Nieosiągalny

Cześć, postanowiłam napisać, żeby mi troche ulżyło. Otóż jestem w związku ( fakt faktem dopiero 4ty msc) z chłopakiem, którego nie kocham. Jest co prawda przecudowny, ale nie czuje tego czegoś, a i z czasem zaczyna mnie coraz bardziej denerwować jego obecność. Zgodziłam się z nim być dlatego, ponieważ gdy sie poznaliśmy miał dużo problemów i bardzo mu zależało na spotkaniach i byciu ze mną. Wiem, mój błąd. Natomiast moje serduszko od 3 lat kocha jednego mężczyznę, z którym to do tej pory nie wyszło. Gdy mojemu obecnemu mówię, że źle się czuje w tym związku i że źle się nasza znajomość potoczyła ignoruje to. Twierdzi ciągle że wszystko jest dobrze i nie pozwoli nigdy żebym go zostawiła. Myślami wciąż sięgam do tego 'pożądanego' i źle się czuje wobec 'codziennego' :( Być samą i czekać dalej na mojego 'księcia', czy być z obecnym i zaangażowanym mimo braku uczucia? Co o tym myślicie? I co poradzilibyście?

Nie ma sensu najmniejszego męczyć się w związku, zostaw go, bo na razie tylko się męczysz, ale potem może się to nawet przerodzić w depresję. Do tego marnujesz czas, na "księcia" też bym nie czekałam, facetów jest mnóstwo... może uda Ci się z kimś innym

Wiem, że sensu nie ma się męczyć w tym związku, ale nie potrafie go zranić zostawiając:( A męczy mnie to naprawde bardzo. Facetów jest mnóstwo, ale żaden nie będzie tamtym. Przez niego wszystkie moje związki idą z góry na stratę, bo nie potrafie zapomnieć o nim, ani kogo innego pokochać. Gdy spotykam się z jakimś sensownym facetem to z czasem poprzez uczucie do tamtego wszystko i tak pieprze

To dorosły mężczyzna a nie małe dziecko. Poradzi sobie.

Poradzi sobie, ale mnie przy okazji znienawidzi...

Być może go zranisz, ale czy nie ranisz go także będąc z nim i tak naprawdę marnując również jego czas ? Mógłby poznać teraz dziewczynę, która by go szczerze pokochała. To nie jest tak, że nie powinnaś z nim być tylko dla siebie. A co do tego, że każdy nie jest tym jedynym. Mam to samo. Od 7 lat, rozstałam się z facetem po 4 latach. I przez całe zaje***** 7 cały czas tęsknie.... naprawdę brzmi idiotycznie i naiwnie, ale to był mój ideał, więc ból rozumiem... rady nie znam, jestem z chłopakiem od 1,5 roku, i choć nie jest to takie uczucie jak tamto, to jest mi dobrze i jestem chyba w miarę szczęśliwa

Ja mu to non stop mówię, że zasługuje na lepszą osobę i traci czas, że chce być sama. A on ze stoickim spokojem wmawia mi że będzie dobrze i że głupoty gadam i że go nie zniechęcę. On nie chce chyba zrozumieć tego, że lepiej by było, abyśmy się rozstali. Wręcz szału czasem już dostaję, za to jego beztroskie podejście i zamiatanie problemów pod dywan. Czuje, że go bardziej obchodzi co on chce, a moje zdanie się nie liczy. A irytuje to strasznie :( Dziś kolejna próba rozstania nie wyszła

to powiedz mu to stanowczo. marnujesz jego czas, przy okazji raniac go

Stanęło na ty, że oficjalnie jesteśmy w związku, nieoficjalnie nie. Zaczynamy od relacji koleżeńskiej i mamy spróbować wszystko budować od nowa. Zobaczymy co z tego wyjdzie...