Co myśleć, ach co myśleć...

To było jak grom z jasnego nieba. Poznałam go na szkolnym korytarzu. Odprowadzał dziecko do szkoły. Ja- gimnazjalistka, lat 15, on ok. 40. Zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Ciągle o nim myślałam. Kiedy poprosił mnie o numer telefonu, byłam taka szczęśliwa. Spotykaliśmy się, było cudownie. Ale wiem, że rozwaliłam jego małżeństwo. On twierdzi, że dużo wcześniej miał dosyć żony, że kocha tylko mnie. Będzie się rozwodził. Jesteśmy tacy zakochani. Jak skończę 18 to zamieszkamy razem. No ale obawiam się reakcji rodziców, na razie nic nie wiedzą, ale źle będzie jak się dowiedzą.