Koleżanka odezwała się po 9 miesiącach milczenia.

Kiedyś byłyśmy bardzo bliskie, już w ciąży ograniczyła kontakty, teraz 9 m-cy po porodzie nagle odezwała się jak gdyby nigdy nic i proponuje spotkania w pasującym oczywiście jej czasie. Zgasiłam lekko jej zapał... Chyba skreśliłam tą znajomość.

I wcale ci się nie dziwię... można ją rozumieć - dziecko absorbuje... ale jednak ja chyba postąpiłabym podobnie - nie miałabym większej ochoty sie z nią spotykać. Moja najbliższa koleżanka praktycznie ze mną nie gada (mieszkamy daleko, w grę wchodzi komunikacja przez internet) odkąd znalazła "tego jedynego" (jet z nim chyba 6 miesięcy i twierdzi, że to jest na pewno TO) . Mam jej dość, a raczej tego, że mnie olała.

Ta moja "koleżanka" całą ciąże była na L4 i to ja musiałąm się dostosowywać do jej terminów, mimo,że dojeżdżam do pracy i tym samym jej miasta 35 km i pracuje w 2 miejscach w mieście. Jeszcze do tego twierdzi,że to ja ją olałam, bo nie zareagowałam na jej zaproszenie, którym był sms o 3 w nocy,że urodziła i że leży w tym i tym szpitalu na tej na tej sali.Sms był kopią do wszystkich kontaków. Źenua.

W pewnym momencie myślałam,że może ma depresję poporodową lub urodziła chore dziecko, ale wszystko jest ok. Moja przyjaciółka powiedziała:zobaczysz podchowa dzieciaka, zacznie się nudzić i odezwie się;).No i chyba tak jest.

A Ty masz dzieci? Jeśli nie masz, to raczej nie pogadacie nawet ze sobą za bardzo - jej światem jest teraz to dziecko, więc kaszki, zupki, kupki, kolki, ząbki i pieluszki... mnie jakoś nie ciągnie do kontaktów z dzieciatymi znajomymi, bo wiem, że i dla nich i dla mnie byłaby to męczarnia - ja musiałabym słuchać czegoś co mnie nie interesuje, one prawdopodobnie irytowałyby się, że nie rozpływam się w zachwytach nad tym, że "jasio" siada, czy coś tam innego robi.. Ciężko jest mi się dogadać z koleżankami, które są w związkach (jestem singielką), bo po pewnym czasie przytłacza mnie obecność ich partnera (ciągle o nim mówią, bo jakby nie było - on jest częścią ich życia)...

Nie mam dzieci,ale mam dwie bliskie koleżanki, które też niedawno rodziły dzieci i mimo to dzieci nie przesłoniły im całego świata. Mam męża,a jedną z moich lepszych koleżanek jest singielka, na których 3 lata temu byłam na najlepszych wakacjach w życiu.

Ja wyciągnęlam pierwsza rękę do przyjaciólki po ok. 10 latach. Wcześniej po prostu bez ognistej kłótni (tylko poróżniłyśmy się w temacie światopoglądu) ucięłyśmy kontakt. Wiele wody upłynęło. Dwa razy w krótkim czasie przyśniła mi się co odebrałam za "znak" a może po prostu szukałam pretekstu. Jak zadzwoniłam to miałąm wrażenie, że dostała obuchem w głowę ale jestem wdzięczna, że podjęła dialog. Za nami kolejne lata fajnej znajomości (przyjaźni). Czasem warto ale to Ty musisz wiedzieć o co kaman.

pewnie chce pożyczyć...

Twoje doświadczenia trochę podnoszą mnie na duchu - może nie ze wszystkimi tak utracę kontakt, jak z niektórymi dziewczynami, które gdy już znajdą faceta - zaczynają mnie olewać. A jeśli tej koleżance jednak zależy, to postara się, żebyście się spotkały.. skoro masz wrażenie, że to ona cię olała, to nie ma podstaw do tego, żebyś się do niej dostosowywała