Dziecko po trzydziestce

Witam, Czy jest dużo jeszcze dziewczyn, które sa po trzydziestce i nie maja dziecka? Spędza mi to sen z powiek...tak bardzo chciałabym, życie uczuciowe z partnerem popaprane...a niestety czas leci...

po 30tce ? To znaczy, że ile masz lat ? 31 czy 41 a może 51 ? Jak ja nie znoszę tego określenia.

tzn 33 lata...

No to jesteś jeszcze młoda i masz jeszcze trochę czasu. Czego panikujesz.

ja 1 dziecko urodziłam majac 31 lat drugie planuje ok 34, moze nawet i trzecie jeszcze :) 1.kumpela 1 dziecko urodziła mając 38 lat 2. druga 37 3. trzecia 40 4. czwarta i piąta po 35 l. wszystkie dzieci zdrowe

ja raczej obracam sie w ciazach moich koleżanek młodszych...ale ciesze się ze nie jestem sama, bo czasem mam wrażenie ze tylko ja zostałam bez dzieci i czasem smutek ogarnia o wieści ze nastepna ze znajomych jest w ciązy ...ech..

Weź dziewczyno wyluzuj, taką radę mam dla ciebie. Naprawdę po 30tce jajniki nie murszeją, to tylko w polandzie jest taka presja na rozród przed 30tką, bo potem to się dzieci z trzema nogami rodzą. W Irlandii kobiety pierwsze dziecko (średnio) rodzą w wieku 32 lat, a przyrost naturalny oni tam mają największy w Europie. A polki to niby co ? Jakieś inne są ? ;)

Jak dbasz o zdrowie, tj. nie palisz, nie chlasz, nie jesz byle gówna, chodzisz regularnie do gina i nic Ci większego nie dolega, to spokojna głowa. Mloda jesteś, nie dramatyzuj. Chyba, że jesteś zaniedbana i chora, to możesz mieć problem.

Jakbyśmy się miały rozmnażać tylko do 30tki, to menopauzy byśmy nie miały po 50tce. Już nie bądźmy mądrzejsze od samej matki natury. Ja znam sporo matek (z racji wykonywanego zawodu) w wieku 35-45 lat i żadna nie miała większych problemów ani z zajściem ani z donoszeniem ciąży.

Chociaż osobiście uważam, że 40tka to już raczej graniczny wiek na rozmnażanie, potem to już jednak trochę późno ;) Ale to moje zdanie, niech każdy płodzi kiedy chce i może.

no własnie bo utarło sie ze trzeba urodzic pierwsze dziecko po 30!

a co cię to obchodzi co się utarło ? Swojego rozumu nie masz ?

ale ja akurat ze względu na trudną historię położniczą byłam objęta specjalnym programem diagnostycznym, przy okazji każdej z ciąż. i statystycznie to fatalnie wygląda po 30. pierwszy poród w wieku 26 lat-statystycznie prawdopodobieństwo zespołu downa, wynikające z wieku matki-około 1:1000. drugi poród w wieku 28 lat-statycznie około 1:500. trzeci poród 30 lat-statystycznie około 1:260. to są tyllko statystyki, ale trzeba czytać je tak 1:260= jedna kobieta na 260 rodząca dziecko w wieku 30 lat urodzi dziecko z zespołem downa. rozumiem, ze komuś układa się życie po 30, a nawet po 40 i wtedy jest czas na rozród. ale nie rozumiem, czemu zdrowe kobiety w stałych związkach, będące przed 30 odkładają to na później i śmieją się, że w polandii urodzą dziecko z trzema nogami a w irlandii zdrowe. i jeszcze od strony matki- w pierwszej ciąży byłam silna i miałam mnóstwo energii, ta ostatnie ciąża mnie wykończyła, czułam się jak staruszka i naprawdę na nic nie miałam siły. zastanówcie się, czy w okolicach 40 będziecie miały siłę wnieść wózek po schodach. jak ktoś ma możliwość mieć dziecko przed 30 to do dzieła!

oj tak, koło 40tki to się już jest zgrzybiałą staruszką, nie da rady wnieść wózka po schodach. O czym ta mowa, bo nie łapię :D Tymi statystykami to już też nie ma sensu pociskać, bo powiedz - co 260. ciężarna, to jaki to jest % z 1000 ciąż ? Znikomy. Znakomita większość dzieci - praktycznie wszystkie, bo chore urodzą się wyjątki - będzie zdrowa. Ja bym się tym w ogóle nie przejmowała. O ile - podkreślam - jest się osobą zadbaną i zdrową. Rozlazłe, leniwe i zapuszczone osobniki zwykle są słabo płodne i czas działa bardzo na ich niekorzyść. I słusznie, bo tacy nie powinni się rozmnażać.

