jestem zalosna

tkwie w zwiazku w ktorym nie jestem szczesliwa. nie ma milosc i nigdy nie bylo. nieraz przez niego plakalam i nieraz jeszcze bede ale nie odejde bo tak bardzo boje sie byc sama. wszystko przez to ze natura stworzyla mnie z piersiami mniejszymi niz mezczyzna. tylko on mnie widzial nago musialam sie strasznie upic zeby sie odwazyc. wiecie jakie to straszne? wiecie ze przez 15 godzin na dobe mysle o tym? nie mowcie ze male jest piekne, ze cycki nie sa najwazniejsze ze lepiej byc szczupla ble ble ble. bez przerwy o tym mysle, az popadne w paranoje. nie mam chyba nawet rozmiaru aa a nie jestem anorektyczka, waze 58 kg przy 168 cm. nienawidze takiego zycia