Moja mama chyba ma depresje.

Często płacze.Narzeka na siostrę i jej męża.Próbuje wmówić wszystkim ze to dla siostry dobra. Dzwoni do mnie i zapewnia mnie ,ze wszystko co robi to dla nas. Każda rzecz robi z myślą o nas nawet porządki w szafie byśmy wiedzieli ,ze nasza mama ma jeszcze gust i nie chodzi w łachmanach.Ostatnio rozdawała nam rodzinne pamiątki. Brakuje mi w niej energii i takiej pewności siebie. Teraz jest skryta z pretensjami do wszystkich którzy myślą inaczej niż ona. Przechodzi w skrajności. Raz jest wredna a zaraz tłumaczy sie ze ona nie chciała i robi z siebie taka ofiarę. Proponowałam jej wizytę u psychologa ale ona nie widzi potrzeby. Juz nawet tłumacze jej ze to zimowa chandra i ze moze warto isc nawet do lekarza pierwszego kontaktu by doradził jakieś witaminy, lub minerały...ze to takie chwilowe i ze nic nie traci a w głębi liczę ze zwykłego lekarza posłucha.

co moge zrobić?

ile ma lat?

59

hm... ma kłopoty z pamięcią , jakieś choroby?

u mojej mamy tak zaczynał się alchajmer- miała wtedy 62 lata:( , zamartwiała się o wszystkich, skoki nastrojów, powtarzanie się, telefony.

Jest zdrowa.Nie ma jakiś specjalnych dolegliwości. Coś miała ostatnio problemy z kręgosłupem ale na razie nic nie narzeka.

Ostatnio troche fantazjuje....a raczej przybiera do głowy sobie rzeczy które nie sa istotne a ona uznaje je za bardzo ważne....Ostatnio miała problem z umywalką ,ze ktoś zostawił w niej włosy po czesaniu. To byly jej wlosy bo tylko ona ma taki kolor i taka długość włosów. Trudno było jej sie przyznać i drążyła temat jak by byl najważniejszy...

życiowa, tzn. mam na myśli czy twój ojciec żyje z nią, czy mieszka samotnie, bo jeśli to drugie to pewnie samotność, ona chce czuć się komuś potrzebna

Mieszka z moim tatą i siostrą która ma męża i mala córeczkę. Do tej pory była bardzo żywiołowa. Miala pełno spraw do załatwienia. Zawsze ktos ja odwiedza w domu. Wręcz musiała często udawać ze jej nie ma w domu by mieć chwile spokoju. Duży wpływ na nia ma tez jej zięć którego nie lubi bo uważa ze moja siostra marnuje sobie życie przy nim. On jest leniem a nastawia siostrę przeciwko mamie i wszystkim którzy mogli by cos od niego coś chcieć. Tłumacze mamie,ze to jest ich życie a jej życie jest więcej warte niz parę gratów w ich domu. Ze jak jest jej zle to niech sie wyprowadzi od nich z tata do domu po babci. Jak sie siostra zobaczy kto pracuje by pomóc jej utrzymaniu wszystkiego to zrozumie ,ze rodzice byli tymi dobrymi.jednak mama trzyma sie nogami i rekami tego domu. Jak by jej spokój był mniej ważny.