Samotność zabija

Witam wszystkich samotnych w sieci tu możecie wylać wszystkie smutki żale niepowodzenia i cierpienia Sam mam tyle że nie wiem od czego zacząć Jestem sam nie dla tego że tak chciałem los mnie nie oszczędził najpierw zabrał mi Mamę a później Żonę Dwie kobiety które kochałem i jak mam z tym żyć? Wychowałem się na na wierze chrześcijańskiej więc jeśli bóg istnieje to ma zajebiste poczucie humoru zabierając mi to co kochałem i wierzyłem

Nie mieszaj w to Boga synu! I nie wychowałeś się "na wierze chrześcijańskiej". Wychowałeś się w wierze katolickiej. A ona nie ma nic wspólnego z Chrześcijaństwem. I z Bogiem też nie.

a dzieci ? masz dzieci ? one nadają sens autorze :)

wspolczuje, skad jestes

Ja70 uwierz mi nie jesteś sam. Też straciłam męża i też uczę się na nowo jak żyć. I szukam jakiegoś sensu w tym nowym życiu. Oswajam samotne wieczory, weekendy. Na razie marnie mi idzie, ale to dopiero 5 miesięcy. Trzymaj się.

wychowales sie w polsce a tu wkuwaja wiare od pisklecia. to nie ma znaczenia, wspolczuje. Co za rada dla faceta, ze dzieci sa wszystkim...dobra dla kobiety, ale mezczyzna potrzebuje przede wszystkim kobiety a dzieci sa nastepne w kolejce.

Bzdura. Mężczyzna potrzebuje wyzwań. Wyzwaniem może być wychowanie dziecka. n.p. A jeśli nie radzi sobie bez baby - wyzwaniem może być.... życie bez baby!

Dzieci dla nich żyję studiują jestem im przyjacielem i nie będę wylewał moich żali i bólu na nich Oni bardzo kochali Żonę i przeżywają to bardzo mocno Do-badacz dziejów proponuję Ci się zagłębić Przepraszam wszystkich jeśli uraziłem ich uczucia religijne ale ja pisze to co czuję margi40+ Ja straciłem Żonę rok temu a czuję jak by to było wczoraj bul nie do opisania

Zazdroszczę ci. Już się zagłębiam.

msf-Tu się rodzi pytanie mieć czy być ale dla być trzeba mieć i koło się zamyka A samotność to inny stan bytu tu nie liczy się ile masz na koncie i jakich vip-ów znasz ale jakim człowiekiem jesteś Ile każdy z nas może dać nie wziąć

Zazdroszczę ci - ale nie rozumu. Bełkoczesz synu. Bełkoczesz!

Witajcie. Szczególnie witam Ja70 i margi 40+, ja jestem w identycznej sytuacji straciłam w wypadku męża, który był moim najlepszym przyjacielem, moje dzieci wspaniałego ojca ktory dbał o rodzine, pustka i ból psychiczny nie do opisania,po 6 tygodniach odszedł mój tata, ale ten tylko zrozumie co przeżył to samo, wiec badaczu dziejów nie rań naszych uczuć i nie wypowiadaj sie na tematy o których nie masz pojęcia. Samotnosc jest STRASZNA!!!

badacz pierdzilisz jak potłuczony. wiara chrześcijańska czyli oparta na naukach jezusa. więc nie chrzań że katolicyzm nie ma nic wspólnego z Jezusem.

też jestem samotna po stracie męża,i coraz bardziej odczuwam tą pustkę chociaż koło mnie 9 letnie dziecko jeszcze .Ale najgorsze są wieczory kiedy w domu robi się tak cicho ,bo mała już śpi a tu dopiero 21 .,i nie ma do kogo ust otworzyć ,zapytać jak było w pracy , czy może już czas przyciąć drzewka w ogrodzie ,a gdzie wakacje w tym roku i takie tam codzienne sprawy .Wtedy kładę głowę do poduszki i płacze tak długo aż zasnę i znów wstaje rano pije kawę przy pustym stole a potem znowu jest wieczór .I zastanawiam się ile człowiek jest w stanie znieść .Pozdrawiam wszystkich .

że tyle dostaniesz od losu ile potrafisz unieść. Więcej nie - nawet sobie sprawy nie zdajemy ile uniesiemy. Ja też jestem po stracie ojca i męża więc wiem co mówię. A samotność jest straszna -tak -ale można nauczyć się z nią żyć. A pierwszym warunkiem jest akceptacja siebie. Później już z górki. Take mam zdanie.

wiara to opium dla ludu i plebsu.........

