Jak przestać się nienawidzić?

Osoby z zewnątrz pewnie w życiu by nie powiedziały, że mam tak straszną samoocenę... Całe moje życie to pasmo niepowodzeń, bo nie wierzę w to, że zasługuję na coś dobrego i najczęściej nieświadomie się od tego odcinam. Kiedy patrzę na swoje zdjęcia, mam ochotę wyć. Czuję się tak niezręcznie w swoim własnym ciele... Oddałabym wszystko, aby urodzić się jako ktoś inny. Co ja mogę z tym zrobić? Przecież tak nie da się żyć.

nie przejmować się opinia innych

Uwierz, że nie przejmuję się. To moja własna opinia na mój temat nie daje mi żyć.

ja też tak mam :( od małego jako dziecko nikt mnie nie lubił, teraz też najbardziej siebie nienawidzę, potem ludzi

moje ciało to jakiś koszmar, najgorsza rzecz jaka mi się przytrafiła :(

masz 33 lata?

więc zacznij pracować nad sobą. co niby cie tak dobija?

Polecam przeczytać książki: "Twoje szczęście jest w tobie" i "Pokochać siebie".

Nie, mam dużo mniej niż 33 lata... Ja nie jestem nielubiana (choć byłam wyśmiewana jako dziecko), tylko sama dla siebie jestem taka okrutna.

"zacznij pracować nad sobą" - właśnie nie wiem, jak mam to zrobić. Dlatego założyłam ten temat.

To idź do psychologa, myślisz że tu znajdziesz cudowną radę na tak złożony problem jak problem z samoakceptacją?! Śmieszne...

Co nie wiesz jak? Przyczyną wszystkiego jest "choć byłam wyśmiewana jako dziecko" a teraz spierdzielaj do psychologa.

Chodzę do psychologa. Dzięki temu w ogóle uświadomiłam sobie, jak okropny stosunek mam do samej siebie (po 1,5 roku psychoterapii dopiero w pełni to zrozumiałam). Ale to tak wolno posuwa się do przodu... Potrzebuję jakichś konkretnych rad albo chociaż pocieszenia, że można się zmienić.

Książka "Pokochać siebie", której autorem jest Walter Trobish.

Nie za bardzo wierzę w sens czytania takich książek... Mogłabyś/mógłbyś powiedzieć mi, jakie jest jest przesłanie? Tak w jednym zdaniu.

proponuje abyś oglądnęła sobie filmy z serii What The *BLEEP* i pomyślała nad nimi ;)

A o czym są? Jutro zobaczę, dzisiaj już się nie chcę wciągać, bo znowu pójdę spać nad ranem jak wczoraj. :P

że twoja samoocena jest wynikiem tego jak traktowali Cię inni w dzieciństwie to nie ty myślisz o sobie źle, ale powielasz myśli tych którzy Cię oceniali i krytykowali dałaś sobie wmówić że jesteś do niczego a założę się że są osoby które Cię lubią, cenią i podziwiają i widzą Cię zupełnie inaczej niż ty sama

Chyba faktycznie to jest powodem, chociaż jako dziecko naprawdę aż tak tego nie przeżywałam. Byłam twarda. Może i są takie osoby, ale jakoś tego nie czuję... Mój psycholog mówi, że nawet jeśli ktoś mnie lubi, to nie może z tym do mnie dotrzeć, bo tworzę taki mur braku akceptacji dla samej siebie.

A ja jak patrzę na swoje zdjęcia to nie mogę uwierzyć jaka ja byłam i jestem piękna. A zawsze myślałam o sobie jako o dziwolągu.

Ja od zawsze wyglądałam jak placek, ale z wiekiem jest coraz gorzej. :O