Ludzie działają mi na nerwy

Im dłużej żyję na tym świecie, tym bardziej nie lubię przebywać w towarzystwie. Nie z zasady, ale dlatego, że mam wrażenie, że otaczają mnie tłuki, ignoranci i samoluby. :O W szkole już nie mogę wytrzymać, jak mam spędzić cały dzień pośród ludzi, na których sam widok skacze mi ciśnienie. Własna rodzina też mnie strasznie wkurza, a szczególnie mama, która wierci mi ciągle dziurę w brzuchu o jakieś pierdoły, o wszystko się czepia i krzyczy na każdego wkoło. Mam ochotę spakować plecak i zamieszkać w lesie gdzieś na końcu świata, żeby nie mieć już do czynienia z innymi przedstawicielami mojego gatunku. :O

Pewnie sobie nawzajem też byśmy działali na nerwy. :P

że są inni który mają podobne odczucia

mam POdobnie gdy czytam kafeterie :(

wnioskuje że jesteś młody/młoda ,a ja mam już po 30 i czuję to samo !!!!! Mam odruch wymiotny na myśl o wyjściu do pracy ,którą niebawem rzucam i przeprowadzam się na wieś gdzie będę prowadzila agroturystykę , dziecko mi dorasta i ono będzie zajmowało się gościmi ,a ja cóż , łono natury i moje psy ,żegnajcie ludzkie gnidy

Niestety mam idealnie to samo -______________- Porażka .;/

narkoleptyczka ale masz fajnie że wzięłaś sprawy w swoje ręce, ja też jestem po 30 ale nie jestem na tyle odważna żeby zrobić takie rzeczy, poza tym na to trzeba kasy, oszczędności a tych u mnie brak

po prostu sprzedałam mieszkanie w pełnym buraków bloku , ciągłe domofony kup pani kartofle ,kup pani patelke , pani skarpety tanio ,pani powróże , ulotki dzień dobry. Rzygałam tym ,pracuje głownie nocą ( piszę) i w dzień marzyłam by sobie pospać to nie da rady jak nie domofon to telefon ,wyłączyć tel nie mogę bo jakby córce się coś stało ? domofon wyłanczałam ,ale pukania do drzwi nie wyłącze , tymbardziej psów na nie reagujących . Ludzie to syf ,a miasto to jedna wielka nora

ludzie są strasznie zawistni i zazdrośni, poczekajcie aż podrośniecie i coś wam w życiu wyjdzie, coś się uda, spotka was szczęście, dopiero usłyszycie jak to wy dobrze nie macie w życiu, a reszta taka biedna poszkodowana, i trzeba im tak bardzo pomagać że najlepiej oddać im jeszcze kawałek swojej wypłaty

to co napisałam z życia wzięte-kawałek wypłaty i kawałek pracy ... do tego zajmować się ich dziećmi za darmo odbierać ze szkoły,pilnować bez końca bez umiaru...ale jak ich poprosić o pomoc i powiedziec ze odpale pare groszy to extra jasne... wezma pieniądze, tylko daj....

Moje największe życiowe marzenie to wyjechać gdzieś w świat i tak jeździć latami, nie mając domu i rodziny. Poznawać nowych ludzi, ale po kilku dniach mówić im "sajonara" i ruszać dalej, samotnie. Tylko skąd tu wziąć kasę na takie coś. :O

mkjhug cudowne marzenie , mam takie od kilku lat , jednak mam rodzinę i psa , nie daje rady namówić ich na sprzedaż dobytku i zakup kampera

Ja jestem młoda, dopiero wkraczam w dorosłość, więc nie wiem jeszcze jak się moje życie potoczy... Może jakimś cudem uda mi się kiedyś spełnić to marzenie. ;)

to mi wyglada na zbiorowa depreche....

Owszem, mam depresję od lat i dzięki temu miałam okazję zobaczyć, jacy są ludzie - dbają tylko o siebie. Ale nieważne.

autorko już teraz zbieraj środki na spełnienie tego marzenia ,studia ? jeśli już tylko zagraniczne ,pózniej praca i podróże , tu zachaczyć na mc ,tam na pół roku ,języki !! zakup kampera i nie daj się wmanewrować w żadne małżeństwo a tym bartdziej dziecko , ty już nie zmienisz swojego podejścia ,wiem ,bo ja od małolaty nie lubiałam ludzi ,więc walcz o swoje szczęście !

ja mialam bardzo podobnie....wszystko mnie wk....lo,wystarczyla mala iskra a ja bylam na pelnych obrotach,zaczelam sie leczyc antydepresantami i mi przeszlo,mialam wiecej cierpliwosci,zlewalam idiotow(bo po co sie wk...c)albo osmialam sie i ogolnie lepiej mi sie zylo...

o kurde widze ze tez depresje miałaś...a no to witaj w klubie ,jesteś chyba moim młodszym klonem emocjonalnym

Ja też nie przejmuję się idiotami w jakimś wielkim stopniu, no ale wkurza mnie to, że muszę z nimi koegzystować. Czuję do nich taki dystans. @kocham psy a ludzmi gardze, rozumiem, że żałujesz założenia rodziny?

tak autorko żałuję ,kocham swoje dziecko owszem ,ale gdyby istniało wehikuł czasu ,nie zdecydowałabym się na nie , jestem wiezniem swojego jestestwa

Ja z różnych względów nie chcę mieć dzieci. Może kiedyś zmienię zdanie, ale na chwilę obecną nie widzę siebie w roli rodzica.