moj pamietnik. cz 1

A moje lozko jest jak tratwa. Wokol jest swiat zly, jak ocean. I gdy z tej tratwy spadam to tone. Zycie przerasta mnie. Boje sie zawsze, ze obudze sie i znowu nie bede potrafila zyc, bo moj umysl spowity bedzie mrokiem. Tych chmur nie da sie odgonic na zawsze gdy juz przyplyna na niebie jestestwa do nas, one juz zawsze beda gdzies na horyzoncie. Nie da sie wygrac z nocą.

:o

orendż, czego Ty znowu ode mnie chcesz:O

W czym Ci ocean zaszkodził? Chyba że lejesz w majty

A to wlasnie z moim umyslem robi swiat. Jestem slaba... Nie umiem z tego wyjsc. Chcialabym pojsc do jakiegos szamana, ktory da mi lekarstwo na ten egzysencjalny bol, ale takiego lekarstwa nie ma. Wspinam sie, ale zaraz znowu spadam. Tocze ze soba swoj bagaz doswiadczen jak Syzyf toczyl kamien.

wtf?? :D

http://www.profifile.pl Pozdrawiam cieplutko, a w wolnej chwili zapraszam:) Kolorowych snów życzę:*

sa ludzie sowy i ludzie skowronki. skowronki z niecierpiwoscia oczekuja pierwszego promyka slonca, pierwszego piania kura, by samemu tez zaczac spiewac i cieszyc sie zyciem za dnia sowa slonca unika, ziewa, przysypia, nastroszona, niemal zla, czeka az skowronek w koncu ucichnie, kur otzrepie piorka i za kurka swa do kurnika, plodzic jaja pobiegnie, ostatnia dzownice po drodze wygrzebujac. zmeczona dniem sowa, po zachodzie slonca, kiedy gwar i zgielk w koncu cichnie, buuuudzi sie do zycia... madra i zyciem doswiadczona, nie chce pisac pamietnika, bo z pamietnika wczesniej czy pozniej kazda tajemnica znika................

Ocean to woda. Woda niszczy nawet najtrwalsza i najtwardsza skale. A ja wcale nie jestem twarda. I boje sie.

ziarno Twej poezji zostało rzucone na twardą i nieżyzną glebę kafeterii,potrafią odpowiedzieć jedynie "wtf"

przerzuć sie na coś innego.

Mam w glowie pomieszane troche od tego wszystkiego, wybaczcie. Potrzebowalam jakos to wyrzucic. Juz sobie ide i nie przeszkadzam, spokojnej nocy wam zycze.

koniec :)

Egzystencjalny niepokoj wkreca mi sie w brzuch i pali wnetrznosci. Boje sie nadal.

wtf?