czy uda się jeszcze znaleźć znajomych i przyjaciół

Zacznę od tego, żę mam fobię społeczną , oczywiście staram się ztym walczyć, chodziłam do psychologa, brałam leki (fluoksetyna trochę pomogła) i przez to zupełnieniemam znajomych i przyjacioł. W gimnazjum byłam przez 3 lata wyśmiewana i szykanowana (bez powodu moim zdaniem,) potem wliceum i na studiach już nie ale ja nadal nie potrafiłam znikim nawiązać głębszej znajomości. Tzn wLO kumplowałam się z dwoma dziewczynami ale potem nasze drogi troszkę sięrozeszły, spotykamy się więc 3-4razy w roku.Na dodatek wparu kryzysowych sytuacjach zawiodłam się na nich, więc to chyba nie przyjaciołki, tylko co najwyżej koleżanki. W pracy mam symaptycznych ludzi ale potrafię rozmiawiąc tylko o pracy, podobnie było w szkole. Nie mam tematów do rozmowy zludźmi, jak kogoś spotkam na ulicy to się bardzo denerwuje oczym z tą osobą gadać. Paradoksalnie bardzo chiałabym mieć znajomych pójsc w sobotę na imprezę, do pubu pogadać. mam chłopaka ale on jest domatorem i najlepiej czuje się wdomu. Czy ktoś zwas w wieku 25 lat i więcej poznał jeszcze sensownych ludzi, prawdziwych przyjacioł ?

a skad jestes ????????????????

Kota nie narzekaj, jestem samotna, nie mam nikogo. Nigdy nigdzie nie wychodzę, bo nie mam znajomych. Dom, praca, dom, mam już 30 na karku i jak do tej pory żadnych zmian i nie narzekam. Czytam książki, chodzę z psem, mebluję razem z mamą mieszkanie. I co? Dalej chcesz użalać się nad sobą. Ja to dopiero mam przechlapane. Wiesz chciałabym mieć kogoś i nie narzekałabym, że nie chodze do pubu itd. itd