przekazać swoje pasje oraz mojego narzeczonego- który z kolei chce, abym pracowała mało, w domu, dla siebie... I była zawsze uśmiechnięta:) Ja lubię ciszę, spokój, samorealizację, samodzielność a inni szum aut i wyścig korporacyjny:) Każdy w czymś innym jest dobry.. Tak już jest:-)

Ja jestem w trakcie realizacji mam 33 l.

Jesteś moim młodszym odbiciem lustrzanym :D Dokładnie cenię sobie te same wartości w życiu . Uwielbiam spokój i przyrodę . Nie znoszę przeludnionych miejsc . Pracuję sama na siebie , wciąż rozwijając się i również robię to min, by uszczęśliwić rodzinę , nawet pomóc . Nigdy się nie poddawaj i nie pozwól by jakaś przeszkoda zniweczyła Twoje plany . A przy tym zawsze pozostając człowiekiem ceniącym i będącym wiernym pewnym wartościom w życiu .

Może opowiecie o tym:) ? Moim zdaniem w życiu najważniejsze jest zrozumienie co nas włąściwie cieszy i zrobienie wszystkiego, aby tym właśnie się zajmować;-)

ja wiem co bym chciała... od dawna... ale tak strasznie się boję, moja rodzina nigdy tego nie zaakceptuje, i tak tylko ciagle słyszę pretensje, wiec chyba lepiej bedzie o tym zapomnieć

i tez nie wiem co by tu robic, narazie jestem od miesiaca na bezrobociu i sie zastanawiam, bo nie chce znow isc do pracy z ktorej sie zwolnie, bo mi sie bedzie odpowiadac :O

ja się nie odważę... wszystkich bym tym unieszczęśliwiła

a zmarnowałam już tyle "życiowych szans" że chce mi się wyć i nic więcej przepraszam za zaśmiecanie tym w założeniu optymistycznego tematu zazdroszczę Ci rhówka...

ja mam 29 lat-pracowalas jako?

ja w wieku 31 lat odkryłam co tak naprawdę chcę robić w życiu, na szczeście nie odbiega to za bardzo od mojego wykształcenia więc powoli się realizuję.

zaśmiecaj do woli, naprawdę, opowiedz nam o tym, tu jesteś w pełni anonimowa:) Mi wiele naświetliło pójście do pracy, planuję aby moja firma zajmowała się czymś zbliżonym, tylko na mniejszą skalę:-) Zapraszam serdecznie do rozmowy, nawet nieoptymistycznej :)

zaśmiecaj do woli, naprawdę, opowiedz nam o tym, tu jesteś w pełni anonimowa:) Mi wiele naświetliło pójście do pracy, planuję aby moja firma zajmowała się czymś zbliżonym, tylko na mniejszą skalę:-) Zapraszam serdecznie do rozmowy, nawet nieoptymistycznej :)

teraz mam 25 lat... niby nie tak dużo, ale jest mi wstyd, bo przez ostatnie kilka nie zrobiłam zupełnie nic. póki byłam w liceum uczyłam się jak szalona - angielski, niemiecki, potem doszedł hiszpański - nie przepadałam, ale byla możliwość to trochę się pouczyłam mialam 19 lat i opcje pojechania do hiszpanii - głupio trochę, bo o ile angielski i niemiecki mialam na poziomie dobrym, to hiszpański tyle ze komunikatywnie na zasadzie au-pair tylko ze propozycja byla specjalnie dla mnie, znałam rodzinę, znałam dziecko nie pojechałam bo moja mama zaczela histeryzować ze nie dam sobie tam rady, ze mnie zamorduja, sprzedadzą do domu publicznego - strasznie absurdalne historie, ale powtarzane do zamęczenia