Tęsknota za miastem

Od ok. 6 lat nie mieszkam w swoim rodzinnym miescie, mieszkałam od tego czasu w dwóch innych (większych) i niby nie przywiazuję się tak do miejsc, przeprowadzałam już z 7 razy, ale nadal mam taki sentyment do mojego rodzinnego miasta, że jak tu przyjeżdżam, to łapię takiego doła, że aż ciężko mi stąd wyjeżdżać... Powrót nie wchodzi w grę, tu jest ciężko z pracą i ogólnie znalazłam chłopaka w tym "obcym" mieście, więc to nie to, że jestem sama, ale i tak czasami strasznie mnie to dołuje, że nie mogę tu mieszkać, wracają do mnie różne wspomnienia ze wszystkimi miejscami... Wiadomo, że w pamięci wszystko się idealizuje, ale chyba nigdy nie pozbędę się tego uczucia... :/ Też ktoś tak ma?

Ja tak mam... :( Dwa lata temu wyjechałam za pracą i studiami do większego miasta. Dzisiaj podtrzymuję jedną bezsensowną znajomość tylko po to żeby móc raz na kilka miesięcy przyjechać do swojego rodzinnego miasta..

Ja niby mam tu dziadków i rodzinę, ale sam pobyt w tym miescie to juz dla mnie jak spotkanie z bliska osobą... I mam wrazenie, ze im dluzej tu nie mieszkam, tym wiekszy mam sentyment...

Po sprzedaniu mieszkania nawet pomieszkiwałam dwa lata na stancji u jednej starej wariatki tylko po to żeby opóźnić nieunikniony wyjazd...

I teraz tylko marze o tym, ze moze jeszcze kiedys tu wroce, ale widze, ze im wiecej czasu mija, tym mniej sie na to zanosi :( Nie sadze, zebym kiedys przywiazala sie tak do innego miasta jak do swojego. Poza tym moj chlopak jest z tego wiekszego miasta, tam ma rodzine, znajomych, swoje miejsca itd. a ja przyjezdna nie mam tam prawie nikogo ani wspomnien a do siebie moge jechac raz na pare miesiecy na jakis weekend albo swieta, bo a to praca a to zajecia...

cholera a ja mam zupełnie ....odwrotnie , teraz mieszkam w swoim rodzinnym miasteczku ,a tęsknię za miastem w którym studiowałam i pracowałam 13 lat , swojego rodzinnego miasta ...nie znam , znam tamto !

to się nazywa nostalgia i trzeba z tym żyć

A nie mozesz do niego wrocic?

z rozkradzionej czyli nie masz odwrotnie tylko dokładnie tak samo po prostu twoje najgłębsze przeżycia wiążą się z miastem studiów to jest twoja ojczyzna i tam jest twoja nostalgia

NIE MAM TAM PRACY TAKIEJ KTÓRA POZWOLIŁABY MI NA WYNAJĘCIE MIESZKANIA . sor za kapsa Tu w mojej miescinie mam swoją kawalerkę ,ale jakbym ją sprzedała to wystarczyłoby akurat na wynajem tam na dwa lata , taka rozbieżność cenowa.Z resztą w mojej mieścinie też zero szans na pracę ,nie tyle w zawodzie ,a w ogóle jakąkolwiek.

Nostalgia to dobre słowo... Ciezko sie z nia pogodzic bo to nie tylko tesknota za miejscem ale i wszystkimi wspomnieniami...

czyli jednym słowem dupa :O

nadin miejsce bez wspomnień wyobrażeń marzeń jest tylko punktem na mapie ale teraz już muszę się pożegnać bo jadę do nostalgicznego czelabińska po meteoryt

No i ja podobnie: niby moge wrocic, ale nie mam do czego, nie znajde tu pracy... Wiec niby to na wyciagniecie reki a jednoczesnie nierealne... Do tego to wieksze miasto wcale mi sie nie podoba i chyba nigdy sie z nim nie utozsamie, zawsze bede czula sie tam obca...

Ale te wspomnienia czasem jeszcze bardziej doluja... Tak jak tu jestem to nie mysle o tym, ale jak odwiedze czasem swoje miasto, i mam wracac to jestem "chora"...