Lęk? Fobia? proszę o porady

Witam mam 16 lat i mam problem, otóż gdy mialam jakoś 11-12 lat zaczęłam panicznie bać się duchów, różnych potworów itp. niemoglam normalnie żyć ciągle o tym myślałam i niemoglam za żadne skarby przestać, niekiedy nawet nie wytrzymywałam i musiałam się wypłakać aż powiedziałam o tym mamie która mnie uspokajała i bardzo pomagała po jakiś 2 latach wszystko wróciło do normy mogłam normalnie spać i juz o tym nie myślałam i czułam się świetnie, aż do momentu gdy przyśnił mi się straszny koszmar i wspomnienia wróciły przez cale dnie niemoge się na niczym skupic,myślę o tym przez cały czas, mam lęki, boję się że przyśnią mi się inne koszmary, wmawiam sobie że niczego nie musze się bać każdy ma koszmary, to nic niezwykłego lecz i tak nic to niepomaga, utrudnia mi to normalnie żyć. proszę o jakieś porady, może ktoś miał podobny problem ( w co wątpie ). Najgorsze jest to że niemogę przestać o tym myśleć podejrzewam, że to jest lęk lub fobia, z góry dziękuje za pomoc.

myśle ze to nie jest fobia, fobie bys miala gdybys bala sie wyjsc do ludzi, rozmawiac z nim , wychodzic do swiata, lęk tez raczej nie, tudno powiedziec ale skoro ci to tak dreczy to idz do psychologa

lampka pod ręką, jak nie mozesz usnąć to zaświeć, przed snem uprzątnij pokój żeby cię niezidentyfikowane kształty nie straszyły ;)

różne są fobie, fobia jest to nieuzasadniony lek przed czymś. nie tylko wyjściem do ludzi ale przed przestrzenią lub jej brakiem, pająkami, wężami, motylami, ciemnością i wieloma innymi. Skoro wie ze potworów nie ma a i tak boi się zasnąć to też jest odmiana fobii.

poczytaj http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=5417405&start=0

właśnie najgorsze jest to, że niemoge przestać o tym myśleć. Jedynie kiedy wyjde ze znajomymi lub gdy coś robię mam " spokój ".

a myślałaś o terapii szokowej?? cała noc oglądania horrorów, oczywiście w towarzystwie. Takie stawienie czoła swoim lekom często pomaga.

Jak byłam mała 10-15 lat to też się bałam strasznie. Miałam zwidy, rodzice chodzili ze mną po psychologach, ale to nic nie daje. Z tego trzeba wyrosnąć - mówię Ci. Jak już się wyjedzie na studia, niejednokrotnie jesteś sam to przyzwyczajasz się. Mnie rodzice faszerowali lekami uspokajającymi, ale to daje efekt chwilowy...