Małżeństwa, które się nie udają, choć oboje twierdzą, że się kochają...

Chodzi mi o pary żyjące ze sobą pod jednym dachem minimum te 7 lat, a przed wspólnym zamieszkaniem jeszcze trochę ze sobą "chodzili". Czyli zdążyli dobrze się poznać, stan zauroczenia już dawno odpłynął i po prostu się kochają. No właśnie - kochają się - jak oboje twierdzą. Chcą być tylko razem ze sobą. Mają trochę tych wspaniałych wspólnych dni kiedy czują się znów zakochani wręcz jak w podróży poślubnej, ale niestety przerywane jest to kłótniami, dniami obojętności, wydawaniem sobie domowych rozkazów, przerwami w życiu intymnym. Poradnia? My? Przecież się kochamy i chcemy być zawsze razem! Ale ta zła energia się wkrada coraz częściej i intensywniej, w natłoku codzienności (praca, dom, dzieci, pies, zainteresowania własne, inne) chwil we dwoje jest coraz mniej. A jak już w planerze pojawi się "sobota wieczór tylko dla nas" to każdego tygodnia jedno idzie po piwo, a drugie szuka filmu do obejrzenia... Czy ktoś też tak ma?