Ale zimno przykro i zle samotnemu człowiekowi w taki piekny juz wiosenny dzień. Pierwszy raz w życiu tego doświadczam, tak zawsze cieszyłam sie na wiosne teraz brak planów i marzeń. STRASZNIE TO PRZYKRE

Autorze pytasz jak żyć ? rozumiem Twój ból ,w takim przypadku potrzebny jest czas ale musisz też docenić to co Ci pozostało ,jesteś zdrowy masz dzieci a z samotnością trzeba zawalczyć .W każdym wieku i każdej sytuacji jakiej się znajdziemy musimy szukać pomysłu na nasze życie nie zamykać się w domu .W takich sytuacjach ważni są przyjaciele i możliwość pogadania kiedy dopada nas smutek .Wiem ,że może to nie jest pocieszenie ale są ludzie chorobą przykuci do łóżka i to jest tragedia ,czytałam autobiografię o chorej kobiecie książka pt.ołówek ,spłakałam się i zaczełam doceniać to co mam a życie mnie też nie oszczędziło ,nie ma innej opcji jak iść do przodu i cieszyć się każdym dniem.Jestem przekonana ,że każdy ma swoją drogę do przebycia a dlaczego taka ,dlaczego taki los nie wiem,wiem jednak ,że łatwiej się żyje jeśli potrafimy pogodzić się z losem ,zawsze jest jutro ,z całego serca dla wszystkich życzę lepszego jutra,pozdrawiam.

Zuzanna153 pozdrawiam mądre słowaa a nie tylko uąalanie i płakanie. Wszystko niby proste a takie bardzo bardzo tri=udne do zastosowania. Ja chce walczyc z samotnoscia ale chyba juz wszelka bron mi sie konczyc i najprosciej było by si poddać ale wiem ze nie MOŻNA

Witaj Bea ,można być samotnym w tłumie ,tak też bywa ,wiele kobiet nawet będąc z facetem też jest samotna bo najważniejszy jest pilot ,komp.Dla mnie osobiście ważne są moje siostry z którymi zawsze mogę porozmawiać oraz koleżanka poznana przez internet ,dzieci jeśli je mamy odchodzą zakładają swoje rodziny ,mąż różnie z nimi bywa nawet po 30 latach potrafi zadać się z smarkatą w wieku córki i zostajesz sama z bólem większym niż śmierć bo otrzymałam cios prosto w serce od najbliższej osoby ,nie poddam się jednak bo mam marzenia ,mam przyjaciół i mam zamiar cieszyć się każdym dniem.Byłam kiedyś w odwiedzinach u koleżanki w hospicium gdzie rok tam czekała na śmierć a miała 50 lat ,po tej wizycie ozdrowiałam ,może też mogłabyś odwiedzić takie miejsce i obcą osobę potrzymać za rękę a wtedy docenisz to co masz.Ktoś pisze ,że samej nie wypada iść na dysko a mi się wydaje że samej iść do kina lub restauracji jest smutno ,umawiam się więc z koleżanką i idziemy tam gdzie chcemy ,to 21 w a internet to moje drugie życie ,kochani głowy do góry ,serdecznie pozdrawiam.

Zuzanna...to jednak nie to samo...Mi nie chodzi o licytowanie się kto jest bardziej nieszczęśliwy. Ty masz marzenia i świetnie, ja ich nie mam. Ty masz przyjaciół, ja się odcinam. Mówisz, że rozmowa pomaga. Ja nie mogę o TYM mówić...Jestem milcząca i nie umiem się śmiać. Ty możesz być zwyczajnie wściekła, ja nie mam wobec kogo skierować złości. Wiem, że świat nie będzie na mnie czekał...Ja nie wiem nawet czy wciąż jestem z tego świata...

Witaj Margi oczywiście ,że nie chodzi o to kto ma lepiej ,wiem jednak ,że musimy o siebie walczyć a czas pomaga nam poukładać życie na nowo i uśmieża ból.Ja jestem wdzięczna koleżance ,że zawlekła mnię do psychiatry po antydepresanty ,jedna tabletka fluoxtyny postawiła mnię na nogi ,minoł natłok myśli i poczułam się dużo lepiej ,teraz czuję się silna ale mineło 5 lat a u Ciebie kochanie dopiero 5 mieięcy .Dobrą terapią jest rozmowa nawet tu ,wyrzucenie z siebie tego żalu ,rozpaczy .Wielu moich bliskich też już umarło ,pochowałam rodziców ,jestem jednak wdzięczna ,że moje dzieci są zdrowe ,jak bardzo musiało być ciężko dla matki i ojca co w jednym dniu pochowali troje dzieci co zgineły w wypadku a czwarty w ciężkim stanie ,nie mogę nawet sobie wyobrazić a łzy same cisną się do oczu .Same nie wiemy ile można znieść bólu i dlaczego to nas życie tak doświadcza ,musimy jednak szukać tych dobrych stron w naszym życiu ,wiem nie jest łatwo ale innej drogi nie ma ,nie zamykaj się w sobie bo życie toczy się dalej a my musimy nauczyć się cieszyć każdym dniem.Nikt z nas nie wie co czeka nas jutro ,z całego serca życzę Ci lepszego jutra i siły do przeczekania tego smutku ,pozdrawiam.

