Rozgoryczenie, żal brak ciąży

Czuje się jak TROL krew mnie zalewa jak dziewczyny na forach chwalą się że się w ciąży, nie mogę patrzeć na ulicy- na kobiety z brzuchem! Czemu to nie jestem ja? mam tyle goryczy w sobie, tyle złości- chce mi się płakać a z 2 strony zasłużyłam sobie na brak brzucha tą goryczą. Już nawet nie chodzi czemu mam problem (teraz to nie jest ważne) tylko jak pozbyć sie z siebie tej wrogości, niezadowolenia, żółci. Nie potrafię się niczym cieszyć, siedzę i jem i jem a dupa rośnie.

Może spróbuj pogadać z partnerem o swojej złości? Albo z psychologiem. Bo to częsty problem u par które mają trudności z poczęciem dziecka.

nie chce męża obarczać, mu też jest ciężko - czasem mechaniczny sex , czasem moje łzy . mam ochotę krzyczeć . Psycholog ?? Mam pójść i powiedzieć: Wie Pan co mam wszystko co można chcieć ale nie jestem w ciąży i bym powystrzelała kobiety w ciąży! Chciałam to po prostu napisać, zmaterializować swoje myśli by nie były tylko myślami. A może któraś miała podobnie jak sobie dałyście z tym radę?

Dogadajmy się ale prywatnie :) Powodzenia życzę po części wiem o co chodzi :) Trzymaj sie:)

Autorko mysle ze wiekszosc kobiet ktore staraja sie od lat bezskutecznie znaja te uczcucia o ktorych piszesz. Ja kiedys to tez przechodzilam....To byl ciezki okres w moim zyciu...

wiem że wiele kobiet starających się o dziecko tak ma, ale ja czuje się wstrętnie nie cieszy mnie nic , najchętniej bym nie wychodziła z łóżka. podglądam fora z moimi dolegliwościami i co 2-3 dni któraś pisze że się udało a we mnie kipi- pełno gratulacji a ja mam ochotę wejść przez ten kabel do neta i delikwentce wydrapać oczy bo to moja kolej! a najbardziej mnie krew zalewa jak ktoś dołączą sie do dyskusji a po 2 tyg II kreski - wiem czyjeś szczęście ...a ja nawet nie potrafię komuś szczerze gratulować , osobie anonimowej gdzie tak naprawdę nie wiem jak ma na imie. To już u mnie mi podchodzi pod jakąś chorobę psychiczna

współczuje ,wiem ze jest Ci ciezko ,ale sprobuj nabrac do tego dystansu ,mysle ze psycholog mogłby tu pomoc i koniecznie rozmowa z partnerem lepiej z soba pogadac ,wyrzucic to niz trzymac w sobie kazde z osobna .Znam mnostwo par ,ktore wlasnie w momencie gdy sobie odpusciły starania itp....istwierdzily ze co ma byc to bedzie wlasnie wtedy pojawiala sie ciaza .Powodzenia

Minęło parę dni słonko wyszło - nowy cykl będzie dobrze, oby..było :)

he ja też nie moge mieć dzieci

Ja też nie mogłam zajść w ciążę. Musiałam brać luteinę i coś tam jeszcze... Później już przestałam o tym myśleć, byłam tak beztroska, jakoś uświadomiłam sobie, że mam jeszcze czas... Ale tabletki brałam cały czas. I wyszło samo ;) wiem, że jest Ci ciężko, bo kobiety załamują się brakiem ciąży. Ale podejdź do tego inaczej. Z myślą o ciąży Wasz seks staje się mechaniczny, nie masz z niego przyjemności (nie wiem jak partner). Wrzuć na luz, to przychodzi w najmniej niespodziewanym momencie :) Powodzenia

"podglądam fora z moimi dolegliwościami i co 2-3 dni któraś pisze że się udało a we mnie kipi- pełno gratulacji" autorko moze spojrz na to tak że w koncu kiedyś się uda tak jak koleżankom z forum, gorzej jakby nikomu nic nie wychodzilo, wtedy i Ty szanse miałabys mniejsze

mysl tak ze z twoimi dolegliwościami tez mozna byc w ciąży, powodzenia:)

Znam to... też tak mam od 4 lat i właściwie jest coraz gorzej dlatego często nie wchodze na tego typu fora Nawet nie komentuje zdjęc moich znajomych a zamieszczają ich pełno i wszędzie...

Dobrze Cię rozumiem, też długo się staraliśmy z mężem, co chwile jakaś koleżanka w ciąży, a mnie dół ogarniał!zgadzam się z poprzedniczką, że często się udaje w najmniej oczekiwanym momencie, u mnie tak było, owulacja opóźniona o 4 tygodnie!!ja już czekałam na okres, a tu widze objawy owu, spróbowaliśmy tak na luzie, i udało się. Mam nadzieje, że nie chcesz mi teraz oczu wydrapać:)trzymam za Ciebie kciuki, troche więcej luzu, (bo z tych nerwów to może się już zablokowałaś) i z pewnością się uda.

a ja proponuję wyjechac chociaż na weekend w miejsce gdzie miałabys zajety cały dzien Gdzie nie myślałabyś o tym. Beż telefonu i bez laptopa. Sama chyba też tak zrobie:)

staraliśmy się 5 lat, też siedziałam na jednym z forów przez ok 1,5 roku i dobijały mnie myśli, że znowu się komuś udało, odcięłam się, skasowałam login, przestałam czytać o ciążach, ignorowałam dziewczyny w ciąży na ulicy, jak jechałam tramwajem to czytałam książkę a zakupy z mężem robiliśmy w nocnym tesco i zwykle ok 1-2 w nocy i wtedy mało prawdopodobne było spotkać kobietę w ciąży, świrowałam jak się dało, mało do rozwodu doprowadziłam, wszystko mnie drażniło i nic nie cieszyło..także wiem doskonale co czujesz autorko..co mi pomogło ? przede wszystkim odcięłam się z forum, zajęłam się swoimi pasjami, pracowałam dłużej, brałam nadgodziny, spędzaliśmy z mężem miło czas i tak się w tym wszystkim w pewnym momencie zatraciłam, że się udało, nawet spóźniający się okres nie wzbudził we mnie większych emocji..życzę powodzenia i wytrwałości

co czujesz. U mnie było inaczej i zaraz pomyślisz "głupia baba, co ona wie..." Miałam już syna jak zaczęłam marzyć o drugim dziecku. Z synkiem nie było problemu z poczęciem... Też płakałam, budziła się we mnie złość na męża, łykał wszystko co tylko przyszło mi do głowy, ja robiłam badania i załamywałam się coraz bardziej..., pomimo tego, ze mam cudnego syna, świetnego męża i dobrą pracę... Nie zajmowało mnie to na tyle, żeby odpuścić.... W przeciwieństwie do Ciebie nie zajadałam problemu choć lubię jeść i do chudzielców nie należę....Doprowadziłam się do stanu, kiedy każdy załamywał nade mną ręcę - taki kościotrupik... Lekarz pierwsze co powiedział, żeby zajść w ciążę powinna pani nieco przytyć. Przytyłam 4 kg (a przecież chudzielstwo nie było moim pierwotnym problemem) i w najmniej oczekiwanym momencie zaszłam w drugą ciążę. Urodziłam drugie dziecko i ozdrowiałam na umyśle... Dziwnie wspominam tamten czas, kiedy napadł mnie silny atak instrynktu... Trzymam za Ciebie kciuki