No śmieją się, bo w polandii jest potworne ciśnienie na rozród przed 30tką i powszechne przekonanie, że jak sie przekroczy ten rubikon, to starość w oczy zagląda. Z tego bierze się u wielu kobiet desperacja i płodzenie dziaciaka z byle kim tylko dlatego, że już za rogiem 30tka w oczy zagląda. Jest to tragiczne i śmieszne za razem. Poza tym, że biologiczna gotowość, a psychiczna to dwie różne sprawy, które na dodatek rzadko się na siebie nakładają. I to wieczne martwienie się Downem i statystykami, ja pierdziele. To jakaś obsesja.

Moja Mama miała 37 lat, kiedy mnie urodziła, była przy tym chora na zaawansowaną cukrzycę (PL, lata 80-te, więc medycyna bardzo do tyłu w porównaniu do dzisiejszych czasów). Ciąża i poród bez kompikacji. Nic mi nie dolega, jestem normalna, zdrowa. Jedynie Mamy mi brakuje, bo zanim ja dobiłam 30-tki i zdążyłam swoje życie poukładać, to Mama zmarła. To jest jedyny problem, jaki ze swojej perspektywy dostrzegam w dużej różnicy wieku między matką a dzieckiem.

A w kwestii sił po 30-tce - wychowała mnie sama, wózek pchała, pracowała zawodowo i jakoś wyprowadziła mnie na ludzie. Nie ćpam, nie piję, chorób przewlekłych nie mam, wykształcenie posiadam i pracę też. Nie widzę, żebym jakoś specjalnie odbiegała od dziewczyn w moim przedziale wiekowym. Może tylko w tym odbiegam, że mają lat 28 nie mam dziecka ;)

* ludzi ** mając lat 28

Mam 33 lata, mój narzeczony 38, planujemy dziecko za 2 lata

córo 30 letnie mamy, świetny opis :D No dokładnie, młoda osoba, to dziecko zdrowe. Moja babcia urodziła troje dzieci, wszystkie po 30tce (a było to w latach 50tych ubiegłego wieku :P). Żyła prawie 90 lat, zdążyłam ją poznać, ba ! zdążyła jeszcze i mnie wychować. Przykro mi, że mama już odeszła, ale na to też akurat nie ma reguły, o czym pewnie dobrze wiesz. Ja z kolei miałam (dalej mam) bardzo młodych i bardzo na to niegotowych rodziców. Całe dzieciństwo tułałam się po dziadkach i ciotkach, bo matka z ojcem mieli ciekawsze sprawy na głowie niż wychowywanie dzieci. Oboje co prawda żyją i mają się dobrze, tyle, że mnie średnio ciągnie do tych prawie obcych ludzi. Uważam, że dojrzałe, świadome macierzyństwo jest znacznie lepsze niż to bardzo młode i niegotowe na taką życiową zmianę. A tak często bywa. Do wszystkiego trzeba "dorosnąć". A decyzja o dziecku to jedna z najważniejszych i najtrudniejszych w życiu. Dlatego nie ma co się oglądać na koleżanki czy kuzynki, trzeba żyć swoim tempem. No i dbać o siebie, szanować swoje zdrowie.

ale co to znaczy > zgadzam się w 100%. Zwłaszcza co do dbania o siebie. Bo widzę jak moje rówieśnice o siebie nie dbają - mam 24 lata. Większość pali jak smoczyce, dużo piją, jedzą byle co, wiele z nich wygląda na znacznie więcej niż wskazuje metryka. To ile lat może mieć tak naprawdę ich organizm ? Ze 40ci.

ale co to znaczy - zgadzam się z Tobą w 100%, z całością Twojej wypowiedzi.

MAGDUSIA jestem w Twoim wieku i mam 12 letniego syna! wciąż młoda a synek odchowany

u mnie w rodzinie kuzynka urodziła mając 38 lat, pierwsze dziecko- dziewczynkę. Zdrowa jest, komplikacji zero już ma 4 latka rozwój ponad normę nawet. Trzeba być zdrowym, nie dac się zwieść decyzjom otoczenia - tak jak pisze "o polandii" jedna z mądrych komentatorek tutaj. To kwestia indywidualna. No i zdrowotna. Lepsza matka po 30 z dobrym wynikiem cytologii niż 20 letnia z 4 grupą...

ona- odchowany ale nie wychowany. Na tyle duży, ze samodzielny ale miałabyś lipę, gdybyś nagle miała sobie np. wyjechac na drugi koniec świata

troszke sie myslisz, bo byłam tu i tam(dla niektórych to koniec świata) i dziecko zawsze zabieramy ze sobą:)

dobry temat dla matek polek które tylko macicą myślą i robią z siebie zdesperowane krowy rozpłodowe (bez obrazy dla krów)

ja mam 28 lat, nie mam instynktu macierzynskiego, nie chce nigdy miec dzieci, dobrze mi sie zyje bez tego ;)

młoda jeszcze jestes:) przynajmniej dorosła do wychowania dziecka!

:)