nikt mnie nie rozumie

witam. Nie wiem czy o tu powinnam pisać ale może mi pomożecie. Mam 18 lat młodszą o 4 lata siostre mama jest niepełno sprawna od 4 lat ojciec ma kochanke i dziecko na boku. mam chłopaka z którym jestem 3 lata. no i tu zaczyna się problem od kąd mama jest chora wszystko jest na mojej głowie a mamy bardzo duży dom. powoli zaczyna mnie to przerastać bo jesśli jest pozmywane odkurzone śmieci wyrzucone to ojcic nie pochwali mnie za to tylko znajdzie coś co jest nie zrobione. od 4 lat nie miałam normalnych wakacji w wakacje ferie o wolne dni od szkoły tylko sprzątam a oni nić nie robią a w dodatku mam taką wredną ciotke co ku..a zamiast przyjść i się zainteresować czy coś pomóć czy nie to tylko się drze. od jakiegoś czasu ojcic nie daje mi żednych pieniędzy czasami brakuje mi na przysłowiowe podpaski ale on tego nie rozumie. mój chłopak mnieszka u mnie ostatnio chciałam się z nim przeprowadzić bo mam domek po babci to on nie chce bo powiedział ze tu mu dobrze za nic nie płaci wszystkop ma a mnie to denerwuje bo traktują mnie gorzej niż sprzątaczke a ojcic przy wszystkich jego znajomych ze mnie się śmieje bo rok nie zdałam i że niemota jestem i wogóle . naprawde zaczyna mnie to wszystko przerastać czasmi samam na mame krzykne a potem mam wyrzuty sumienia. już nie wiem co mam robić nikt nie umie mi chyba pomóc. czasami mam nawet myśli samobójcze...

no to nie za ciekawie, Twój ojciec to popapraniec, chłopak też jakis dziwny

Rozumiem, że robisz wszystko za wszystkich? A może byś tak zaczęła dbać o siebie i mamę i przestała się przejmować całą resztą to raz. Po drugie, chłopak ma być właśnie tą osobą, która najwięcej Cię wspiera w życiu. Inaczej nie wiem po co z nim być.A po trzecie i najważniejsze skup się na nauce. Po to, żeby zdobyć wykształcenie, a potem pracę i móc być niezależną od nikogo. To jest w życiu najważniejsze.