Nie moge sie pogodzic z mysla ,ze zabieram dziecku ojca... Pomozcie Kobiety

Po wielu latach podjelam decyzje o rozstaniu, mamy 2roczne dziecko i straszne mam wyrzuty sumienia, ze zabieram mu ojca,ze nie bedzie mial pelnej rodziny, a ja tak bardzo pragnelam mu stworzyc cieply,wspanialy dom. Nie potrafie juz z M. zyc, pracuje w delegacji, nawet sie zastanawiam czy mnie tam nie zdradza, ma tam swoich znajomych , swoje zycie, nie moge zniesc mysli, ze moze oni wiedza co on wyprawia i ze mnie maja polewke. Zreszta nas juz nic nie laczy procz dziecka. Kocham go, jest mi ciezko, nie wiem jak to wytrwam... Czy sa tutaj mamy z podobnymi doswiadczeniami?

2letnie*

maly zniesie to lepiej teraz niz jak bedzie starszy, pewnie i tak nie ma to dla niego takiej roznicy skoro wiecznie tata w delegacji.. jesli nie jestes szczesliwa to zmmien to..ale nie zapominaj o tym ze dziecko potrzebuje kontaktu z ojcem i mu go nie utrudniaj..powodzenia

Widzisz, alle obawiam sie ,ze kontakt sie utrudni z racji, ze on moze nie chciec ze mna rozmawiac, co odbije sie na dziecku,bo jedyna mozliwosc kontaktu to przeze mnie. Mnie wrecz zalezy na w miare dobre kontakty z nim,ale obawiam sie,ze on po prostu odpusci,uniesie sie honorem...

a czy twoj facet jest za waszym dzieckiem? porozmawiaj z nim szczerze ze jesli sie rozstaniecie to zeby chowal dume do kieszeni i pamietal ze dziecko potrzebuje ojca..nie mozesz byc z nim tylko dlatego ze sie boisz ze on przestanie sie widziec z dzieckiem..a jak odpusci to nie da sie nic na sile..

racja, od kilku dni milczymy,dzis do mnie dzwonil,powiedzialam ze na razie nie chce zeby dzwonil, ze musze wszystko przemyslec, i sie rozlaczylam. Ze 4 razy jeszcze po tym dzwonil - nie odbieralam. Powiem mu gdy juz porozmawiamy wlasnie to co napisalas o tej dumie i potrzebie... Kurcze,caly czaas mam tysiac mysli, co ludzie,znajomi rodzina powiedza... jak to sie ulozy i jakos tak boje sie ,ze on zaraz sobie kogos znajdzie.. choc bedize mial prawo to chyba mnie by to max zabolalo

nie patrz co rodzina, znajomi powiedza..to Twoje zycie , masz prawo byc szczesliwa.. jesli Was kocha to o Was zawalczy..jesli nie to rozejdzcie sie w jakichs poprawnych relacjach, dziecko nie moze ucierpiec bardziej i pewnie ze Cie zaboli jesli kogos znajdzie..ale poboli i przestanie.. teraz przeciez jest nie lepiej?

no nie lepiej,nie lepiej... strasznie ciezka decyzja, mam 1000mysli, nigdy nie myslalam,ze znajde sie w takiej sytuacji..

a czy powiedzialas mu ze myslisz o rozstaniu?

doslownie nie, powiedzialam ze musze to wszystko przemyslec, wczesniej kilka dni ciszy bylo po klotni... wiec chyba sie domysla

przemysl za i przeciw..nie zapomnij ze masz prawo byc szczesliwa..kochasz dziecko i chcesz dla niego jak najlepiej ale yto nie oznacza ze masz tkwic w takim zwiazku zeby szanowny tatus nie odwrocil sie od niego