No wlasnie zeycie bezczelnie toczy sie dalej\..., a dla mnie sie zatrzymało 8 miesiecy temu.., nawet oodychanie sprawia BÓL, mam wspaniałe dzieci i dla nich wstaje co rano z łóżka chociaz jak sie budze to czuje sie jak sparaliżowana, ale gdyby nie dzieciaki pewnie bym nie wstawała wogóle. Nasi męzowie pozostawili nam sile w dzieciakach i dla nich trzeba walczyc ze slabosciami. Pozdrawiam Was wszystkie bardzo serdecznie. W jakim wieku macie dzieci? Ja mam dwoch chlopcow 17 i 6 lat

Hej Bea,za oknem śnieg i zima na całego więc postanowiłam tu zerknąć Ja mam dzieci 20 i 9 lat .No właśnie życie toczy się dalej i ja już chyba oswoiłam się z tą pustką .Bea musimy pamiętać o naszych dzieciach bo teraz one są najważniejsze i weźmy się w garść koniec z "paraliżem "powodzenia życzę

Zeby dalo sie powiedziec koniec i przejsc do porzadku dziennego. Ten BOL jest nie do zniesienia i ten natlok mysli i wybuchy placzu i zycie wspomieniami a terazniejszosc to jakas fikcja, STRASZNE i dla mnie nie do oswojenia chyba nigdy bo czs jakby stal w miejscu> Nie mam nawet marzen a mialam tyle planow i pomyslow ale nie dla samej siebie chcialam je realizowac z moim mężem...

Witajcie ,nasz autor napisał samotność zabija i z tym się zgadzam i to że tak się złożyło ,że jesteśmy same to nie samotne ,trzeba szukać pokonania samotności ,może kogoś kto jest w podobnej sytuacji aby było z kim pogadać.Silny stres powoduje depresję i czasem trzeba wspomóc nasz organizm ,tak na jakiś czas jedna tabletka stawia na nogi ,piszę na swoim przykładzie przez dwa lata brałam leki a teraz już nie biorę ,to są leki nowej generacji i nie ma obawy ,że nas uzależnią ,po dwuch tabletkach odpoczełam bo minoł natłok myśli ,kochane trzeba walczyć o siebie dla sibie i dzieci ,serdecznie pozdrawiam.

tak zabija jak rak , zabija poczucie bycia potrzebnym ,ja jestem samotny już 11 lat, czasem nie moge , jakoś radzic sobie trzeba nikt nie ma recepty na życie,, ani jak żyć, jak cie dopadnieśmier ćoś sie zmieni. proponuje 4 piwa dla luzu wycieczki rowerowe ksiązke film nie myslec ,,,,,

Wy wszyscy opłakujecie stratę , macie ból bo straciliście kogos ważnego, kogoś z kim tworzyliście współne życie A samotność nastąpiła jako skutek tej straty Przeboleć rozstanie z powodu odejścia kogoś najbliższego, odejścia do lepszego świata lub z powodu zdrady i porzucenia, podobny ból i nie wiadomo który lepszy Mimo wszystko, zostały wam wspomnienia i święte miejsce spoczynku, możecie dalej kochać aż do bólu, bo miłość nie mija wraz z życiem ukochanej osoby.......tego wszystkiego nie mają porzuceni i zdradzeni nieraz po wielu latach..już ani wspomnień bo wszystko było oszustwem i obłudą, ani świętego miejsca ani nawet celebrowania miłośći bo jak można chcieć kochać gada? Ale zawsze po stracie jest ból, ból , ból....bez końca A żyć trzeba dalej Samotność jest tylko konsekwencją straty Natomiast ci którzy zawsze byli sami i nie mają za sobą traumatycznej straty..............zupełnie inaczej znoszą samotność, sa niejako z nią oswojeni i czują się jak ryba w wodzie w swojej samotności Zresztą samotność to nie to samo co osamotnienie Można być w swej samotności , ale gdy życie wypełnia rodzina i bliscy i przyjaciele, to nie istnieje poczucie osamotnienia.

Rak zabija inaczej, skrada się po cichu , przychodzi w ciemności po to żeby zabrać nam wszystko. Jest bezwzględny nie wybiera Nie porównywała bym go do samotności, ona aż taka nie jest Jeżeli ktoś ma do czynienia z ludźmi chorymi na raka to chyba to zrozumie Godziny przesiedziane z z takimi ludźmi uczą radości z życia i doceniania tego co mamy choć czasami mamy niewiele :) Smutek, łzy , i powolne gaśnięcie człowieka tak wygląda rak Z drugiej strony wieczna walka i nadzieja :) Trzy miesiące temu zmarła mi babcia na raka , mama walczy od dwóch lat . Ja sama wychowuję córkę . I umiem się jeszcze uśmiechać :) Dużo siły w walce z samotnością , powoli wszystko kiedyś minie , nie dzisiaj nie jutro ale kiedyś . :) To czy będziemy sami czy z kimś i tak nie gwarantuje nam szczęścia. A zdrowie jest najcenniejsze :)